Beyaz Açelya

Aşk Bir An

Selamlarrrrrrr💙

okuyan bir kaç kişi acaba yorum bırakır mısınız ? Fikirlerinizi merak ediyorum 🍪

'Helin ben sana aşık oldum'

Daha önce hayatımın hiç bir anında böyle bir an yaşamamıştım. Karşımda bana aşık olduğunu söyleyen adama bakarken ondan önce bir kaç kişiden duyduğum bu gerçek ilk defa bu kadar gerçek oluyordu sanki.

içimde anlayamadığım bir yanma hissi oluşurken ben onunla aynı duyguda mıyım? diye düşünmekten geri duramıyordum. Karşımda benden cevap bekler gibi duran hali sessizliğim içinde kendini bir gerginliğe bırakırken ben halen daha söylediği şeyi kafamda adlandırmaya çalışıyordum.

Sevgiye bu kadar yabancı büyürken aşk denilen duygunun beni bulması şaşırtıcıydı. Benim sessizliğime yine yetişen o olurken onu dinleyip sessiz kalmayı seçtim yeniden.

'Biliyorum sen henüz beni sevmiyorsun. o yüzden senden hemen karşılık vermeni istemiyorum . Helin inan ki beni sevmek zorundada değilsin. Ama ben bunu içimde tutabilecek bir adam değilim. Az çok gördün sevdiğim herkese sevgimi belli etmeden duramıyorum. olurda seni kıskanırım kalbini kırarım olmasın diye uğraşacağım ama başaramazsam en azından sana aşık olduğumu bil'

Sana aşık diye sayıklayan iç sesim ve hemen karşımdaki kararsız gözler arasında devrilip duruyordum. Ben sessiz kaldıkça onun gittikçe karanlığa hapsolduğunu fark ediyordum ama ne demeliyim bilemiyordum ki.

'Mete ben ' konuşmak için başladığım söz içimde kalırken nasıl devam edeceğimi bilmiyordum bile. Aşk nasıl bir şeydi ki?

'Ben senin kadar duygulardan anlamıyorum sanırım ' sonunda kendi içimde karar verdiğim şeyi ona da söylediğimde gözlerinden geçen anlayışı fark ettim. Bir süredir onun bana bir şeyleri anlatmasını beklemeden anlıyor olduğumuda tam bu anda fark etttim.

'Anladığın zaman tekrar konuşalım. Sen henüz kendini göremiyorsun ama ben seni ve sende olan çoğu şeyi görüyorum'

'Teşekkür ederim ' neden olduğunu bilmediğim bir teşekkür dudaklarımda can bulurken gerçekten de hayatımda bir çok şey için ona teşekkür etmem gerektiğini içten içe biliyordum.

'Ne için bu teşekkür'

'Beni benden iyi anladığın için. Daha önce hiç böyle bir an yaşamamıştım o yüzden bu konuda cahilim sanırım. Bana kırılmadın dimi Mete çünkü seni kırmış olmak en son isteyeceğim şey'

Çünkü eğer benim için bu kadar uğraşan bir adamı kırarsam kendimden nefret ettiğimden daha fazla nefret etmeye başlayacaktım. Ona duyduğum en yoğun duygu minnettarlıktı sanırım böyle anlarda sürekli bu fikir aklıma geliyordu. Sadece kendi yaptıkları değil onun hayatındaki herkesin benim için yaptıklarını görüyordum.

kendi ailemde görmediğim bir sevginin içindeydim bu yüzden tökezliyor bazen karşılık veremiyordum. Ama psikoloğum doğru yolda gittiğimi söylemişti yavaş yavaş ilerliyordum belki ama yine de ilerliyordum işte.

'Sonunda aynı noktada duracağız Helin. Beni kırman öyle tahmin ettiğin kadar kolay değil şuan sahip olduğum herşey de ilk sıradasın ve bu sebepten dolayı canımı alsan neden diye sormayacak gibiyim'

'İlk sırada mı?'

birinin hayatındaki en önemli konumda olmak. Hem de benim gibi birinin buna sahip olması. Annemin bile biriciği olmadığım ortadayken beni bu yaşımda bu yaşandıklarım ile birinci sırasına yerleştirmişti. içimde büyüyen volkanı hissediyordum gözlerimi sızlatan yaşları boğazımı sıkmayı bırakmış olan elleri. Tüm vücudum bir şokun esiri gibi hareket ederken daha ben cevap veremeden beni kucaklayan kolların arasına sığındım. Ben kendimi fark edemiyorken o bendeki herşeyi nasıl böylesine fark ediyordu. Saçlarıma uzanan elleri topumu yavaş yavaş açarken bir yandan da beni göğsüne yaslamış sakinleşmemi bekliyordu.