Mafya Lisede •Tamamlandı•

Bölüm 51

•••
Selen Gündüz

Eve oldukça zor bir şekilde gelmiştik.Poyraz'ı o halde taksiye bindirmek oldukça zor olmuştu.Küçük bir butikten hiçte onun giyebileceği tarzda olmayacak bir tişört ve ceket almıştık.Eve geldiğimizde her ne kadar beni başından göndermeye çalışşada gitmemiş ve onu zar zor doktora gözükmeye ikna etmiştim.Omuzunda varlığını sayamadığım kurşunlar varken hala bir doktora görünmeyi reddediyordu.Eve geldiğimizde en yakın adamlarından biri olan Emre birkaç adam getirip bombadan kurtulmasını sağlamıştı.Patlamadan bombadan kurtulduğumuz için çok rahatlamıştım.Doktor Poyraz'ın birkaç gün dinlenmesini istemiş ve reçeteye birkaç ilaç yazıp gitmişti.Ayağa kalkmaya çalışan Poyraz'ın dibinde bittim ve nasıl oldu bilmiyorum ama omuzlarından tutup onu tekrar yatağına ittim.Dinlenmesi gerektiğini anlamamakta ısrar ediyordu.Poyraz dirseklerinin üzerinde doğrulurken,gerçekten kötü bir şekilde bana baktı.

''Yanlış hareketleri üzerimde uyguluyorsun bu işin sonu senin açından hiç iyi bitmeyecek''dedi pis bir ima ile.İma ettiği şeyi tam olarak anlamamıştım fakat anlamak için çalışmamıştımda.Omuz silkip ona bakmaya devam ettim.

''Seni tanıdığımdan beri hayatımda birşeylerin iyi bitmemesine alıştım'' dedim.Gerçekten kötü sonlara alışmıştım artık.Poyraz yatakta oturur bir hale geldi ve tuhaf bir şekilde konuşmaya başladı.

'' Daha kötü olması için elimden geleni fazlasıyla yaparım.Uzak durman ruh ve beden sağlığın için daha iyi olacak sarışın'' dedi.Sarışın'a vurgu yapmıştı özellikle.Pis imasını bana yapacagını düşünmüyordum.Güveniyordum ona,sebebini bilmediğim bir şekilde.Bir gülümseme suratıma kondururken

''Sinir ediyorsun beni'' dedim.Poyraz birkaç dakika sessizliğini korumuş ve kötü bir şekilde bakmaya bir son vermişti.Psikolojim bozacak bakışlar atıyordu ve kendimi oldukça rahatsız hissetmeme engel olamıyordum.

''Güzel sadece sinir olmakla kalmak istiyorsan gitmelisin'' dedi.Suratında bir gülümseme kırıntısı bile yoktu.Tekrar omuz silkerken yanında olacağımı anlaması için tane tane konuştum.

''Yüzsüzlüğüm senin umursamazlık seviyenle eşit sen ne kadar umursamazsan bende o şekilde yüzsüzüm şu lanet olasıca gülümsemeni görene kadar burada tam yanı başında olacağım engel olmaya kalkma şu küçümsemeye çalıştığın sarışınların sinirli halini daha yakından görmeni istemeyiz!'' dedim.Biraz ses tonumu yükseltmiştim.Ona ne kadar iyi davranırsam o bana aynı şekilde kötü davranıyordu.Poyraz yataktan kalktı ve banyo diye tahmin ettiğim yere doğru giderken

''İçindeki kaplanı görmek için can atıyor olacağım.Cici kızlar hiç bir zaman ilgimi çekmemiştir ama sarışın bir kaplan...'' dedi ve bana döndü.

''Güzel olacak ama şimdi başımdan gidiyorsun anlıyorsun değil mi?'' dedi.Kaş göz işareti ile kapıyı işaret etmişti.Tabikide kovmasına alınmıyordum.Poyrazla bir oyunun içine düşmüştük ve ödül her iki kişi içinde var aslında.Adam gülmeyi kadın ise ona ölesiye yakışacağına inandığı gamzeyi görecekti.Kurallar basitti alınmak ve pes etmek yoktu.Poyraz beni umursamadan üzerindeki mavi,siyah ve sarı renkli tişörtü çıkarttı ve buruşturup yatağa attı.Gözlerimi zar zor vücudundan uzak tutuyor ve suratına odaklanıyordum.Aptal mafyanın üzerimde oluşturduğu etkiden nefret ediyordum.Poyraz'ın eli paltolunun düğmesine doğru giderken arkamı dönmüştüm.Kaşlarımı çatıp ona bağırmaya başladığımda sessiz bir şekilde dinledi beni.

''Pis sapık!.Ayrıca yıkanamazsın omuzlarındaki bezleri sana hatırlatmam mı gerekiyor!'' dediğimde sadece birkaç saniye sessiz kalmıştı.

''Odamdan çıkmayan sensin ama sapık yinede ben oluyorum öyle mi?.Sabrımı zorluyorsun ya odamdan çık yada buyur gel banyoya.Bkarsın sana gamze falan gösteririm''