රාශි 🔱 [ Yizhan Nonfic ] Ongoing story

43 වෙනි රාශිය 🦁🐰

ඕතර් pov :

" උඹ කවුද .. මාව අ..ත ඇරප..න්..

" මම..?? හහ්.. මං තමයි සතාන්.. උඹේ මාරයා හු*තිගේ පුතෝ.. ලෑස්ති වියන් උබේ පව්වලට වන්දි ගෙවන්න....

සින්ධුර්ගේ අතේ තිබ්බ පිහිය දහ පහලොස් සැරයක් ම අර මිනිහාගේ බෙල්ල හිල් කරන් ඇතුලට යන්න ඇති .. කවදාවත් දැකලාවත් නැති මිනිහෙක් ව සින්ධූර් පිස්සුවෙන් වගේ මරලා දැම්මා..  රතු උනු ඇස් තරහා දරාගන්න බැරුව වෙව්ලන අත් සින්ධුර් ව වෙනම කෙනෙක් කරලා තිබ්බා ..

" පොඩි එකෙක්ටවත් ඉන්න දෙන් නැති අසහාන කරායෝ.. උබලා මැරිලා යන්න ඕනී .. මැරියන් බල්ලා... මැරියන්..

එක දිගට අර මිනිහාට තවත් සෑහෙන්න පාරක් පිහියෙන් ඇන්නත් තවත් නෑ සින්ධූර්ගේ මූනේ තෘප්තිමත් බවක්..

" ඕක නතර කරපන් දුර්ගා...

හැමදේම මෙච්චර වෙලා බලන් හිටිය රක්ෂත් කටහඩ සින්ධුර් ව නැවැත්තුවා .. ඒ කටහඩේ තරහා පිරිලා.. මරාගෙන මැරෙන්න තරම් තරහාක් ඒ කටහඬේ තියෙන්නේ .. සින්ධූර්ගේ කට කොනට හිනාවක් ආවා.. මෙච්චර වෙලා තාප්පෙකට තද කරන් පිහියෙන් ඇන්න මිනිහාව අත ඇරලා දාලා සින්ධූර් එයාගේ පිටිපස්සේ ඉන්න රක්ෂත් පැත්තට හැරුනා .. පන නැති මිනිය ලේ පෙරාගෙන බිමට කඩන් වැටුනා..සින්ධුර් හිටියේ ලේවලින් නෑවිලා.. මුනට වැටුනු කොන්ඩේ ලේ පිරුණු අතකින්ම එහාට කරන් සින්ධුර් රක්ෂත් ලඟට අඩි තිබ්බා..

" හහ්.. ඇයි උබට දුකද උබේ මහා ලොකු ප්‍රේමවන්තයාගේ අත්වල ලේ ගෑවෙනවාට රාජ්කුමාර්..

" මගේ ප්‍රේමවන්තයා ? ඌ උබේ කවුද කියලා අමතක ද ?

සින්ධූර්ගේ රතු ඇස් ගැස්සුනා .. තාම ඒ රතු ඇස් වියරුවෙන් .. සින්ධුර් උනාට මේ ඉන්නේ සින්ධුර් ම නෙමෙයි .. සින්ධුර් ගේ ඇඟට ආවේශ උනු ආත්මයක්.. ඒ ආත්මේ ඉන්නේ තරහෙන් .. කියාගන්න බැරි තරම් තරහෙන් .. ඒ නිසා ඒ ආත්මේට අමතකයි වියරුව නිසාම අමතකයි තමුන් දැන් ඉන්න ඇඟ කාගෙද කියලා ..

" උබට අමතකයි ද දුර්ගා.. මං මතක් කරන්න ද උබට .. ඔය උබේ අධිති .. උබේ චූටි හුරතලේ .. උබ ඔය ලේ නාවලා අපිරිසිදු කරේ උබේම අධිතිගේ අත්.. උබට අමතක උනේ කොහොමද ඔය උබ ඉන්න ඇඟ උබේ ආදරණිය දුවගේ කියලා .. හහ්.. මගේ වස්තුව උබේ කවුද කියලා උබ කොහොමද අමතක කරේ..ආ දුර්ගා.. උබ කොහොමද අමතක කරේ..