.ေလဆိပ္တြင္ တစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ကေလးေလးကိုေပြ႕ခ်ီထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးဟာ အေရွ႕သို႔တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုေမွ်ာ္ေနပုံရတယ္။ကေလးငယ္ေလးဟာလည္း ၿပဳံးရယ္ေနၿပီး တခစ္ခစ္ရယ္ေမာေနတယ္။
"မား..."
"ရွင့္"
"ေဖ့"
သားငယ္ေလး လက္ညွိုးထိုးျပတဲ့ဆီကို ဟယ္လင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြဟာျပင္းျပလာတယ္။မ်က္ရည္ေတြလည္လာသလို ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္နဲ႕။လြမ္းခဲ့ရတဲ့ေန႕ရက္ေတြမွာ သားရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုသာၾကည့္ရင္း လြမ္းစိတ္ေျဖခဲ့ရတယ္။
သူတို႔သားအမိဆီေလွ်ာက္လွမ္းလာသူက လက္တစ္ဖက္မွာ နက္ျပာေရာင္ကုတ္ကိုလႊားတင္ထားၿပီး pilot uniformနဲ႕မို႔ သိပ္ကိုခံ့ညားေနတယ္။ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းစီတိုင္းက ယုံၾကည္မႈအျပည့္နဲ႕တက္ႂကြေနၿပီး အသက္ရႉမွားေလာက္ေအာင္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းတယ္။
"မမ"
"ဒါလင္"
ကိုသစ္က ဟယ္လင့္လက္ထဲကေနသားကိုေျပာင္းခ်ီလိုက္ၿပီး သားရဲ႕ပါးကိုနမ္းေတာ့ တခစ္ခစ္နဲ႕ရယ္တယ္။သားက ကိုသစ္နဲ႕တူေတာ့ အသားညိုတယ္။ကိုသစ္ေပါက္စလို႔ေျပာလို႔ရတဲ့အထိကို ကိုသစ္ငယ္႐ုပ္အတိုင္း။ဒါေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ သူ႕အေမလိုခပ္စူးစူးနဲ႕ ေတာက္ပေနတာမ်ိဳး။ကိုသစ္က ဟယ္လင့္နဖူးကိုလည္းနမ္းလိုက္ၿပီး တစ္ဖက္ကသားကိုခ်ီ၊လက္တစ္ဖက္က လက္ဆြဲအိတ္ကိုကိုင္လ်က္ထြက္လာတယ္။
"ေဆး႐ုံမသြားဘူးလားမမ"
"duty offေလ။မာမီတို႔လည္း အိမ္မွာရွိတယ္"
"ဒါဆိုရင္ အဏၰဝါသစ္လြင္တို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ေနေတာ့မွာေပါ့။အခ်စ္ကေလးေရာက္ေနေတာ့ေလ"
"ဟုတ္"
"လိမၼာလိုက္တာကြာ"
ဟယ္လင္က ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာကိုေရာက္တာနဲ႕ သားကိုျပန္ခ်ီလိုက္တယ္။အထုပ္အပိုးေတြ ကားေပၚတင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကိုသစ္က ယာဥ္ေမာင္းေနရာမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ကားေမာင္းေနတဲ့ေတာက္ေလွ်ာက္ သားကသူ႕အေမသင္ေပးထားတဲ့အသီးအႏွံနာမည္ေလးေတြကို အဂၤလိပ္လိုေျပာျပတယ္။ကားထဲမွာ အသီးအႏွံကတ္ေလးေတြထည့္ထားတတ္ေတာ့ သားကအကုန္လုံးကို႐ြတ္ျပေနတယ္။ဒါကိုၾကည့္ရင္း ကိုသစ္ကတၿပဳံးၿပဳံး။ျမန္မာစကားကိုပါ နည္းနည္းစီသင္ေပးထားတာေၾကာင့္ သားကအကုန္နားလည္တယ္။အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေယာကၡမျဖစ္သူက သမက္ကိုျမင္တာနဲ႕အၿပဳံးနဲ႕ဆီးႀကိဳတယ္။
YOU ARE READING
နွံ(Completed )
Romanceရစ်နှောင်ကြိုး×သက်ဆင်းနွံ "အနွံ့အရပ်ဘယ်နှစ်ပေရှိလဲ" "ငါး...ငါးပေလေး " "ဒါဆို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲနေဖို့အလုံအလောက်နေရာရှိတာပေါ့ " "ကို...ကိုကို...တော်...တော်တော့ "
