Chemistry ဆရာကအေရွ႕ကေနequationေတြကိုအားက်ိဳးမာန္တက္ရွင္းျပေနေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အိပ္ငိုက္ေနၾကတယ္။ထမင္းစားျပန္တက္ခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ ဗိုက္ကေလးၿပီးမ်က္လုံးကပါစင္းေနေသးတယ္။အိပ္ငိုက္ေနရင္းက ဘယ္ဘက္ကိုေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အႏြံကစာေသခ်ာလိုက္မွတ္ေနပုံကိုေတြ႕ေတာ့ ကိုယ့္စာအုပ္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ရွင္းလင္းေနတဲ့စာအုပ္က အႏြံ႕စာအုပ္ေလးနဲ႕ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့လားလားမွမသက္ဆိုင္။ေဘာပင္ကိုလက္ထဲလွည့္ေနရင္း ဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြလိုက္ခ်ိန္မွာ ဆရာကအေရွ႕လွည့္လာတယ္။
"အားလုံးနားလည္ၾကလား "
"တစ္လုံးမွနားမလည္ပါဘူးဆရာႀကီး "
"ေဟ"
အားလုံးရဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းေအာ္သံေၾကာင့္ ဆရာႀကီးကသူ႕နဖူးသူရိုက္တယ္။သေဘာေကာင္းၿပီး ဟာသဉာဏ္႐ႊင္တဲ့ဆရာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြကမေၾကာက္ၾကေပမယ့္ေလးစားၾကတယ္။ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္လည္ရွင္းျပျခင္းမွာ ရစ္ကအာ႐ုံစိုက္ၿပီးေသခ်ာနားေထာင္လိုက္ေတာ့အဆင္ေျပသြားတယ္။အခ်ိန္ကုန္တာနဲ႕ေနာက္ေန႕ေျဖရမယ့္ေလ့က်င့္ခန္းေတြကိုေျပာျပၿပီး ဆရာကထြက္သြားတယ္။ေနာက္တစ္ခ်ိန္က bioအခ်ိန္မို႔ ပုံႏွိပ္ကိုထုတ္ၿပီးစာျပန္ႏႊေးေနတုန္း အႏြံကသူ႕အကၤ်ီစကိုလာဆြဲေတာ့ ရစ္ကလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ဒါ...ဒါ မြန္လဥလို႔ ဖတ္...ဖတ္ရတာလား က်စ္ "
"ဟမ္...ဘယ္ဟာ "
"ဒါ... ဒါေလ "
အႏြံေထာက္ျပတဲ့နားကိုေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ၿပီးမွ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားတာေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းကသိသိသာသာရဲလာတယ္။ရယ္သံစြက္ၿပီးေျဖလိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ အႏြံကသူ႕ကိုမၾကည္ၾကည့္ၾကည့္တယ္။
"ဘယ္သူ႕လဥမွမဟုတ္ဘူး။mon-la-u မုန္လာဥလို႔ေရးထားတာ။မင္းကြာ ဘာေလးမွန္းမသိ။ဒီပုစြန္ေလးနဲ႕ေတာ့ ၾကာရင္ငါလည္းအူတက္ေသမွာဘဲ ဟားဟား
"ဘာ...ဘာျဖစ္ မ...မသိလို႔ကို က်စ္ ဖယ္"
"ေအးပါကြာ ေအးပါ။ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးဟုတ္ၿပီလား "
YOU ARE READING
နွံ(Completed )
Romantizmရစ်နှောင်ကြိုး×သက်ဆင်းနွံ "အနွံ့အရပ်ဘယ်နှစ်ပေရှိလဲ" "ငါး...ငါးပေလေး " "ဒါဆို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲနေဖို့အလုံအလောက်နေရာရှိတာပေါ့ " "ကို...ကိုကို...တော်...တော်တော့ "
