Αγγελικά πλασμένοι: Η οργή των αγγέλων

Η αρχή της εκδίκησης

Το πρωί ήρθε. Ο ήλιος έχει απλώσει τις ακτίνες του, στην ταλαιπωρημένη πόλη της Αθήνας. Ο Οδυσσέας στέκεται μπροστά από το παράθυρο, αντικρίζοντας την θέα του κήπου του σπιτιού. Σε αυτόν τον κήπο, που έχει ζήσει τόσες πολλές παιδικές στιγμές.

Ανάμεσα στα παιδικά του χρόνια, κρύβεται κι ένας Αντρέας. Ένας φοβισμένος, τότε, Αντρέας. Και μια νεαρή Κατερίνα, που είχε πάντοτε κατά κόκκινα μάγουλα, επειδή ντρεπόταν ακόμα και την σκιά της.

Τα τακούνια της Δήμητρας ηχούν μέσα στο γραφείο. Πλησιάζουν προς το δικό του μέρος.
«Το σκέφτηκες καλά;» Αναρωτιέται, σαν να βρίσκεται μέσα στο κεφάλι του.

Ο Οδυσσέας περιστρέφεται, αντικρίζοντας το μαρμαρωμένο προσωπείο της. Αναστενάζει.
«Για μια φορά, δείξε μου εμπιστοσύνη.» Την εκλιπαρεί.

«Αυτό που πας να κάνεις, δεν έχει λογική.» Η Δήμητρα επιμένει να συμμορφώσει το παιδί της.

Ο Οδυσσέας παίρνει βαθιά ανάσα.
«Αποφάσισες να αποσυρθείς από την εταιρεία. Άφησε με, λοιπόν, να κάνω κουμάντο όπως νομίζω εγώ.» Ποτέ δεν του έδειξαν εμπιστοσύνη. Κανένας δεν τον άφησε να ελέγξει τίποτα. Τώρα είναι η ευκαιρία του, να αποδείξει ότι αξίζει.

«Πιστεύεις πραγματικά ότι ο Λιάνης είναι ένας αξιόπιστος συνεργάτης;» Η Δήμητρα παίρνει αμυντική στάση, διπλώνοντας τα χέρια στο στήθος.
«Εάν είναι, τότε γιατί ο πατέρας σου δεν τον εμπιστεύτηκε ποτέ;»

«Άλλο ο μπαμπάς, και άλλο εγώ.» Επιλέγει μια αρκετά εύκολη απάντηση.

«Φέρσου έξυπνα, Οδυσσέα.» Η Δήμητρα προσπαθεί. Επιμένει να τον φέρει στον ίσιο δρόμο. Στον δικό της ίσιο δρόμο.
«Μπορείς ακόμα να διορθώσεις την κατάσταση.»

«Την απόφαση μου την έχω πάρει. Σήμερα κιόλας, υπογράφουμε τα χαρτιά με τον Λιάνη. Και θα γίνει και στην εταιρεία, μάλιστα.» Ο τόνος του βγαίνει τελεσίδικος. Τα δάχτυλα του μπλέκονται επάνω στο σβέρκο του, κλείνοντας με εξάντληση τα βλέφαρα.
«Αυτήν που έκαψε ο άλλος σου ο γιός.» Οι λέξεις είναι ικανές να πυροδοτήσουν τις υποψίες της Δήμητρας.

«Προσπαθείς να εκδικηθείς τον Αντρέα.» Δεν του το ρωτάει. Το έχει συνειδητοποιήσει.
«Γι' αυτό τα κάνεις όλα αυτά;»

«Μαμά, κόφτο!» Της φωνάζει, στρέφοντας με πείσμα τα μάτια του επάνω της.
«Το μερίδιο του Αντρέα θα μεταφερθεί στον Λιάνη. Θα μας δώσει το δάνειο, θα ξεχρεώσουμε με την εταιρεία, και τέλος καλό, όλα καλά.» Τα θέτει απλοϊκά. Δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα για να σκεφτεί. Η τουλάχιστον αυτό πιστεύει.

Αψηφά τις προειδοποιήσεις της Δήμητρας. Είναι ικανός να παλέψει με θεούς και δαίμονες, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του. Δεν φέρεται λογικά. Απλώς, καθοδηγείται από τον εγωισμό του.

Η Δήμητρα παρακολουθεί τον γιο της να βγαίνει με βαριά βήματα από το γραφείο. Καταλαβαίνει πως ήρθε η στιγμή να αναλάβει η ίδια δράση. Παίρνει το τηλέφωνό της και καλεί έναν αριθμό.

_____________________________

Μετά από μία ώρα, όλοι τους έχουν μαζευτεί στο γραφείο. Εκεί θα πάρουν την τελική απόφαση. Ο Οδυσσέας κάθεται στην δερμάτινη καρέκλα, με τα δάχτυλα του να χτυπούν νευρικά στην επιφάνεια της έδρας.

«Εδώ είναι τα χαρτιά, κύριοι.» Ο νεαρός συμβολαιογράφος, εμφανίζει τους φακέλους. Ο Λιάνης παρατηρεί τον Οδυσσέα, γεμάτος κρυφή ικανοποίηση.
«Μπορείτε να διαβάσετε το συμβόλαιο με την ησυχία σας, κύριε Βρεττέ--»

«Δεν χρειάζεται, φυσικά.» Πετάγεται ο Πέτρος. Τώρα είναι η σειρά του να παρατηρήσει την Λιάνη.
«Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Σωστά, γαμπρέ;» Τον αποκαλεί επίτηδες έτσι. Παίζει με τις λέξεις, κερδίζοντας ένα ακόμα κομμάτι από τον εγωισμό του νεαρού άντρα.

«Σωστά.» Απαντάει ο Οδυσσέας, παίρνοντας έναν στιλό, και σπρώχνοντας τα χαρτιά κοντά του.

Διαβάζει στα πεταχτά, ό,τι προλαβαίνει να πιάσει με τα μάτια του. Το χέρι του αρχίζει να τρέμει. Η φωνή της Δήμητρας μιλάει δυνατά μέσα στο κεφάλι του.

Είσαι σίγουρος γι' αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις;

«Εμπρός. Υπέγραψε, γαμπρέ.» Ο Λιάνης επιμένει να προσποιείται τον καλοσυνάτο.

Ο Οδυσσέας ξεροκαταπίνει. Μήπως πρέπει να σταματήσω; Να τα διαλύσω όλα; Και η Κατερίνα.... Τι μπορεί να σκέφτεται τώρα για μένα;

«Οδυσσέα;» Προφέρει πρώτος ο Λιάνης, με ένα ελαφρύ κατσούφιασμα να εμφανίζεται στο πρόσωπο του.

«Οδυσσέα!» Ακούει ξαφνικά το όνομα του, να συνοδεύεται από μια κραυγή.

Όλοι τους σηκώνονται όρθιοι, κοιτάζοντας προς την είσοδο του γραφείου. Εκεί στέκεται ο Αντρέας. Κανένας δεν αντιδρά. Τίποτα δεν είναι ικανό να τον σταματήσει.

Πηγαίνει μπροστά από την έδρα, και με μια απότομη κίνηση, την γυρίζει τούμπα, σκορπίζοντας στο πάτωμα χαρτιά, φακέλους, πράγματα, τα πάντα.

Οι δύο φύλακες του Λιάνη, τραβάνε τα όπλα τους, σημαδεύοντας τον Αντρέα. Ο Οδυσσέας έχει κοκαλώσει στην θέση του. Κανένας τους δεν περίμενε μια τέτοια εισβολή.

Ο Λιάνης έρχεται αντιμέτωπος με τον Αντρέα. Τα βλέμματα τους πολεμούν σιωπηλά μεταξύ τους. Είναι φανερό πως υπάρχει ένταση στα κορμιά τους. Η φλόγα της εκδίκησης σιγοκαίει, και για τον Πέτρο, αλλά και για τον Αντρέα.