Seafarer Escapade 6: Rowan Morales

Chapter 54

Kanina pa ako hindi mapakali dahil kay Rowan. Hanggang sa maka uwi kami ay hindi nya ako pinapansin. Sanay naman akong hindi kami okay pero iba kasi ngayon, pakiramdam ko talaga ako talaga ang may mali kaya ganun sya.

Hindi ko na napigilang lumabas ng kwarto ko at nag punta sa kwarto ng anak ko. Alam ko kasing duon natulog si Rowan. Marahan kong binuksan ang pinto at sinilip ang loob, pero wala si Rowan kahit saang sulok ng kwarto. Tanging ang anak lang naming mahimbing na natutulog ang andito.

"Why are you here?"

Napahawak ako sa aking dibdib dahil sa gulat ng marinig na boses sa aking likod. Lumingon ako at nakita ko si Rowan.

"Ah- sinilip ko lang si Oswell." Mahina kong sabi.

Hindi na sya umimik at tumango nalang na parang hinihintay akong lumabas ng kwarto para makapasok na sya sa loob.

Pero sya naman talaga ang balak ko dito. Huwag na dapat akong mag alinlangan pa. Gawin ko na kung bakit ba ako nandito sa kwarto nila ni Oswell.

"Galit ka?" I asked him softly.

He didn't answer me, instead he was just looking at me like I was looking at him.

I suddenly bit my lower lip and inhaled deeply. My goal is mag kaayos kami bago kami matulog.

"Galit ka?" Ulit ko.

"Anong gagawin mo kung galit ako?" Masungit nyang tanong.

Nakagat ko uli ang aking labi at napaisip sa tanong nya. Ano nga bang gagawin ko kung galit sya? Mag sosorry lang ba ako?

"Sorry if I offended you. I didn't mean it. My mind is so clouded and I am pissed on the situation." I sincerely said.

Hindi sya umimik tila naghihintay pa kung may sasabihin pa ako. Madami akong gusto pang sabihin pero hindi ko alam kung alin ba ang uunahin.

"Ah ano...ah naka usap ko si Anizza kanina. Hindi sya ang nag kalat ng about sakin."

Alam ko namang wala syang pakialam sa bagay na yun pero gusto ko lang sabihin sa kanya.

Nakaramdam ako ng pagkahiya sa kanya. Habang pinapanood ko sya parang wala naman syang pakialam sa kung anong sasabihin ko tapos parang antok na sya.

Bahadya akong napayuko at mahinang napabuga ng hininga.

Okay na. Ang mahalaga ng sorry na ako.

Tumunghay ako at tumingin muli sa kanya.

"Sige good night na, baka gusto mo ng mag pahinga."

Nilampasan ko na sya at bigo akong nagtungo sa may kwarto ko. He's mad. What if gusto lang naman talaga mya akong tulungan tapos inoffend ko pa sya.

Now I know that it's my fault. Maybe tomorrow I should try again.

I was about to closed my door pero may pumigil sa pinto. Napaatras ako ng lumuwag ang bukas ng pinto at nakita kong si Rowan ang may gawa nuon. Pumasok sya at seryosong tumingin sakin.

Napalunok ako. Lumakas bigla ang kabog ng dibdib ko.

"That's it? Wala ka ng sasabihin?" He asked in serious tone.