ဒီေန႕ တစ္ေနကုန္မနက္ကတည္းကေန ရစ္ပါးစပ္ထဲစြဲေနတာက ဦးလႊမ္းမိုးရဲ႕ခ်စ္တာကို ...ဆိုတဲ့သီခ်င္း။ဦးငယ္က အလုပ္လုပ္ရင္းသီခ်င္းေလးဖြင့္ထားတတ္ေတာ့ ရစ္နားရည္ဝၿပီးပါးစပ္ထဲေတာင္စြဲေနခဲ့တာ။အခုလည္းစာအုပ္ေတြအထပ္လိုက္သယ္ၿပီး ဆရာမနားေနခန္းကိုသြားပို႔ေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္ ေက်ာင္းေကာ္ရစ္ဒါမွာ ရစ္ရဲ႕စည္းခ်က္ညီေနတဲ့ဖိနပ္အသံနဲ႕အတူ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့က ထြက္ေပၚေနတယ္။ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးျပန္ကုန္ၾကၿပီမို႔ ရစ္နဲ႕ဆရာ၊ဆရာမအနည္းငယ္ေလာက္သာက်န္ေတာ့တယ္။ဒီေန႕ရစ္ရဲ႕အသင္းမို႔ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ရစ္က အခန္းတံခါးေသာ့ပိတ္ဖို႔ေနခဲ့ရတယ္။ညီညီကေစာင့္ေပးမယ္ေျပာေပမယ့္ ရစ္ကေစာင့္ခိုင္းမေနေတာ့။က်ဴရွင္လည္းသြားရဦးမွာဆိုေတာ့ အိမ္နဲ႕ေက်ာင္းအနည္းငယ္လွမ္းတဲ့ညီညီက ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ဖို႔အခ်ိန္မွီမွာမဟုတ္။အႏြံ႕ကိုလည္းမေစာင့္ပါနဲ႕ေျပာေပမယ့္ အခ်စ္ကေလးကေျပာတယ္။ဘယ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ကိုကိုနဲ႕မွတဲ့။စိတ္ခ်မ္းသာစရာစကားလွလွေလးပါဘဲ။ႏြေးခနဲ ျမခနဲ ၾကည္ႏူးရပုံက ေကာက္ေတးေလးရဲ႕စကားေလးေတြေၾကာင့္ဘဲ။တစ္ခါတေလမ်ားအူယားစဖြယ္ထေျပာရင္ အသည္းယားလြန္းလို႔ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိတဲ့အထိဘဲ။ခပ္သြက္သြက္ေလး စာအုပ္ေတြထပ္ၿပီးတာနဲ႕ အႏြံေလးဆီအေသာ့ႏွင္ရတယ္။
ေတြ႕ပါၿပီ။စက္ဘီးကိုေထာက္ေထာက္ထားၿပီး အုတ္ခုံမွာခပ္ရို႔ရို႔ထိုင္ေနပုံေလးကအူယားစရာ။ရစ္ႏွောင္ႀကိဳး လြယ္အိတ္ကိုေဘးတစ္ေစာင္းျပင္လြယ္လိုက္ၿပီး ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕လမ္းတစ္ဖက္ကိုကူးသြားလိုက္တယ္။
"ေကာက္ေတးႏြံ... "
"ေျပာ...ေျပာ"
ႏႈတ္ခမ္းကိုေထာ္ထားၿပီး မ်က္ေစာင္းေလးထိုးေခါင္းေလးယမ္းယမ္းသြားတာက အႏြံေလးရဲ႕မူပိုင္အျပဳအမူေလးေတြဘဲ။
"စိတ္ေကာက္ေနတာလား။ႏႈတ္ခမ္းကလည္း ဘဲႏႈတ္သီးလိုေထာ္ေနတာဘဲ "
"မ...မေကာက္ဘူး"
မေကာက္ဘူးေျပာေပမယ့္ စက္ဘီးေထာက္ကိုျဖဳတ္ၿပီးအေရွ႕ကေနေကာ့ပတ္ေကာ့ပတ္တြန္းၿပီးသြားတယ္။ဒီလိုျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ မနက္ကတည္းကရစ္ႏွောင္ႀကိဳးႀကိဳသိလိုက္တယ္။ေသာ္တပန္က အႏြံ႕အေရွ႕လာၿပီး သူတို႔မိသားစုနဲ႕အတူထမင္းသြားစားတဲ့ေန႕က လက္ကိုင္ပုဝါက်န္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီးလာေပးေတာ့ အႏြံ႕မ်က္လုံးေလးေတြမွိုင္းကုန္တာ သူသိလိုက္တယ္။ဒယ္ဒီနဲ႕ဦးငယ္ကအတင္းေခၚေနတာေၾကာင့္ စိတ္မပါလက္မပါနဲ႕သူလိုက္သြားခဲ့ရတာ။ေသာ္တပန္ဟာေလ သူ႕ကေလးေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပန္ၿပီ။
YOU ARE READING
နွံ(Completed )
Romanceရစ်နှောင်ကြိုး×သက်ဆင်းနွံ "အနွံ့အရပ်ဘယ်နှစ်ပေရှိလဲ" "ငါး...ငါးပေလေး " "ဒါဆို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲနေဖို့အလုံအလောက်နေရာရှိတာပေါ့ " "ကို...ကိုကို...တော်...တော်တော့ "
