ស្នេហ៍ចិត្តពីរ

ភាគ៣៧ 18+

ភាគ18+
ស្រីក្វាន់ត្រូវគេចាប់ជ្រមុជចូលក្នុងទឹកដៃរបស់ម្នាក់នោះចាប់ទាញស្រីក្វាន់មកជិតខ្លួន ហើយក៏ចាប់ទាញមុខស្រីក្វាន់មកបឺតមាត់នៅក្នុងទឹកតែម្ដង ស្រីក្វាន់ពេលនេះភ្លឹកស្មារតីបើកភ្នែកសម្លឹងមើលស្គាល់ថាជាអ្នកណាហើយក៏ប្រញាប់រុញគេចេញហើយស្ទុះក្រោកឡើងចេញពីទឹកវិញទាំងត្រហេបត្រហប ហើយក៏ឈរសម្លក់មុខអ្នកដែលកំពុងតែឈរញញឹមនៅទល់មុខខ្លួន
ស្រីក្វាន់«បងមកលេងអីបែបនេះ នេះបើមិនមែនជាបងខ្ញុំទះបែកមាត់ហើយ» តាមពិតម្នាក់នោះជាអាទិត្យសោះ ស្រីក្វាន់និយាយទៅកាន់អាទិត្យទាំងមុខក្រញ៉ូវព្រោះកំពុងតែខឹងជាមួយស្រាប់ផង
អាទិត្យ«បងសុំទោសមុននេះលេងជ្រុលបន្តិច» អាទិត្យឃើញស្រីក្វាន់សម្លក់មុខខ្លួនមិនឈប់ក៏និយាយទាំងអេះអុញ មើលមុខស្រីក្វាន់ភ្លឹះៗ ស្រីក្វាន់មិនឆ្លើយអ្វីតទៀតហើយក៏ងាកខ្លួនដើរចេញទៅ
អាទិត្យ«ស្រីក្វាន់ឈប់សិនចង់ទៅណា» អាទិត្យប្រញាប់ឃាត់ចាប់ទាញដៃស្រីក្វាន់មកវិញ
ស្រីក្វាន់«ទៅផ្ទះវិញ»
អាទិត្យ«ស្រីក្វាន់កើតអី ខឹងបងរឿងមុននេះមែនទេ បងសុំទោស»
ស្រីក្វាន់«មិនបានខឹងរឿងនឹងទេ» និយាយរួចស្រីក្វាន់ក៏ងាកប្រុងដើរចេញម្ដងទៀត តែត្រូវអាទិត្យចាប់មកវិញ
អាទិត្យ«ខឹងបងរឿងអីប្រាប់បងបានទេ បងធ្វើអីឲ្យស្រីក្វាន់ខឹងមែនទេ»
ស្រីក្វាន់«មិនបានធ្វើឲ្យខឹងទេ មកនៅទីនេះធ្វើអីមិននៅអង្គុយអោបគ្នាទៀតទេហ្អេស» និយាយហើយស្រីក្វាន់ក៏កន្រ្តាក់ខ្លួនដើរចេញទៅកន្លែងកន្រ្តកខោអាវ
អាទិត្យ«ស្រីក្វាន់ នេះស្រីក្វាន់ខឹងបងជាមួយចាន់មែនទេ?» អាទិត្យតាមមកសួរស្រីក្វាន់
ស្រីក្វាន់«ចង់ឲ្យប្រាប់ការពិតមែនទេ?» អាទិត្យក៏ងក់ក្បាល «ចាខឹង» ស្រីក្វាន់ក៏កាន់កន្ត្រក់ខោអាវបម្រុងនឹងដើរចេញទៅតែអាទិត្យចាប់ដៃជាប់មកវិញម្ដងទៀត
អាទិត្យ«បងនិងចាន់ជាបងប្អូននឹងគ្នាទេ កុំខឹងអី»
ស្រីក្វាន់«មិនមែនបងប្អូនបង្កើតឯណា ហើយបងប្អូនណាដែលគេអោបគ្នាបែបនេះ»
អាទិត្យ«ក៏អោបបែបជាបងប្អូនធម្មតានឹងហើយ»
ស្រីក្វាន់«តែវាលើសធម្មតាហើយបង» ស្រីក្វាន់ក៏ដើរចេញទៅតែអាទិត្យចាប់ទាញមកវិញម្ដងទៀត
អាទិត្យ«បើស្រីក្វាន់ខឹងបងរឿងនេះ ឲ្យបងធ្វើយ៉ាងម៉េចទើបបាត់ខឹង» ស្រីក្វាន់មិនឆ្លើយតែក៏ឈរសម្លឹងមើលមុខអាទិត្យមួយកន្លែង «បើចឹងស្រីក្វាន់ចង់ធ្វើអីបងក៏បានដែរ ចង់ដាក់ទោសបងយ៉ាងម៉េចក៏បានដែរ បងសន្យាថានឹងមិនធ្វើអីលើសបែបនឹងទៀតទេ» ស្រីក្វាន់ក៏ញញឹមចុងមាត់
ស្រីក្វាន់«ចឹងហ្អេស?» ស្រីក្វាន់ដាក់កន្រ្តកខោអាវចុះ ហើយដើខិតទៅជិតអាទិត្យធ្វើឲ្យអាទិត្យត្រូវដើរថយក្រោយបន្តិច
អាទិត្យ«ស្រីក្វាន់គិតចង់ច្រានបងទម្លាក់ទឹកមែនទេនឹង» ស្រីក្វាន់មិនមាត់ដើរទៅជិតអាទិត្យបន្តិចទៀតមុននឹងនិយាយ
ស្រីក្វាន់«ចា នឹងហើយ» ស្រីក្វាន់ក៏លើកដៃរុញទ្រូងអាទិត្យទៅក្រោយឲ្យធ្លាក់ទឹក «អ្ហាយ!» ព្រូង... "សម្លេងធ្លាក់ចូលទឹក" ចៃដន្យអីអាទិត្យរហ័សដៃចាប់ទាញស្រីក្វាន់មកជាមួយធ្លាក់ចូលទឹកជាមួយគ្នាទាំងពីរនាក់
ស្រីក្វាន់«អ្ហឹប!» ធ្លាក់ចូលទឹកភ្លាមស្រីក្វាន់ស្រវ៉ាហែលទៅចាប់ទាញមុខអាទិត្យមកបឺតមាត់គ្នានៅក្នុងទឹកភ្លាមៗមិនចាំយូរ
មួយសន្ទុះក្រោយស្រីក្វាន់ក៏ស្ទុះក្រោកចេញពីទឹកមកវិញ ស្រីក្វាន់ដូចជាចង់អស់ខ្យល់ព្រោះលឹបចូលក្នុងទឹកយូរពេក តែក៏សម្រួលដង្ហើមមកវិញមួយៗតែពេលដែលសម្លឹងរកមើលអាទិត្យបែរជាមិនឃើញអាទិត្យតតែសោះ ស្រីក្វាន់ក៏ងាកសម្លឹងរកមើលអាទិត្យគ្រប់កន្លែង
ស្រីក្វាន់«អួយ!! អ្ហឹប» កំពុងតែភ្លឹកអាទិត្យចាប់ទាញចូលទឹកម្ដងទៀត ពេលនេះក៏ចាប់ស្រីក្វាន់ថើបម្ដង តែមិនយូរប៉ុន្មានក៏ក្រោកចេញមកវិញទាំងពីរនាក់ អាទិត្យឈរដកដង្ហើមមួយៗ ស្រីក្វាន់ក៏ដើរចូលទៅរកអាទិត្យថែមទាំងសម្លឹងមើលមុខអាទិត្យមិនឈប់
ស្រីក្វាន់មកជិតអាទិត្យហើយក៏សសៀរដៃទាំងពីរស្ទាបក ស្ទាបមុខអាទិត្យ ពេលនេះអាទិត្យភាំងធ្វើអីមិនចេញបានត្រឹមតែឈរសម្លឹងមើលមុខស្រីក្វាន់ ដៃស្រីក្វាន់ក៏ចេះតែសសៀរស្ទាបអង្អែលមិនឈប់ អាទិត្យពេលនេះយល់អត្ថន័យក៏លូកដៃចាប់ទាញចង្កេះស្រីក្វាន់មកជិតខ្លួន ដៃទាំងពីររបស់ស្រីក្វាន់ក៏ឈប់ស្ទាបអង្អែលតែក៏លើកមកតោងកអាទិត្យវិញ
ស្រីក្វាន់«អឹប..អ្ហឹម..» មិនចាំយូរអាទិត្យក៏អោនទៅបឺតមាត់ស្រីក្វាន់ថើបថ្នមៗ ហើយក៏ថើបបង្អូសមកកន្លែងដែលទាក់ទាញកន្លងមកនោះគឺកញ្ជឹងក «អ្ហឹម...» អាទិត្យថើបបង្អូសថ្នមៗស្រង់ក្លិនពីខ្លួនស្រីក្វាន់តាមកញ្ជឹងកដ៏សែនក្រអូប អាទិត្យថើបឈ្មុសឈ្មួលជុំវិញកញ្ជឹងកស្រីក្វាន់ពីឆ្វេងទៅស្ដាំ ពីស្ដាំទៅឆ្វេងមិនឈប់ ហើយក៏ថើបបង្អូសឡើងមកវិញតាមគុមត្រចៀក ហើយក៏ថើបថ្ពាល់រួចមកក៏មកថើបមាត់ស្រីក្វាន់វិញ
បបូរមាត់ទន់ៗរបស់ស្រីក្វាន់ទាក់ទាញអាទិត្យឲ្យថើបនៅនឹងមួយកន្លែងមិនព្រមដកមាត់ចេញសោះ «អ្ហឹស...»ការថើបក៏ប្រែទៅជាការបឺតជញ្ជក់គ្នាធ្វើឲ្យស្រីក្វាន់ធ្លោយសម្លេងមកបន្តិច តែក៏នៅតែមិនព្រមឈប់ទាំងពីរនាក់ក៏បឺតមាត់ណែបណិតគ្នានៅក្នុងទឹកយ៉ាងស្អិតរមួត
ស្រីក្វាន់«អ្ហឹម...» ដៃអាទិត្យចាប់ផ្ដើមសសៀរចូលក្នុងអាវស្រីក្វាន់ សម្ដៅទៅរកដើមទ្រូងរបស់ស្រីក្វាន់ ពេលនោះអាទិត្យក៏ប៉ះបានបន្តិចតែត្រូវស្រីក្វាន់ចាប់ទាញដៃមកវិញ ទាំងពីរនាក់ក៏ប្រលែងមាត់ចេញពីគ្នាសម្លឹងមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមក
ស្រីក្វាន់ក៏រុញទ្រូងអាទិត្យឲ្យដើរថយក្រោយ រហូតដល់ទល់ខ្នងជាមួយនឹងថ្ម «អ្ហឹប» ស្រីក្វាន់ក៏អោនទៅថើបមាត់អាទិត្យភ្លាមៗ អាទិត្យក៏ស្រវ៉ាដៃចាប់ទាញចង្កេះស្រីក្វាន់មកគៀកខ្លួនដើម្បីកុំឲ្យពិបាកថើប «អ្ហឹស..អ្ហឹម..»សម្លេងស្រីក្វាន់ចាប់ផ្ដើមចេញមកជាថ្មីម្ដងទៀតក្រោយពេលត្រូវដៃអាទិត្យលូកចូលអាវចាប់ច្របាច់អង្អែលថ្នមៗពីលើដើមទ្រូងរបស់ខ្លួន អាទិត្យក៏ប្រើកម្លាំងដៃខ្លួនចាប់ទាញបង្វិលខ្លួនស្រីក្វាន់លើកឡើងឲ្យអង្គុយលើថ្មនោះ ហើយក៏ឡើងទ្រោមពីលើស្រីក្វាន់ទាំងដៃលូកចូលស្ទាបអង្អែលភ្លៅសខ្ចីរបស់ស្រីក្វាន់
ស្រីក្វាន់ឆ្លៀតពេលនោះក៏ចាប់ទាញអាទិត្យឲ្យអង្គុយចុះនៅក្រោមខ្លួនវិញ ហើយដៃក៏ចាប់ផ្ដើមយកទៅស្ទាបអង្អែលកញ្ជឹងកអាទិត្យធ្វើបែបនេះដូចជាចង់ដាស់អារម្មណ៍អាទិត្យឲ្យកាន់តែពុះកញ្ជ្រោលឡើង អាទិត្យក៏ចាប់ដៃស្រីក្វាន់ជាប់សម្លឹងមើលមុខស្រីក្វាន់ដែលកំពុងប្រើក្រសែភ្នែកទាក់ទាញអាទិត្យជាខ្លាំង «ជុប!» អាទិត្យក៏អោនថើបដៃស្រីក្វាន់មួយខ្សឺតមុននឹងនិយាយ
អាទិត្យ«បងស្រលាញ់អូនណា» ស្រីក្វាន់ក៏ញញឹមហើយយកដៃម្ខាងទៀតទៅស្ទាបអង្អែលពេញខ្លួនអាទិត្យ ហើយថែមទាំងប្រើក្រសែភ្នែក ទឹកមុខដ៏ស៊ិចស៊ីទាក់ទាញអាទិត្យថែមទៀត
ស្រីក្វាន់«ចឹងបងព្រមជារបស់អូនតែម្នាក់ឬអត់?» ស្រីក្វាន់សួរអាទិត្យទាំងសម្លេងស្អកៗមាត់និយាយតែដៃអង្អែលកញ្ជឹងក អង្អែលមុខមាត់ ទ្រូងអាទិត្យមិនឈប់
អាទិត្យ«ព្រមស្រាប់ហើយ» អាទិត្យក៏ទាញចង្កេះស្រីក្វាន់ខិតមកជិតខ្លួន រួចក៏បម្រុងនឹងអោនទៅថើបមាត់របស់ស្រីក្វាន់ តែក៏ត្រូវស្រីក្វាន់លើកដៃមកទប់មាត់អាទិត្យជាប់
ស្រីក្វាន់«ចឹងអូនក៏ត្រូវធ្វើឲ្យបងចាំថាបងជារបស់អូនតែម្នាក់» ស្រីក្វាន់ក៏អោនទៅខាំត្រចៀកអាទិត្យថ្នមៗ «របស់អូនតែម្នាក់គត់ បងសម្លាញ់» ស្រីក្វាន់ក៏ឆ្លៀងនិយាយខ្សឹបៗដាក់ត្រចៀកអាទិត្យបន្តិច មុននឹងអោនទៅខាំត្រចៀកអាទិត្យម្ដងទៀត ហើយក៏អោនទៅខាំជញ្ជក់កញ្ជឹករបស់អាទិត្យរហូតដល់មានស្នាមជាំ បានបន្តិចក្រោយអាទិត្យក៏ចាប់ទាញខ្លួនស្រីក្វាន់មកវិញ
អាទិត្យ«បងជារបស់អូន ចឹងពេលនេះអូនក៏ត្រូវធ្វើអ្វីមកបញ្ជាក់ហើយ» អាទិត្យក៏សសៀរដៃស្ទាបអង្អែលពេញខ្លួនស្រីក្វាន់ ទាំងលើទាំងក្រោម ស្រីក្វាន់ក៏ព្រមធ្វើតាមសម្ដីរបស់អាទិត្យ រួចក៏ចាប់ទាញដោះអាវខ្លួនចេញ នៅសល់តែអាវក្នុងមួយប៉ុណ្ណោះ «អ្ហឹប..អ្ហឹម..» ដៃទាំងសងខាងក៏ទាញមុខអាទិត្យ មកចាប់បឺតមាត់ទាំងអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោល ដៃអាទិត្យក៏លូកទៅប្រលេះទំពក់អាវក្នុងរបស់ស្រីក្វាន់ ហើយចាប់ដោះចេញក្រវ៉ាត់ទៅម្ខាង "នែអណ្ដែតទៅតាមទឹកបាត់បានអីពាក់ទៅវិញឡប់ចឹងយាយលេងទេកុំខ្វល់ចូលសាច់រឿងវិញ"
ស្រីក្វាន់«អ្ហឹស...» ដៃអាទិត្យពេលនេះស្រវ៉ាចាប់ច្របាច់អង្អែលថ្នមៗលេងលើដើមទ្រូងរបស់ស្រីក្វាន់យ៉ាងពេញដៃ «អ្ហាស...» សម្លេងមួយនេះចេញមកមិនបានព្រៀងទុកចេញពីមាត់ស្រីក្វាន់ ស្រីក្វាន់ក៏ដកខ្លួនចេញការថើបរបស់អាទិត្យ តែអាទិត្យនៅតែងើបខ្លួនបន្តិចមកតាមចាប់ទាញចង្កេះស្រីក្វាន់មកកាន់តែជិតខ្លួនថែមទៀត
ស្រីក្វាន់«អ្ហាស.» អាទិត្យអោនទៅចាប់ថើបកញ្ជឹងករបស់ស្រីក្វាន់ ដៃស្ទាបអង្អែលពាសពេញខ្លួនប្រាណស្រីក្វាន់ បន្តិចក្រោយក៏ត្រូវស្រីក្វាន់រុញចេញពីខ្លួនបន្តិច តែក៏លូកដៃចាប់លើកដៃម្ខាងរបស់អាទិត្យមកដាក់លើដើមទ្រូងខ្លួនវិញ អាទិត្យក៏ទាន់ធ្វើអ្វីនៅសម្លឹងមើលមុខដ៏ទាក់ទាញរបស់ស្រីក្វាន់
ស្រីក្វាន់«អ្ហាស!» ស្រីក្វាន់ក៏ភ្លាត់សម្លេងចេញមកបន្តិចស្របពេលដែលមុននេះខ្លួនទ្រាំមិនបានជាមួយនឹងការមិនធ្វើអីរបស់អាទិត្យមិនបានក៏សម្រេចចិត្តយកដៃខ្លួនជាអ្នកនាំដៃអាទិត្យឲ្យច្របាច់លើដើមទ្រូងរបស់ខ្លួនថ្នមៗ តែក៏ភ្លាត់សម្លេងស្រីក្វាន់ក៏ខំបិទភ្នែកខាំមាត់ខ្លួនឯងជិតកុំឲ្យមានសម្លេងតទៀត
អាទិត្យ«មិនបាច់ខាំមាត់ទប់សម្លេងទេ បងចូលចិត្តសម្លេងដ៏ពិរោះរបស់អូន» និយាយរួចអាទិត្យក៏លើកដៃម្ខាងទៀតទៅចាប់អង្អែលបបូរមាត់ស្រីក្វាន់ឲ្យហើបមាត់ឡើង ហើយក៏លូកម្រាមដៃមួយចូលទៅក្នុងមាត់ស្រីក្វាន់ «អ្ហឹម..» សម្លេងចេញពីមាត់ស្រីក្វាន់ម្ដងទៀតពេលអាទិត្យយកដៃលូកចូលមាត់ខ្លួនរួចហើយក៏ដកដៃចេញមកវិញ
ស្រីក្វាន់«អ្ហាស..អ្ហាស...» ស្រីក្វាន់ពិតជាលែងទប់សម្លេងតាមដែលអាទិត្យប្រាប់ពិតមែន ពេលនេះអាទិត្យប្រើដៃរបស់ខ្លួនម្ខាងចាប់ទាញចង្កេះស្រីក្វាន់ឲ្យមកគៀកជាមួយខ្លួន ម្ខាងទៀតយកទៅចាប់ច្របាច់ដើមទ្រូងរបស់ស្រីក្វាន់ មុខក៏ឈ្មុលថើបលិតតាមកញ្ជឹងករបស់ស្រីក្វាន់ «អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...» សម្លេងថ្ងូររបស់ស្រីក្វាន់ចេញមកលែងខ្មាស់អ្នកណាទាំងអស់សូម្បីតែព្រៃព្រឹក្សាអ្នកតាវល្លិ៍ ដៃដែលនៅស្ងៀមក៏ចាប់ផ្ដើមលើកឡើងស្រវ៉ាអោបខ្ញាំសក់ក្បាលអាទិត្យជាប់ បិទភ្នែកបញ្ចេញសម្លេងទៅតាមការច្របាច់របស់អាទិត្យ
ស្រីក្វាន់«អ្ហាស...បង...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...» សម្លេងថ្ងូររបស់ស្រីក្វាន់បញ្ចេញមកមិនឈប់ លាន់លឺពេញទាំងព្រៃទោះបីជាសម្លេងទឹកហូរធ្លាក់មកខ្លាំងយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះសម្លេងថ្ងូររបស់ស្រីក្វាន់ពេលនេះដែរ «អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...» មាត់អាទិត្យប្រើទៅថើបលិតជុំវិញចុងនៃដើមទ្រូងរបស់ស្រីក្វាន់ធ្វើឲ្យស្រីក្វាន់ បញ្ចេញសម្លេងចេញមកជាបន្តបន្ទាប់ ដៃក៏ចាប់ខ្ញាំសក់អាទិត្យជាប់ ព្រោះតែមិនអាចទប់ជាប់ជាមួយនឹងសេចក្ដីសុខពេលនេះបាននោះទេ អារម្មណ៍ចាប់ផ្ដើមពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំងឡើងៗ ដៃស្រីក្វាន់ក៏ចាប់ជ្រមុជក្បាលអាទិត្យផ្អឹបជាប់ជាមួយនឹងដើមទ្រូងរបស់ខ្លួន «អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហា៎..អ្ហាស..អ្ហា៎...» អាទិត្យយកមាត់ដែលថើបលិតមុននេះប្រែទៅជាចាប់បឺតជញ្ជក់ដូចជាទារកបៅដោះម្ដាយយ៉ាងចឹង តែម្ខាងមិនអស់ចិត្តអាទិត្យក៏បង្អូសទៅម្ខាងទៀត ធ្វើឲ្យស្រីក្វាន់តែរមួលពោះ ងើយក្បាលបិទភ្នែកបញ្ចេញសម្លេងទាំងមានសេចក្ដីសុខ
ព្រឹប! ដោយសារតែនៅលើថ្មពិបាកពេកពេលនេះក៏នាំគ្នាប្ដូរទីតាំងមកលើស្មៅវិញ អាទិត្យទ្រោមខ្លួនអោនមុខចាប់បឺតមាត់ស្រីក្វាន់មួយទំហឹងដូចជាស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ បបូរមាត់ទន់ៗរបស់ស្រីក្វាន់ក៏ទទួលការថើបទាំងមានក្ដីសុខ អាទិត្យចាប់ផ្ដើមថើបបង្អូសពីមុខមករកកញ្ជឹងកឈ្មុសឈ្មុលស្រង់ក្លិនរួចហើយ ក៏បន្តថើបបង្អូសទៅលិតលើដើមទ្រូងស្រីក្វាន់ មកដល់កន្លែងនេះធ្វើឲ្យស្រីក្វាន់រមួលជើងចូលគ្នាដៃម្ខាងចាប់តោងស្មាអាទិត្យ ដៃម្ខាងទៀតចាប់ខ្ញាំស្មៅ
ស្រីក្វាន់«អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហាស..អ្ហសបង...អ្ហស...អ្ហាស...អ្ហាស» សម្លេងថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចបញ្ចេញមកពីមាត់ស្រីក្វាន់ស្របពេលដែលអាទិត្យបង្អូសទៅថើបសព្វកន្លែងនៃរាងកាយ អាទិត្យក៏ថើបបង្អូសចុះមកផ្នែកខាងក្រោម មុននឹងចាប់សម្រាតសំពត់ស្រីក្វាន់ចេញព្រមទាំងខោក្នុងដូចគ្នា «អ្ហាស...អ្ហា...អ្ហស...អ្ហាស...អ្ហឹម...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហឹម...» សម្លេងថ្ងូរចេញមកម្ដងទៀតពេលដែលអាទិត្យចាប់ផ្ដើមថើមបង្អូសពីភ្លៅសខ្ចីរបស់ស្រីក្វាន់រហូតចុះមកខាងក្រោម ហើយក៏ថើបបង្អូសឡើងទៅខាងលើវិញ មកឈប់ត្រឹមត្រគៀករបស់ស្រីក្វាន់
ស្រីក្វាន់«អ្ហាសបង...» អាទិត្យក៏ចាប់លើកជើងម្ខាងរបស់ស្រីក្វាន់ឡើងបន្តិច មុននឹងអោនទៅថើបកន្លែងដែលកំពុងតែសើមដោយទឹកអណ្តាយៗព្រោះដោយសារតែអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលពេក «អ្ហឹម...អ្ហា...អ្ហា...» អាទិត្យប្រើអណ្ដាតគ្រលាស់លិតដូចលិតការ៉េម បន្តិចក្រោយមកក៏ងាកមុខទៅថើបភ្លៅដែលខ្លួនកំពុងកាន់លើកឡើង ទម្លាក់ចុះវិញមុននឹងថើបណ្ដេញឡើងទៅខាងលើ ថើបឈ្មុលជុំវិញកញ្ជឹងករបស់ស្រីក្វាន់ ធ្វើឲ្យស្រីក្វាន់កាន់តែមានអារម្មណ៍លែងស្រណុកក្នុងខ្លួន «អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហា...អ្ហាស...អ្ហា...» ស្រីក្វាន់ក៏បញ្ចេញ សម្លេងចេញមកម្ដងទៀតក៏ព្រោះតែពេលនេះអាទិត្យមិនចាំយូរប្រើម្រាមដៃខ្លួនលូកចូលកន្លែងដែលកំពុងតែសើម ធ្វើឲ្យស្រីក្វាន់រមួលខ្លួនបិទភ្នែកស្រែកថ្ងូរ លឺពេញត្រចៀករបស់អាទិត្យ ដៃក៏ស្រវ៉ាចាប់ខ្ញាំច្របាច់ស្មាអាទិត្យជាប់
ស្រីក្វាន់«អ្ហាសបង....អ្ហា...អ្ហា...» សម្លេងថ្ងូរស្រីក្វាន់បញ្ចេញឡើងទៅតាមចលនាដៃចេញចូលរបស់អាទិត្យមកលើខ្លួន ដៃម្ខាងកំពុងតែកម្រើកយ៉ាងស្អិតរមួតនៅក្នុងនោះ ដៃម្ខាងទៀតក៏ចាប់សង្កត់ដៃទាំងពីររបស់ស្រីក្វាន់ឡើងលើផុតពីក្បាល បើកភ្នែកសម្លឹងមើលទឹកមុខដែលស្រីក្វាន់កំពុងតែមានក្ដីសុខនៅពីក្រោមខ្លួន
ស្រីក្វាន់«អ្ហាស...អ្ហា...អ្ហា...អ្ហាស...អ្ហាស...អ្ហឹម...អ្ហឹម...»សម្លេងទឹកហូរបណ្ដេញគ្នាជាមួយសម្លេងថ្ងូរស្រីក្វាន់លាន់លឺពេញទាំងព្រៃដោយសារតែអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំងពេក មិនយូរប៉ុន្មានទឹកអណ្តាយៗខាប់ៗក៏ហូរចេញមកប្រលាក់ពេញលើដៃរបស់អាទិត្យ
ស្រីក្វាន់«អ្ហស...អ្ហស...អ្ហស...» ទោះបីជាទឹកខាប់ចេញមកហើយក៏ដោយ អាទិត្យមិនទាន់ដកដៃចេញភ្លាមៗឡើង គេក៏ដកចេញចូលម្ដងជាពីរដងម្ដងទៀត ដើម្បីបានឃើញទឹកមុខដ៏ស៊ិចស៊ីនិងមានសេចក្ដីសុខរបស់ស្រីក្វាន់នៅពេលនេះ ស្រីក្វាន់កន្រ្តាក់ខ្លួនក្រោមអាទិត្យបិទភ្នែកជិតក៏ព្រោះតែអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក អាទិត្យដកដៃចេញមកជាប់ទឹកអណ្តាយៗមកតាមតែក៏រហ័សប្រញាប់ស្ទុះទៅរកខោអាវដែលបោះចោលមុននេះមកពាក់ឲ្យស្រីក្វាន់វិញ ព្រោះមេឃចាប់ផ្ដើមងងឹតបន្តិចម្ដងៗហើយ ខ្លាចថាមានមូសខាំប្រពន្ធខ្លួន
អាទិត្យ«អូនពាក់អាវសើមសិនទៅ ព្រោះអត់មានខោអាវផ្សេងទេ»
ស្រីក្វាន់«អ្ហឹម...» អស់កម្លាំងពេកស្ដាប់អីមិនយល់ស្រីក្វាន់បានត្រឹមតែបិទភ្នែកងក់ក្បាលតាមតែអាទិត្យនិយាយ អាទិត្យក៏រៀបចំស្លៀកពាក់ឲ្យស្រីក្វាន់វិញរួចរាល់ក៏សម្លឹងមើលមុខស្រីក្វាន់មុននឹងយកដៃវែកសក់ឲ្យ កែវភ្នែកសម្លឹងមើលពោរពេញដោយក្ដីស្រលាញ់
អាទិត្យ«ទៅផ្ទះវិញរួចឬអត់? បើមិនរួចទេចាំបងអៀវអូនទៅវិញ» ស្រីក្វាន់ក៏ងក់ក្បាលយល់ស្របម្ដងទៀត អាទិត្យក៏រត់ទៅយកកន្រ្តក់ដាក់ខោអាវមកសិន រួចក៏លើកស្រីក្វាន់អាវឡើងទៅផ្ទះវិញ
នៅតាមផ្លូវស្រីក្វាន់គេងលក់មិននិយាយអ្វីសោះ តែដើរបានពាក់កណ្ដាលផ្លូវអាទិត្យក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយ
អាទិត្យ«បើអូនមានអាការៈបែបនេះអូនមិនខ្លាចទេហ្អេសថាគេនឹងដឹងថាយើងមកយូរបែបនេះព្រោះតែមានអីៗជាមួយគ្នា» លឺបែបនេះភ្លាមស្រីក្វាន់ស្វាងចេស បើកភ្នែកឡើងធំៗលែងមានអារម្មណ៍ថាអស់កម្លាំងតទៅទៀត
ស្រីក្វាន់«បង! បងដាក់ខ្ញុំចុះទៅ ខ្ញុំដើរខ្លួនឯងបាន»ស្រីក្វាន់ស្រែកផងគោះស្មាអាទិត្យផង អាទិត្យក៏សើចហើយព្រមឈប់ដាក់ឲ្យស្រីក្វាន់ចុះដើរវិញ
អាទិត្យ«ច្បាស់ហើយមែនទេ ថាដើរទៅមុខរួច»
ស្រីក្វាន់«ច្បាស់មិនបាច់ភ័យទេ អូនមិនអីទេ» ស្រីក្វាន់លូកដៃយកកន្រ្តក់ខោអាវចេញពីដៃអាទិត្យយកមកកាន់វិញ
អាទិត្យ«មិនអីយ៉ាងម៉េច មុននេះធ្ងន់ធ្ងរសឹងអីនឹង» ផាច់! «អួយ!» ដោយសារតែអាទិត្យនិយាយស្ដីច្រឡឺមខ្លាំងពេក ស្រីក្វាន់ខ្មាស់អៀនទ្រាំមិនបានក៏ទះស្មាអាទិត្យមួយដៃមុននឹងដើរទៅមុនអាទិត្យបាត់ទៅ
អាទិត្យ«កុំដើរលឿនពេកមើលចាំបងផង!» អាទិត្យសើចបណ្ដើរដើរស្រែកហៅស្រីក្វាន់តាមពីក្រោយបណ្ដើរ ពេលនេះមេឃក៏កាន់តែងងឹតទៅៗ
អ្នកនៅឯផ្ទះរងចាំអ្នកទាំងពីរនាក់ត្រឡប់មកវិញ ក៏ចាប់ផ្ដើមឆ្លេឆ្លា នៅលែងសុខទាំងអស់គ្នាអើតករងចាំមើលដំណើររបស់ពួកគេទាំងពីរត្រឡប់មកវិញតាំងពីល្ងាចរហូតដល់យប់