රාශි 🔱 [ Yizhan Nonfic ] Ongoing story

32 වෙනි රාශිය 🦁🐰

"උබව ඈත් කරොත් මගේ සතුට තවත් තියෙයිද චන්ගා.. සංධිර් ඈත් කරන්න මට දුක හිතුනා තමයි ඒත් .. උබ ඈත් උනොත් මට ජිවිතේ ම නැති උනා වගේ දැනෙයි..

දේවේෂ් එහෙම කියද්දි හිර උනේ මගේ පපුව. ඇයි මුන්ට මාව මෙච්චර වටින්නේ ..

" ම..මට සමාවෙය..න් .. මේ උබේ චන්ගාට සමාවියන් මෙච්චර උබව අසරන කරාට ..හ්..

මං දේවේෂ් ව ඇඳලා අරන් බදාගත්තා.. මූ විඳවන්න ඇති .. ආදරේ කරන එකාව ඈත් කරලා කොහොම දුකක් විඳින්න ඇද්ද .. මං ඇයි එහෙම හැම එකාටම දුක් දුන්නේ . මං හිතන් නැතුව කරපු දේවල්වලින් මං වටේ ඉන්න කී දෙනෙක් විඳවන්න ඇති ද.. සින්ධුර් උබ නම් මහා අමනයෙක් යකෝ..

" චන්ගා උබට ඔය වචනේ ගැලපෙන් නෑ ..

" ම්හ් .. මොන වචනේ. ද..

" සමාවෙන්න කියන එක . ඒක කියන්න එපා ..

දේවේෂ් ඒ පාර මාව බදාගෙන පිස්සු කියවනවා..

" වැරැද්දක් කරාම සමාව ගන්න ඕනිනේ..

" ඒත් එපා .. උබේ කටින් ඒ වචනේ ඇහෙද්දි පපුවට රිදෙනවා ... මැරෙන්න තරම් රිදෙනවා ..

" දේවේ..ෂ්..

" උබ මොනවා කරත් අපෙන් කවදාවත් සමාව ගන්න එපා .. මොකද සමාවෙන්න ස්තුතියි වගේ වචන අපි අස්සට ඕනි නෑ ..

දේවේෂ් කිව්වේ අපි දෙන්නා අස්සට විනූෂ්වත් ඇදලා අරන් බදාගෙන ..

" එතකොට ?

මුන් දෙන්නා අස්සේ හිර වෙලාම මං ඇහුවේ පොඩ්ඩක් කන්ෆියුස් වෙලා . ඇයි යකෝ මගේ අතින් වැරැද්දක් උනාම සමාවෙන්න කියන් නැතුව එතකොට මොකද්ද කියන්න ඕනි .. සමාවෙන්න කියන වචනේ මට කියන්න සෑහෙන්න අමාරුයි තමයි . ඒත් මුන් දෙන්නාට නම් සමාවෙන්න කියන්න මට ලොකු අමාරුවක් නෑ ..

" ආදරෙයි කියපන් .. මේ විදිහට ම බදාගෙන ආදරෙයි කියපන් .. එතකොට ඔක්කොම හරි .. නේද අයියා ..??

" ම්ම්ම් එකෙන් ම

දේවේෂ් වෙනුවට උත්තර දුන්නේ විනුෂ් .. විනූෂ් කිව්ව දේ දේවේෂ් උඩින්ම අනුමත කරලා තවත් තද කරලා මාවයි විනූෂ්වයි බදාගත්තා .