Beyaz Açelya

Savaşta bile olsa

Herkese rahatsızlık vermiş bir hayat yaşayan kendime bile.

Oturduğum koltuk bir bataklık gibi beni boğmaya başladığında kendi odanın dışına attım. Onca ihtimal geçiyordu aklımdan bir kere amcam o kadar zeki bir adamsa tüm bunları nasıl fark etmezdi. Ferit abim neden gelip bana anlatmamıştı ben yıllarca keşke bende onunla gitseydim diye delirdiğim onca anda neden gelip babamın planıydı dememişti. Peki Dilara neden samimi olamamıştı hiçbir zaman. Mete tüm bu gerçekleri annesinden nasıl saklamıştı etrafımda bu kadar iyi oyuncu onlarca insan nasıl olurdu. Yengem beni tehdit ederken kocasının kendi kızına kıydığını biliyor muydu? Tüm bunlardan sonra ben insanlara nasıl güvenecektim nasıl affedecektim nasıl kendimi suçsuz bulacaktım.

İçimi yakan öfke serbest kalmak için çırpınırken dışarıda bir yaprak oynamıyordu bende adımlarım beni salonun tersi yönüne yönlendirirken nefes alma ihtiyacı ile dışarıya çıktım. Kadir karşımda durup bir şeyler anlatırken bile sesini algılayamıyordum. İçime değen soğuk ile etrafımızı saran bahçede kendime bir yer arıyordum. Nefes alabileceğim bir yer olmalıydı. Ağaçların arasına doğru ilerlerken kendimi tutmadım. Çığlığım kendine bir yol bulurken neden demekten başka bir şey düşünemiyordum tüm bunlara sebep olan şey gerçekten de amcamın hırsı mıydı? Alin abisini babasını kaybetmişti. Meryem hanım aşık olduğu adamı ilk göz ağrısı ile beraber gömdüğünü sanıyordu. Kendi kızını öldürmüştü. Hırsın bu kadar gözünü döndürmüş olması yalan olmalıydı. Kendim için bir şey düşünemiyordum bile hesap soracak kimsede yoktu amcam kaç güne çıkıp bu sefer ona ihanet ettiğine emin olduğu bana kurşun yağdıracaktı. Gerçekten de onu içerde tutabilecekler miydi?

Bir ağaca yaslanıp olduğum yere çöktüğümde gözümün önünde defalarca kendi kızına sıktığını hayal ediyordum namlunun ucu bir Dilara'da bir Haldun Bey'de bir benim yüzümde dolaşıp duruyordu. Annem biliyor muydu bunları. Bu yaşanacakları bildiği için mi Dilara ile arama mesafe sokmuş beni eve kapatmıştı. Aldığım kilolar değil de gerçek sebep amcamın delicesine planları mıydı?

Annemi yanımda istiyordum bak bunlar böyle olmuş biliyor muydun ? Beni korumaya çalıştığını söylemiştin o yüzden gönülsüzce evlenmeme ses çıkarmamıştın tüm bunların sebebi bu muydu? Etrafımda benim fark edemediğim daha neler yaşanıyordu. Karanlıktan gelen ayak sesleri ile irkildiğimde karşımda duran Mete ile göz göze geldim

'Geçecek' geçmeyecek diyen iç sesimi ona inanmayı reddederken bana sardığı kollarının arasına saklanıyordu. Etrafımı saran sıcaklık ile beni kaldırmaya çalıştığında engel oldum. Şuanda buradan ayrılmak istemiyordum nefes almak bile zorken yeniden dört duvar arasına girmek istemiyordum.

'Güzelim geçecek '

Doğduğum ana pişman oldum keşke bu lanet olasıca aileye doğmaktansa hiç varolmasaydım. Annemde sevdiği adamla gidebilseydi en azından mutlu olsaydı. Çünkü beni doğurmuştu ama kocaman bir enkazdım. Hem de kaldırdıkça daha çok çöken bir enkaz.

'Biliyorum geçmeyecek gibi geliyor ama geçecek '

' Bunca yalan nasıl geçecek'

'Geçecek emin ol geçmesi için her şeyi yapacağım ama önce nefes al'

Geçmeyecek herşey daha kötü olacak. Bir eli sırtımda dolaşırken bir yandan da saçlarımla oynuyordu. Kaç dakika boyunca öyle durduk bilmiyorum ama ayaklarıma değen sıcaklık ile irkildiğimde yaslandığım boyundan ayrılıp ayaklarıma baktım. Yalın ayak dışarı çıkmıştım. Kadir muhtemelen bununla alakalı bir şeyler diyordu. Ayaklarımı ısıtmaya çalışan Mete'ye baktığımda yüzünün her yanına yayılmış bir öfke ile gözlerini ayaklarıma dikmişti.