""အစ္ကိုေလး ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"အျပင္သြားမလို႔ေလ။ထူးထူးဆန္းဆန္းဘာလို႔လာေမးေနတာလဲ"
"ဆရာက အစ္ကိုေလးကိုေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ မွာထားလို႔ပါ"
ဟန္သစ္လြင္ မႀကိဳက္တာကလည္း အဲ့လိုသူ႕ကိုstalkေနတာေတြဘဲ။ဂ႐ုစိုက္တာမဟုတ္ဘဲ သူ႕ေၾကာင့္နာမည္ပ်က္မွာဆိုးေနတာ။အခုလည္းဒီအိမ္ႀကီးမွာ သူ႕ကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့တာ။အေဖတစ္ေယာက္လုံးခရီးထြက္သြားတာေတာင္ အိမ္ကအလုပ္သမားေတြေျပာမွသိရတဲ့သူ႕အျဖစ္။အခ်ိန္တန္ရင္ စားရတယ္၊ေသာက္ရတယ္။လစဥ္သူ႕အတြက္မုန့္ဖိုးရတယ္။ဒီအေျခအေနနဲ႕သူကေနသားက်ၿပီးသားမို႔ ေထြေထြထူးထူးဘာမွမလိုအပ္ေတာ့ေပ။အေဖ့အတြက္ သူကမရွိမျဖစ္မဟုတ္သလို အေမ့အတြက္လည္းသူကသိပ္အဖိုးတန္တဲ့သားတစ္ေယာက္ဟုတ္မေန။ႏွစ္ဦးသေဘာတူကြာရွင္းျပတ္ဆဲၿပီးသည့္အခ်ိန္ကစၿပီး
အေမကလည္းသူ႕ဆီတစ္ခါေလးေတာင္ မဆက္သြယ္ေတာ့ သူ႕ကိုဘယ္သူကမွအေရးတယူမရွိတာကိုနားလည္လာတယ္။
"ညစာကို အျပင္ကဘဲစားခဲ့မွာ။နည္းနည္းေနာက္က်မွာမို႔ တံခါးလာမဖြင့္ေပးလည္းရတယ္။ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ေသာ့အပိုယူသြားမယ္"
"အစ္ကိုေလး ဆရာသိရင္ကြၽန္မတို႔ကိုဆူမွာရွင့္။ညခုနစ္နာရီေနာက္ဆုံးထားၿပီးျပန္လာေပးပါေနာ္"
"ျပန္မေျပာရင္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီ"
စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ NIKEတံဆိပ္နဲ႕အိတ္ကို သူယူလိုက္တယ္။အရင္ေန႕က ဆိုင္ကယ္စီးၿပိဳင္ၾကရင္းတစ္ဖက္အဖြဲ႕နဲ႕ရန္ျဖစ္ထားတာေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာဟာဖူးေယာင္ေနတယ္။ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကေသြးစို႔ၿပီးကြဲေနတာေၾကာင့္ ေရေသာက္ရင္ေတာင္အခက္အခဲျဖစ္ေနေတာ့ အစာစားခ်င္စိတ္ပါေပ်ာက္ရွေနတယ္။သူ႕စိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္ေနတာက ယမန္ေန႕ကရစ္ႏွောင္ႀကိဳးအေနနဲ႕သူ႕ကိုဘာေၾကာင့္ ကူညီခဲ့သလဲဆိုတာပဲ။သူနဲ႕ကိုယ့္ၾကားမွာေထာက္ထားစရာဘာမွမွရွိမေနတာကို။စဥ္းစားရင္းနဲ႕ဘဲ သူလိုရာခရီးကိုေရာက္ခဲ့တယ္။တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာေရာက္ဖူးေပမယ့္ သူခဏတိုင္းလာခ်င္မိတဲ့ရပ္ကြက္ေလးဟာ သစၥာၿငိမ္ဆိုတဲ့ရပ္ကြက္ေလး။နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္ကို သူျဖတ္သြားတိုင္းရန္ပြဲတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုျမင္ေနရတဲ့ ရပ္ကြက္ေလးဆိုပိုမွန္မယ္။သူခဏခဏလာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္က တကယ္ကိုတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ဘဲ။ေအးစက္လြန္းတဲ့သူ႕ဘဝထဲကို တည့္တည့္ဝင္တိုးလာတဲ့ဝါဂြမ္းျဖဴေလးေၾကာင့္လို႔ဆိုရမယ္။ရည္းစားရႈပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ဟာ ေျခၿငိမ္စျပဳလာတယ္။သူ႕အတြက္ဆိုၿပီး ရည္႐ြယ္တတ္လာတယ္။သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေပ်ာ္ေနပုံေလးကိုျမင္ရတိုင္း တိတ္တခိုးရယ္တတ္လာတယ္။ကိုယ့္ကိုခင္တယ္ေျပာေပမယ့္ ထဲထဲဝင္ဝင္မရွိတာကိုလည္းသတိထားမိေတာ့ အေဝးကလွမ္းေငးျခင္းေတြမွာဘဲ သူဟာေရာင့္ရဲခဲ့ရတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူ႕ကမၻာေလးကိုမထိပါးရက္တာေၾကာင့္ အလိုေလာဘေလးကိုထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရျပန္တယ္။
YOU ARE READING
နွံ(Completed )
Romanceရစ်နှောင်ကြိုး×သက်ဆင်းနွံ "အနွံ့အရပ်ဘယ်နှစ်ပေရှိလဲ" "ငါး...ငါးပေလေး " "ဒါဆို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲနေဖို့အလုံအလောက်နေရာရှိတာပေါ့ " "ကို...ကိုကို...တော်...တော်တော့ "
