Beyaz Açelya

Sakinlik

'Ona ihanet ettiğin için beni öldürmek istedi. Senin yüzünden tüm çocukluğum sevgisiz geçti Hülya hanım'

Kendi gerçeğimin bu olması tüm hayatım boyunca hissettiğim en büyük nefrete sebep oluyordu. Ellerimin arasında duran sıcak su bana anda kalmamı fısıldarken kapının sesi kulağıma doldu. Annem hareketsiz bir şekilde beni izlerken soruma cevap vermiyor oluşu beni iyiden iyiye delirtiyordu. O sustukça kafamın içindeki sesler canlanıyordu. Beni onlarla baş başa bırakmamalıydı. Bana bir gerekçe vermeliydi. Bundan önce yaptığımız konuşmanın bir yalan olduğu fikri aklımda dolaşırken herkese lanetler yağdırmak istiyordum. Tam da şuan keşke bir gücüm olsa da hiçbirini tanımamış olsaydım diyordum.

Salona giren adam ile annemin gözleri şaşkınlık ile açılırken ikisinin bu karşılaşmasını izleyemiyordum bile. Avucuma yayılan kaynar suyun sıcaklığı içime doluşan buzlara karışırken aklımı bardak ile oyalama çalışıyordum. orda bir yerde duran İhanet söylevleri arasında ölmüş adamı düşünmek istemiyordum. Ondan asla duyamacağım soruların cevabını bana bu insanlar verecekti ama onlara da inanmıyordum ki. Mete'nin nasıl bir planı olduğunu anlayamıyordum mesela. Önceden onu düşündüğümde aklımda dolaşan ilk kelime sen onun ilk tercihisin olurken şimdi geçen ilk düşünce oda biliyordu olmuştu. Gözlerim Alin ile kesiştiğinde yüzünde ki ifade midemi bulandırdı. Bir kaç saat önce benden nefret ediyordu şimdi ise babam değiştiği için bana hüzünle bakıyordu. Herkes birbirinden kötü hissetmeme sebep olurken koluma değen parmaklar ile yeniden salona döndüm.

'Merhaba Helin'

bana doğru eğilmiş olan adama ne diyeceğimi bilemiyordum. Bende ki tepkisizliği görmüş olacak ki geriye doğru çekilip boş bir koltuğa yerleşti.

'Biz sizi yalnız bırakalım'

Meryem hanımın anlayışlı sesi beni rahatsız ederken yanımda duran adamdan uzaklaştım.

'Sizde kalın Meryem hanım ne anlatılacaksa herkesin bildiği şeyler belli ki'

'Helincim'

Annemin şaşkınlığını çabuk toparlamış sesi kulağıma dolduğunda elimdeki fincanı önümdeki zemine bıraktım. Burnuma yayılan yatıştırıcı kokudan uzaklaşmış olarak onlara baktığım da tanımadığım adamın yüzünden akan pişmanlık ifadesi ile anneme baktım. Annem di dimi?

'Bahadır senin onun kızın olmadığını başından beri biliyordu. Benden intikam almak istemişti eğer Kemal ile gidersem seni benden alacağını söylemişti. Ve yapa bilecek güçteydi. O yüzden onun söylediğini kabul edip senin varlığını Kemal'den gizledim ve bir daha da hiç karşılaşmadık'

'Keşke kemal beyle gitseymişsin o zaman belki beni sizden aldığında biraz olsun sevebilirdi. Oysaki sen korkak birisi gibi davranmışsın benim elimden tüm iyi ihtimalleri almışsın. Bana baktığında kendine yapılan ihaneti gören bir adama baba dememe sebep olmuşsun. Komik olan beni senden amasından korktuğunu söylüyorsun ama sen zaten o evin içinde de yoktun ki ne fark etti gitmemiş olman.'

'Helin'

Mete kolumu tutarken ona baktım sakin olmamı fısıldarken benden beklenilen sakinliğin ne olduğunu anlayamıyordum gayet sakindim. Tüm hayatım tek bir kadının kararı ile alt üst olmuştu tüm hayatım koca bir yalandı ve ben gayet sakin bir şekilde onları dinliyordum.

'Siz ne zaman öğrendiniz benim varlığımı'

Sorum onu şaşırtmış olacak ki oturduğu yerden öne kayan adamı izledim. Babam olduğu söyleniyordu benim babam dün ölen adam değildi.

' Geçen sene öğrendim. Daha doğrusu emin değildim ama Mete bana yardımcı oldu'

'Nasıl bir yardım'