နွံ(Completed )

Part-28

ကျောင်းတစ်ဖက်နဲ့ ရိုက်ကူးရေးကိုလည်းမလစ်ဟင်းရအောင်စီမံနေရတဲ့ ရစ်နှောင်ကြိုးအတွက်တော့ အချိန်ဆိုတာလောက်ငှတယ်ကိုမရှိပေ။အလုပ်မအားလို့ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်နဲ့ အနွံ့အပေါ်မလစ်ဟင်းရအောင်လည်း သီးသန့်အချိန်ဖယ်ရသေးတယ်။တစ်ခါတလေဆို အနွံ့ကိုအလုပ်ကကြိုလာပြီး အိမ်ပြန်မပို့တော့ဘဲ ရစ်တို့အိမ်ကိုဘဲခေါ်လာလေ့ရှိတယ်။အန်တီမေမေကလည်း ရစ်တို့နဲ့ဆိုစိတ်ချတော့ ဘာဆိုဘာမှဝင်မစွက်ဖက်ပေ။

အနွံက ချစ်မွှေးပါတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်လိမ်ပြောတာမဟုတ်မှန်း ဖေဖေနဲ့ဒယ်ဒီကသက်သေဘဲ။သားအရင်းဖြစ်တဲ့ ရစ်နှောင်ကြိုးကိုတောင် အနွံတိုင်တာနဲ့မနားတမ်းဆူတဲ့အထိ အဲဒီကလေးကမေတ္တာတွေအကုန်လုံးကိုသိမ်းပိုက်ထားခဲ့တာ။စာသင်နှစ်ဝက်ကျော်လာပြီဆိုပေမယ့် ကျောင်းကိုပုံမှန်မလာဖြစ်တဲ့ရစ်က သူငယ်ချင်းရယ်လို့မယ်မယ်ရရမရှိဘဲ ညီညီနဲ့အနွံနဲ့သာပေါင်းဖြစ်တယ်။

အချိန်အားဖြင့် ညခုနစ်နာရီကျော်ပြီဆိုတော့ မိသားစုအတူထမင်းစားဖို့ အချိန်ရောက်လေပြီ။အနွံ့ကိုကြိုလာပြီးကတည်းက အနွံကဖေဖေတို့နဲ့စကားပြောမယ်ဆိုပြီးအိမ်အောက်မှာနေခဲ့တယ်။အရင်ကလူသိပ်ကြောက်တဲ့ကလေးက ဖေဖေနဲ့ဒယ်ဒီ့ကိုတော့ အားကိုးရာသဖွယ်သဘောထားတယ်။ရစ်နဲ့မတည့်တဲ့ဒယ်ဒီက အနွံနဲ့တော့အတော်တည့်တယ်ပြောရမယ်။သားငယ်ဆိုတာကို ပါးစပ်ကမချတော့ အနွံ့အကြိုက်ပေါ့။

ရစ်ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာပြီး တဘက်ပိုင်းကိုခါးမှာစည်းထားလျက် စာကြည့်စားပွဲကစာအုပ်တွေကိုရှင်းလိုက်ပြီး သူ့နံပါတ်စဉ်အတိုင်း စာအုပ်စင်ပေါ်နေရာတကျစီလိုက်တယ်။အနွံက သူ့ဝတ္ထုစာအုပ်တွေကိုယူဖတ်ပြီဆို လေးငါးအုပ်စုပြုံချပြီးမှ သူလိုချင်တာကိုရွေးဖတ်တယ်။စာအုပ်တွေကိုမဖွဖို့ပြောတဲ့အခါ "ကိုကိုနော်"ဆိုတာနဲ့တင်" ငါရှင်းလိုက်လည်းဖြစ်တာဘဲ" ဆိုတဲ့အတွေးသာဝင်ခဲ့တယ်။မနက်ဖြန်ကနေစပြီး တစ်ပတ်လောက်အထိတော့ ရစ်ကျောင်းသွားဖြစ်မှာမဟုတ်တော့ အနွံ့ကိုညီညီနဲ့သေချာအပ်ခဲ့ရတယ်။ညကျရင်ဖတ်မယ့် scriptစာအုပ်ကိုအိတ်ထဲကထုတ်ပြီး စားပွဲပေါ်တင်ပြီးတာနဲ့ အဝတ်အစားဝတ်ပြီးအိမ်အောက်ရောက်လာတယ်။ရောက်ရောက်ချင်းတွေ့လိုက်ရတာက အဖေနှစ်ယောက်လက်ကိုချိတ်ထားပြီး အလယ်မှာတွတ်ထိုးနေတဲ့ ရစ်နှောင်ကြိုးရဲ့သာလိကာလေး။အရှေ့ကိုဆက်မသွားဘဲ ဒီအတိုင်းရပ်နေလိုက်တော့...