Αγγελικά πλασμένοι: Η οργή των αγγέλων

Δώσε μου λίγο χρόνο

Η Ανθή επιστρέφει στο διαμέρισμα, βρίσκοντας την Μυρτώ να κάθεται στο σαλόνι, και συγκεκριμένα στο πάτωμα. Από το ύφος της, μπορεί να καταλάβει την διάθεση της.

«Σε βρίσκω σε χειρότερη κατάσταση, απ' ό,τι σε άφησα.» Συμπεραίνει, αφήνοντας το παλτό της στην κρεμάστρα. Η Μυρτώ δεν μιλάει.
«Τι έγινε; Σκοτωθήκατε;» Συνεχίζει η Ανθή, πηγαίνοντας κοντά της.

«Όχι. Το αντίθετο.» Τα μάτια της Μυρτώς είναι ακόμα βουρκωμένα. Κοιτάει την γιαγιά της.
«Κάναμε έρωτα.» Το παραδέχεται, σαν να πρόκειται για λάθος.

Η Ανθή δεν εκπλήσσεται. Περίμενε, μάλιστα, να καταλήξουν εκεί.
«Ξέρεις πάντως να κρατάς άμυνες.» Λέει ενώ κάθεται στον καναπέ, δίπλα της.

«Μην κοροϊδεύεις!» Παραπονιέται η Μυρτώ, σκουπίζοντας την μύτη με την ανάστροφη του χεριού της.
«Έννοια σου, όμως, και θα βρω σύντομα έναν τρόπο να ξεφορτωθώ τον Γιώργο. Θα τον κάνω να πληρώσει.» Η οργή ρέει πιο έντονα στις φλέβες της.

Η Ανθή δείχνει παγερά ήρεμη.
«Ευτυχώς, μερίμνησα εγώ για σένα.» Λέει, ανοίγοντας το τηλέφωνό της. Πατάει το εικονίδιο, και ξεκινά η ηχογραφημένη συνομιλία της Ανθής με τον Γιώργο.

Η Μυρτώ ακούει όλο τους τον διάλογο, προσεκτικά, και με τα μάτια της να γουρλώνουν από το σοκ.

«Τώρα τον έχουμε στο χέρι.» Δηλώνει η Ανθή, μόλις τελειώνει η ηχογράφηση.

«Τι σκοπεύεις να κάνεις με αυτό;»

«Θα τον καταδώσω στην αστυνομία. Να τελειώνουμε επιτέλους μαζί του.» Δεν διστάζει να της αποκαλύψει το σχέδιο της.

Η Μυρτώ μοιάζει να σάστισε από την αποκάλυψη.
«Θα το κάνεις στ' αλήθεια αυτό, Ανθή;» Τα βλέμματα τους ενώνονται.

«Δεν θα τον αφήσω να καταστρέψει την ζωή σου, Μυρτώ.» Η Ανθή είναι κάτι παραπάνω από αποφασισμένη. Η εγγονή της έχει χαθεί μέσα στις σκέψεις της. Δεν ξέρει εάν είναι σωστό να του το κάνουν αυτό. Αλλά δεν είναι και σωστό να διαλύσει την σχέση της με τον Αντρέα.
«Εκείνος επέλεξε την μοίρα του. Τώρα πρέπει να επιλέξεις και εσύ την δική σου.» Την ενθαρρύνει, ακουμπώντας τον ώμο της.

«Και δεν σε πειράζει που είμαι ερωτευμένη με τον Αντρέα;» Ακούγεται σαν να έχει κάνει κάποιου είδους έγκλημα.

Η Ανθή χαμογελάει.
«Δεν είμαι εγώ αυτή που ζητάει εκδίκηση, Μυρτώ.» Η Ανθή ήταν πάντοτε ξεκάθαρη μαζί της, σε όλα. Ήθελε να έχει μια ειλικρινή σχέση με την εγγονή της.