Αγγελικά πλασμένοι: Η οργή των αγγέλων

Γαλήνη

Είναι αργά το απόγευμα. Η Κατερίνα επιστρέφει στο γραφείο, κρατώντας δύο ακόμα πλαστικά ποτήρια με καφέ. Μόλις ανοίγει την πόρτα, έρχεται αντιμέτωπη με ένα υπέροχο θέαμα.

Ο Οδυσσέας κάθεται στην καρέκλα του, χαμογελώντας δειλά στην γυναίκα του.

«Οδυσσέα....» Προφέρει έκπληκτη, ατενίζοντας με δέος τα αναμμένα κεράκια στα έπιπλα, και τον χαμηλό φωτισμό του γραφείου. Στην έδρα, βρίσκεται μια σακούλα με φαγητό.
«Τι είναι όλα αυτά;» Αναρωτιέται, πλησιάζοντας τον.

«Αφού δεν μπορούμε να πάμε εμείς στο εστιατόριο, ήρθε το εστιατόριο σε εμάς.» Λέει ενώ σηκώνεται όρθιος, ώστε να την πλησιάσει.

«Είναι πολύ όμορφα όλα.» Του αποκαλύπτει. Ο Οδυσσέας της δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη.

«Χαίρομαι που σου αρέσουν.» Ήθελε να κάνει μια κίνηση για να την εντυπωσιάσει.

Ίσως την έχει παραμελήσει λιγάκι τον τελευταίο καιρό, αλλά φταίει το φόρτο εργασίας στην εταιρεία. Ευτυχώς τον βοηθάει, τώρα που η Δήμητρα ξεκινά να αποσύρεται διακριτικά από την επιχείρηση.

Επιτέλους, έμαθε και ο Οδυσσέας να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Έμαθε να είναι ώριμος, και να διεκδικεί σωστά. Έμαθε να συμπεριφέρεται σαν οικογένεια.

«Έλα να φάμε. Σίγουρα θα έτσουξε το στομάχι σου με τόσους καφέδες.» Την παροτρύνει, επιστρέφοντας στην έδρα. Όσο εκείνος ανοίγει τις σακούλες, η Κατερίνα στέκεται σαν άγαλμα και τον παρακολουθεί.
«Υποψιάζομαι ότι η Δήμητρα μας έχει καταλάβει. Όλο υπονοούμενα είναι αυτές τις μέρες. Και κάτι σπόντες--»

«Είμαι έγκυος.» Βγαίνει αυθόρμητα και γρήγορα από τα χείλη της.

Ο Οδυσσέας σηκώνει αργά το κεφάλι του, εστιάζοντας απευθείας στο πρόσωπο της.
«Συ συγγνώμη, τι είπες;» Της ζητά να το επαναλάβει, σε περίπτωση που δεν άκουσε καλά.

«Είμαι έγκυος, Οδυσσέα.» Του λέει, με περισσότερο θάρρος. Το στόμα του χάσκει από το σοκ.
«Χθες έκανα τεστ, και βγήκε θετικό.» Προσπάθησε να του το κρύψει, επειδή ήθελε πρώτα να της το επιβεβαιώσει ο γιατρός. Όμως ο ενθουσιασμός τη νίκησε.

Ο Οδυσσέας συνειδητοποιεί τι άκουσε. Καταλαβαίνει το βάρος αυτής της δήλωσης. Τότε, όταν έμεινε πρώτη φορά έγκυος, ήταν όλα λάθος. Τώρα, όμως.... τώρα η ζωή τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία, και έναν ιδανικό κόσμο για να πορεύονται μαζί.

«Αγάπη μου, καταλαβαίνεις τι μου λες τώρα;» Παρατάει την σακούλα, πηγαίνοντας ξανά κοντά της.