Mafya Lisede •Tamamlandı•

Bölüm 50

•••
Selen Gündüz

Poyraz birkaç saniye şaşkınlıkla bana bakmıştı.Ona sarılmama izin vermesini umarken asla vermeyeceğini bilmek tuhaf bir şekilde acı veriyordu.Bu tuhaftı,ölmesinden çok korktuğunuz birinin size küçük bir sarılma bile bahşetmeyeceğini bilmek, dediğim gibi tuhaftı.Poyraz beni yanıltmamış ve kafasını olumsuz anlamda sallamıştı.

''Sarışın,git başımdan!''

Tane tane söylemişti başından gitmemi.Bu kadar çok rahatsız olması, canımı sarılmama izin vermemesinden daha çok acıtmıştı.Onun için çok endişelenmiş ve korkmuştum.Poyraz'a sormam başlı başına bir hataydı,buna izin vermeyeceğini zaten biliyordum.Saçlarıma iğrenir bir şekilde bakmaktan burada,bu haldeyken bile vazgeçmemişti.Vereceği tepkiyi umursamadan sadece içimden geleni yaptım ve yavaş bir şekilde üzerindeki bombaya rağmen ona sımsıkı sarıldım.Karnının üzerindeki bomba beni korkutmuyor değildi,sadece onu özlemiş ve yaşıyor olduğuna çok sevinmiştim.Ona sarılmam üzerine Poyraz hiçbir tepki vermemişti,ama olsun, sonuçta yaşıyordu ve önemli olan buydu.Bana bir sarılmayı çok görmemeliydi,küçük bir sarılmadan kime ne zarar gelirdi ki? Yavaşca ondan ayrıldım ve yakınlığımızı bozmadan iki elimle dudaklarının kenarından tutup gülümsetmeye çalıştım.

''Yaşıyorsun,bu çok güzel birşey Karahan,emin olduğum birşey varsa asıl güzel olanın gülümsemen olduğu.''

Omuzlarımı yavaşça yukarı doğru kaldırıp gülümsedim,birkaç adım atıp ondan uzaklaşmıştım.Canı yanıyor olmalıydı,ama sadece suratını buruşturmakla yetiniyordu.Yağız ise Poyraz için ne kadar çok üzüldüğümü bildiği için Poyraz'a tuhaf bir şekilde bakıyordu.Gözleri ile anlaştıkları barizdi,bunu anlamıyor olmak çok can sıkıcıydı.Kızlara gülümseyerek baktığımda onlarda aynı şekilde bana karşılık vermiştiler.Şuan sevinçten küçük bir kız çocuğuna dönüşüp olduğum yerde zıplayabilirdim.Poyraz ne üzerindeki bombayı ne vücudundanki yaraları umursamadan bize arkasını döndü ve yavaşça yürümeye başladı.Bu hareketinden yalnız kalmak istediğini çıkarmıştım, fakat buna izin verecek değildim.Kızlara bakmadan bende onun arkasından yavaşça yürüdüm.Poyraz ona seslenen Yağız'a arkasını bile dönmeden el sallamıştı.Kendi aralarında konuşan mafyalar arabalara tekrar doluşup arabaları çalıştırmışlardı.Yanımızdan arabalarla geçen kızlar benim olduğum yerde durduklarında yürümeyi bırakıp onlara baktım.Diğer arabanın içerisindeki mafyalar da Poyraz'ın olduğu yerde arabayı durdurup onunla konuşmaya başlamışlardı.

''Geliyor musun?''

Ece'nin sorusu üzerine merakla bana bakan kızlara olumsuz anlamda kafamı salladım.Poyraz'ı bu halde yanlız bırakmaya hiç niyetim yoktu.

''Hayır,onun yanındayım.Bakmayın böyle umursamazı oynadığına,bana zarar gelmesine izin vermez.Hadi gidin sizinle sonra konuşuruz.''

Onlara el salladığımda direksiyonda olan Burçin arabayı tekrar çalıştırmıştı.Poyraz ise kaşlarını çatıp camdan kafasını çıkarmış Efran'ın kafasını camdan içeri sokmaya çalışıyordu.Efran ise inatla içeri girmiyor ve kahkahalarla gülüyordu.Sonunda arabadan biri onu ceketinden tutup içeri çektiğinde, direksiyondaki kişi arabayı çalıştırıp Poyraz'dan uzaklaştı.Poyraz arkasına baktığında beni fark etmiş ama tek kelime etmemişti.Yanlız kalmak istiyorsa bundan oldukça rahatsız olmuş olmalıydı.Adımlarımı hızlandırıp ona yetiştim ve yanında yürümeye başladım.

"Bende seninle geleceğim!"

Nasıl olsa okul bitmiş sayılırdı ve yapacak bir işim yoktu.Sadece onu gülümsetmek istiyordum.Poyraz derin bir nefes aldı ve sinirle bana döndü.