Beyaz Açelya

ölüm

'Baba ihanet etmedim'

Sesime eş zamanlı kulağıma dolan silah sesi ile gözlerimi kaplayan karanlığa sığındım. Vücudumun her hangi bir yerinden yayılmasını beklediğim sızı bir türlü beni sarmazken beklediğim acının yerini başka sesler aldı. Karalığa kitlenmiş zihnim kendini yeniden olduğumuz ana getirirken önce hiç tanımadığım bir sesi duydum. Küfür ederek ilerliyordu

'Kızıma dokunma demiştim'

Kim kimin kızına dokundu diyen iç sesim ile yeniden gözlerimi araladığımda etrafımı saran kolların sesi kulağıma ulaştı.

'Yetiştik güzelim'

Mete'nin sesi kulağıma dolarken ne zamandır tutuğum yaşların özgürlüğe kavuştuğunu hissettim beni saran kollara iyice sığınırken bir yandan da o silahın kime patladığını merak ediyordum. Ama bir kaç saniye daha bu kolların arasında güvende olmaya ihtiyacım vardı. Bir süre daha kendimi sakinleştirmeye çalıştıktan sonra Mete'den ayrılıp onun arkasına baktım önce Erkan'ı fark ettim ikimize bakan yüzü rahatlamış gibiydi onun gerisinde öfkesi adeta vücut bulmuş bir adam daha fark ettiğimde onu tanımıyordum. Bana bakan yüzünde oluşan yumuşamaya rağmen yinede öfkesinden tam sıyrılamıyor gibiydi. Bir inleme duyduğumda korkarak o tarafa baktım. Babamın biraz önce boğuştuğumuz çimenlerin arasında uzanan halini anlayamadım. Bir kaç saniye sonra gördüğüm kızıllığın onun kanı olduğunu anladığımda Mete'den ayrıldım. Ona doğru ilerlemeye çalışırken bir yandan da kendime engel olamıyordum.

'Baba '

zorlanarak çıkan sesim bir feryat gibi kulağıma dolduğunda yerde yatan bedenine ulaştım. Ona doğru uzanacak gibi olduğumda aklıma bana doğrulttuğu silah gözlerimin önüne geldi. Gözleri benim yüzümde dolaşırken nefes alamıyordum. Neden demek istiyordum ama dilimden düşmüyordu kelimeler. Zorlanarakta olsa bir elini bana doğru uzattığında kendime engel olamadım bir kaç dakika önce beni öldürecek olan adama doğru eğildim.

'Helin'

kulağıma dolan hırıltılı ses ile yeniden ona baktığımda gözlerine yayılmış olan rahatlama ile ona baktım. Huzur bulmuş gibi gülümserken kendimi neden diye sayıklarken buldum. Yüzündeki gülümseme silinmezken yeniden zorlanarakta olsa konuştu.

'İhanet insanı canavar yapar Helin'

'Baba '

'Baba '

söylediğim şeyi tekrar ederken bahsettiği ihanettin ben olmadığımı anladım. Bir kez daha Helin dediğinde artık gözleri bakmıyordu. Ellerim onu dürterken bir yandan da nefes alıyor mu diye bakıyordum. Kollarımın arasında duran adamın yüzü bir an babam bir an katilim olurken bir anda ölü bir adam oluyordu. Kulağımda Helin sesi yankılanırken onunla beraber uzaklaşıyor gibi hissediyordum.

Ne zaman olduğunu hatırlamadığım bir anda kollarımın arasından alınan babama baktım sağlık görevlileri onu ambulansa alırken nefes almadığını biliyordum. Hemen arkamda bana sarılmış olan bedenin kolları arasında benden uzaklaşmasını izliyordum. O öylece giderken zihnimde ki çarkların aktif olduğunu hissediyordum.

'Babama kim ihanet etti Mete'

'Helin şimdi değil güzelim'

'Ne zaman Mete '

'Helin iyi değilsin eve gidelim biraz dinlen sonra konuşalım olur mu?'

'Olmaz burada anlat '

'Helin'

'Burada anlat Mete bir an öleceğim bu yeşilliklerin nasıl onun katili olduğunu öğrenmek istiyorum. Tüm bunlara neden olan şeyi merak ediyorum'