Οικογενειακό κλίμα

108 15 8
                                    

Στο τραπέζι της Ανθής, υπάρχουν μονάχα χαμόγελα και μπόλικο κέφι. Η μεσήλικη γυναίκα, συμπάθησε αμέσως τον αγαπημένο της εγγονής της. Και ο Αντρέας, βέβαια, έβαλε τα δυνατά του απόψε.

Σταματάνε για λίγο να γελάνε, ίσα για να απευθυνθεί η Ανθή στον Αντρέα.
«Να σου βάλω κι άλλη σαλάτα, αγόρι μου;»

«Όχι, κυρία Ανθή. Είμαι εντάξει.»

«Ανθή, σκέτο! Μην σε ξανά ακούσω να με αποκαλείς κυρία.» Τον μαλώνει, χαριτολογώντας.

Αυτόματα της σκάει ένα γελάκι.
«Εντάξει. Θα φροντίσω να μην επαναληφθεί αυτό το λάθος.» Το λέει σαν να πρόκειται για κάποιου είδους υπόσχεση.

Η Μυρτώ τον κοιτάζει χαμογελώντας, δίνοντας του σιωπηλά την έγκριση ότι όλα πηγαίνουν καλά.

«Εντωμεταξύ, ακόμα δεν μου είπατε την ιστορία σας.» Και η χαρά μετατρέπεται απότομα σε απορία, στα πρόσωπα τους.

«Ποια ιστορία, γιαγιά;»

«Πως γνωριστήκατε.» Απαντάει λιτά.

«Ααα!» Ο Αντρέας αφήνει ένα επιφώνημα ανακούφισης, με τους ώμους του να χαλαρώνουν αισθητά.
«Είναι μια... περίπλοκη ιστορία.»

«Αστεία περίπλοκη.» Συμπληρώνει και η Μυρτώ, σαν να προσπαθεί να τον βοηθήσει.

«Δηλαδή;» Η Ανθή δείχνει διψασμένη για περισσότερες πληροφορίες. Μόλις έμαθε για αυτόν τον Αντρέα. Δεν ήξερε καν για την ύπαρξη του, στην ζωή της εγγονής της.

«Η Μυρτώ βρέθηκε τυχαία στο γραφείο μου, μια μέρα που έβρεχε.» Ξεκινά να εξιστορεί, χωρίς να κρύβει το τρυφερό του χαμόγελο.
«Ήταν υπερβολικά τυχερή. Διότι εκείνη την περίοδο, η προηγούμενη μου γραμματέας, θα μετακόμιζε μόνιμα στην Κρήτη.» Συνεχίζει.

«Και η Μυρτώ έγινε η νέα σου γραμματέας, να υποθέσω, ε;» Η Ανθή συμπληρώνει ένα κομμάτι από το παζλ.

«Της έκανα εγώ ο ίδιος την πρόταση, επειδή.....» Οι λέξεις σβήνουν από τα χείλη του, και το βλέμμα του εστιάζει στην κοπέλα που κάθεται απέναντι του. Η αγωνία δείχνει να την έχει κυριεύσει.
«Επειδή έψαχνα απεγνωσμένα κάποιον τρόπο να την ξαναδώ.» Εξομολογείται, χαρίζοντας της ένα αχνό χαμόγελο.

Η Μυρτώ αισθάνεται ένα περίεργο συναίσθημα να την πλημμυρίζει, εντελώς ξαφνικά. Είναι όπως το κύμα, που σκάει επάνω στον βράχο. Η ευτυχία που της προσφέρει με τα λόγια του, είναι σαν ευλογία.

«Έρωτας με την πρώτη ματιά, δηλαδή.» Συμπεραίνει η Ανθή, ισιώνοντας την πλάτη της.

«Κάπως έτσι, γιαγιά.» Αποκρίνεται και η εγγονής της.

Αγγελικά πλασμένοι: Η οργή των αγγέλωνWhere stories live. Discover now