မောင့် လက်တစ်ကမ်းအလို(Love, beyond)

Part 32 Zawgyi

မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္သည္ ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာစမ်ားကို ေဖာက္ထြက္၍ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ေနေပ်ာက္ထိုးလာ၏။ ေႏြေနမို႔ ပူခ်င္ေသာ္လည္း ေတာင္တန္းတို႔ဆီမွ လာသည့္ေလထုအေငြ႕အသက္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္လႈပ္ရွားေနသည့္တိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းသည္ဟု မခံစားရေပ။ တစ္ထပ္အိမ္ကေလးဟာ ေသးသေလာက္ ၿခံကက်ယ္သျဖင့္ လုပ္စရာအလုပ္ေတြက လုပ္လို႔မကုန္ႏိုင္။ ဟိန္းေဇာ္ဦး တကုပ္ကုပ္ျဖင့္ အိမ္မႈကိစၥေတြလုပ္ေနသည္မွာ အိမ္၏အေရွ႕၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ သူမေရာက္သည့္ေနရာပင္ မရွိေတာ့။ ေနထြက္သည္မွစၿပီး အခု ေနလုံးႀကီးပင္ သူ၏ေခါင္းေပၚတည့္တည့္ေရာက္လာသည္အထိ အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြားခဲ့ၿပီး ဟိန္းေဇာ္ဦး ေခြၽးစို႔လာသည့္ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔အလုပ္ေတြကို ရပ္တန႔္လိုက္ေတာ့၏။

အဝီစိတြင္းထဲမွ သူကိုယ္တိုင္ေရတင္၍ အျပည့္ျဖည့္ထားေသာ ေက်ာက္ကန္ထဲမွေရတို႔သည္ အခုလိုေတာ့ ေႏြးေႏြးေလးျဖစ္ေနဆဲ။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အဘိုးႏွင့္အဘြားေၾကာင့္ အိမ္မွာေရပူေရေအးစက္ရွိၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မဆို ေရေႏြးေႏြးေလးျဖင့္ ေရခ်ိဳးရေသာ္လည္း ေညာင္ေ႐ႊေရာက္လို႔ ေမာင့္အိမ္မွာေနရင္ ေက်ာက္ကန္ေရေအးေအးျဖင့္သာ ေရခ်ိဳးရသည္ကမ်ား၏။ ဒီမနက္မွ ကန္လွယ္ထားတာမို႔ ေရေႏြးေသာ္လည္း ေလတိုက္တာေၾကာင့္ ဇိတ္ေျပနေျပေတာ့ ေရမခ်ိဳးရပါ။ ျမန္ျမန္သြက္သြက္သာ လုပ္ရသည္။

သူ ညကဝတ္ထားသည့္ ေမာင့္အဝတ္ေတြကို မေလွ်ာ္တတ္ေလွ်ာ္တတ္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ေနတုန္း ၿခံထဲသို႔ စက္ဘီးစီးၿပီး ဝင္လာသည့္ ေမာင့္ပုံရိပ္ကိုလွမ္းေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေလွကားရင္းမွာ စက္ဘီးကိုရပ္လိုက္သည့္ စဝ္ေမာင္က ဟိန္းေဇာ္ဦးကို တစ္ခ်က္မွ်သာလွမ္းၾကည့္ၿပီးေနာက္ အိမ္အေပၚထပ္သို႔ တန္း၍တက္သြားပါ၏။ ထို႔ေနာက္ ခပ္သုတ္သုတ္ခပ္သြက္သြက္ျဖင့္ အိမ္ေပၚထပ္မွ ဟိန္းေဇာ္ဦးရွိရာဆီသို႔ ေျပးဆင္းလာခဲ့ျပန္သည္။ သူ႔လက္ထဲမွာ အဝတ္စတစ္ထည္ကို ကိုင္ထားလ်က္ ထိုအဝတ္စသည္ လုံးေခ်၍ ဘယ္ဘက္လက္ထဲဆုပ္ကိုင္ထားသည္။

ေက်ာက္ကန္ေရွ႕ေရာက္မွ ထိုအဝတ္စကိုျဖည္ခ်လိုက္ရာ ေသြးေတြစြန္းေနသည့္ အေနအထားႏွင့္ ေမာင့္၏လက္ဖဝါးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕လိုက္ရပါ၏။ စဝ္ေမာင္ ေရတစ္ခြက္ခပ္၍ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ သူ႔လက္ဖဝါးကိုေရေလာင္းခ်လိုက္ရာ လက္တေစာင္းနားမွ အစင္းလိုက္ကြဲအက္ေနသည့္ ရွရာတစ္ခုေပၚလာခဲ့သည္။