Mafya Lisede •Tamamlandı•

Bölüm 33

•••
Burçin Akhan

Sinirle ayağımın ucuna attığı eşyalara baktım.Temiz olan eşyaları bile atıp beni deli ediyordu.Eline geçen siyah bir gömleği aldı ve karnıma fırlattı.

"Bunları elinde yıkayacaksın."

Yemek yapmayı beceremediğimizden ötürü kendime küfür ediyordum.Eymen ise daha beter ne yaptırabilirdi onu düşünüyordu.

"Okula geç kalıyoruz Eymen, ayrıca senin kokuşmuş eşyalarını neden elimde yıkayayım?" dediğimde, Eymen alaycı bir şekilde güldü.Kısılan gözlerini mandallayasım gelmişti.

"Çünkü iddiayi kaybettiniz. Kölemsin."

Söyledikleri üzerine sinirle ona baktım. Haklı olması sinirimi bozmuştu ve bana diyecek bir şey bırakmamıştı. Sıkıntıyla derin bir nefes verdim. Eğilip ayağımın ucuna attığı eşyaları aldım ve banyoya girdim. Kölelik kesinlikle bulaşmamamız gereken bir işin bedeliydi. Hep Efran'ın gazına geldiğimiz için böyleydi. Önüme bir leğen attı. Diğer elindeki deterjanı da önüme atmıştı. Etrafa biraz dökülmüş toz deterjana baktım. Küfür etmemek için zor duruyordum. Kapı pervazına yaslandı ve bana sırıtarak bakmaya başladı.

"Yıka hadi, tik tak zaman kaybediyorsun."

Sinirle eşyalarını leğene doldurup duşa kabinin içerisine attım ve leğeni doldurmaya başladım. Ters ters ona bakarken uğraşmaktan da geri kalmıyordum.

"İnsan taklidi yapsana dememi yanlış anlamışsın sen!"

Gülümsemesi hâlâ yüzündeydi, fakat tuhaf bir şeyler de gizlenmişti gülümsemesine. Elimi toz deterjanin paketine soktum ve ona avuçladıgım deterjanı fırlattım.

"Defol Eymen!"

Güldü ve geriye doğru kaçtı. Daha sonra bir şeyler mırıldanıp banyodan çıktı. Renkliler ve beyazları umursamazca fırlatmıştı. Ben çamaşır makinesini bile çalıştırmayı bilmezdim, bunu nasıl yapabilirdim ki? Toz deterjanını avuçlayıp ıslanmış eşyalarının üzerine döktüm. Elimi soğuk suyun içerisine soktum ve deterjanların kıyafetin içerisine karışması için suyu bulandırdım. Ee şimdi ne olacaktı? Çamaşır makinesi sürekli dönüyordu. Eğer bende kıyafetleri sürekli döndürürsem yıkanmış olurdu sanırım. Tamam canım yıkamakta bir şey yokmuş. Çamaşırları dondurup leğenin içerisinde bir daire çizerken, Eymen tekrar kapının önüne geldi. Birkaç dakika sessizce izledi. O yokmuş gibi döndürmeye devam ettim.Sanırım şimdi tertemiz olmuştu, bu man kafanın eşyaları.Eymen daha fazla dayanamadı ve;

"Ne yapıyorsun sen?" diye sordu. Dalga geçiyor olmalıydı. Ne yaptığımı zaten biliyordu. Üzerini değiştirmişti. Lacivert bir pantolon,siyah bir gömlek giymişti.Ona çok yakıştığını söylememek yalan olurdu.Yeni sıktığı belli olan nane aromalı parfümü burun deliklerime dolmuştu.Saçları ise özenle dikilmişti.Yeni çıkmaya başlayan sakallarını ise kesmişti.Cidden ben o kadar oyalanmış mıydım ya? Bu kadar kısa süre içerisinde hazırlanmış olması beni biraz şüphelendiriyordu. Birde sakal traşı olmuştu.Ellerimi, deterjanı fazla attığım için fazla köpüren suyun içerisinden çıkardım ve ters ters ona baktım.

"Eben Eymen eben!" dediğimde biraz sırıtıyordu.Gerçekten psikolojisi bozuktu bunun.İnsan taklidi yap dediğimde de katıla katıla gülmüştü.Sonra ise beni kolumdan tutup buraya getirmişti.Omuz silkip;

"Çamaşır yıkıyorum işte man kafa!" dediğimde, Eymen kahkaha atmaya başlamıştı. Pekâlâ, deli olduğunu tahmin ediyordum, ama bu zır deliydi. Okuldayken genelde somurtkanı oynuyordu, fakat bugün maşallahı vardı.

"Öyle mi yıkıyorsun?" diye sorup gülmeye devam ettiğinde ters ters ona bakmaya devam ettim.Yıkıyordum işte buda kör müydü salak mıydı anlamamıştım.