Mafya Lisede •Tamamlandı•

Bölüm 30

Esila Soykan

Son dersin son dakikalarındayken, kızları bir panik dalgası ele geçirmişti.Uras ve çetesi dördüncü derse kadar uyumuş sonra gitmişlerdi.Uras'ı uyurken izlemek ise tarif edilemeyecek kadar güzeldi.Efran ve Eymen giderken de bizimle uğraşmadan edememişlerdi.Uras'ın olmadığı okul yeteri kadar çekilmezken, tüm gün inek bir öğrenci gibi not tutmuştum.Çalışkan bir öğrenci sayılırdım ve zor durumda kalmadıkça başkasından not istemezdim.Bu nedenle anlayabileceğim şekilde notlar tutuyordum.İddia işi ise bilemiyordum, ama fazla iyi yemek yapamadığımız aşikardı.Ben ve Burçin son sıranın bir önündeki sırada otururken, Çisem ve Ece tam arkamızda Azra ve Selen ise önümüzde oturuyordu.Azra, yemek yapmasını bilmemesine rağmen böyle bir iddiaya hiç düşünmeden hepimizi sürüklemişti, ama pes etmeyecek ve yapacaktık.Mafyalar bir yemek listesi bile hazırlamışlardı.Yaprak sarmasını yapmamızı en başında söylerken, Uras ise gülerek listeye sac böreğini eklemişti.Bunu yapamayacağımızın farkındaydı, fakat yinede eklemişti.Efran ise bu kadarının bizi yeterince zorlayacağını düşünerek, diğerlerini bize bırakmıştı.Burçin beni kolumdan dürtüp kendime getirirken daldığımın hiç farkında değildim.Tüm kızlar ona bakıyorlardı ve yüzlerin de biraz endişeli bir ifade vardı.İşin ucunda kazanamazsak köle olmak vardı ve bu pek hoş değildi. Burçin, hocanın arkasını dönmesinden biraz faydalanarak elini yavaşça sıraya vurdu.

''Bana bakın; ben köle falan olamam, gidiceğiz ve o yemekleri yapacağız!'' demişti. Mafyalar kimseden yardım almamayı ve birine yaptırmamızı kesin bir dille söylerken, eğer yardım alırsak da onların kazanmış olacağını belirtmişlerdi. Oysaki sac böreği için özellikle Hatice teyzeden yardım almayı düşünüyordum. Bu durum beni biraz üzmüştü. Burçin telefonuna bakıp heyecanla biraz bağırmıştı;

''Bir dakika var toplanın kızlar!''

Matematik hocası, Burçin'i sessiz olması için uyarmıştı Burçin ise omuz silkmiş ve ayaklanmaya çalışmıştı.Son dakikaya kadar ders işleyen bir kadın için bir dakika çok önemliydi.Son saniyelere girmişken ayaklanıp, bize bakanları umursamadan kapıya doğru ilerledik.Zilin çalmasıyla bizim çıkmamız bir olmuştu.Onların aksine ben daha sakindim.Sonuçta kazanamasak bile Uras en fazla ne yaptırabilirdi ki? İç sesim; 'Sac böreği' diye cevaplarken ona hak verdim. Uras en fazla sac böreği yaptırırmış gibi gelse de belli olmazdı.Kızların durumu ise oldukça vahimdi bana göre.Birbirlerine pek hoş olmayan duygular hissediyorlardı ve eğer köle olurlarsa kesinlikle çekecekleri vardı.O nedenle tutuşmalarının nedenini anlıyordum ve onlara hak veriyordum.Kazanmaktan başka çareleri yoktu.Yağmuru çok sevsem de, yağmadığını görmek beni biraz sevindirmişti.Bu aralar sıkça yağmura yakalanmıştım ve bu durum artık biraz sıkmıştı.Kış aylarında olduğumuzdan daha beteri gelebilirdi, yağmura da şükretmemiz gerekti.Okul binasından çıkarken deri ceketimin fermuarını biraz daha çektim.Dudaklarımı atkımın içerisine sokmaya çalışırken, tek başıma arkada yürümenin verdiği rahatlığı yaşıyordum. Kızlar arabalara doluşmuştular.Ece ve Selen arabasız geliyordu ve bildiğim kadarıyla Çisem'in arabası da arızalıydı.Soğuk havaları sadece pencere ardından izlemeyi sevdiğimi fark etmiştim.Kışın yazı, yazında kışı istemekten asla vazgeçmeyecektim sanırım.Kızlar Burçin'in arabasına doluşmuşlardı bile.Burçin yine direksiyona geçmişti ve bu durum beni biraz endişelendiriyordu. Azra ise onun yanına oturmuştu.Rahat rahat geldiğim arka koltuklarda ise kıçımı sıkıştırabileceğim yer kalmamıştı.Çisem'in kucağına otururken, Çisem de bana dikkat ederek kapıyı kapatmıştı.Burçi'nin arabası biraz küçük olduğundan, Ece de Selen'in kucağına oturmuştu.Pek rahat sayılmasa da birçok toplu taşıma aracından iyiydi.Burçin, Bismillah diyerek arabayı park yerinden çıkardı ve normal bir hızda sürmeye başladı.Eve yaklaşmamız trafik yüzünden biraz zaman almıştı ve Burçin yolu boş gördüğü an gaza yüklenmişti. Doğrusunu isterseniz cenaze arabasından önceki yollarda oluşum olarak görüyordum bunu.Durum o derece vahimdi.