Chapter 443 : ဘာလို့ သူနဲ့ ယှဥ်နေတာလဲ
ဝူစစ်စစ်က ဖြောင့်မတ်ဟန် အပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သော်လည်း ထိုမိသားစုကမူ မျက်နှာ သိပ်မကောင်းပေ။ အဖွားအိုသည် သူမ၏ ခါးကို ပွတ်၍ မတ်တပ် ရပ်လိုက်ပြီးနောက် ဝူစစ်စစ်အား ဒေါသတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။
သူမ၏ သားဖြစ်သူကမူ ပို၍ပင် ဒေါသထွက်နေ၏။
"ငါတို့ ပိုက်ဆံ မလိုချင်ဘူး"
"ပိုက်ဆံ မလိုချင်ဘူးလား။ ဒါဆိုရင်လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခု ခင်ဗျားတို့လည်း အဆင်ပြေနေတယ်ဆိုတော့ အရင်ဆုံး သွားခွင့်ပြုပါဦး"
ဝူစစ်စစ်၏ ဘေး၌ ရပ်နေသည့် ကောင်လေးက ချက်ချင်း ဝင်ပြောလိုက်ပြီး စကားဆုံးသည်နှင့် နောက်လှည့်၍ ဤနေရာမှ ထွက်သွားဟန်ပြင်လိုက်၏။ သူ၏ ရိုင်းပျမှုကို မြင်သောအခါ တစ်ဖက်မှ ဦးလေးကြီးက ချက်ချင်း တားလိုက်သည်။
"မင်းတို့ သွားလို့ မရသေးဘူး"
ပထမ၌ သူသည် ကလေးများနှင့် ယှဥ်၍ ရန်မဖြစ်ချင်ခဲ့ပေ။ ဤသည်မှာ ပုံမှန်သာဖြစ်၍ မင်္ဂလာရှိသည့် နှစ်သစ်ကူးအခါတွင် အခြားသူများအား စိတ်ညစ်အောင် မလုပ်လိုခြင်း ဖြစ်ကာ ကျောင်းသားလေးများအား ဗွေမယူရန် တွေးခဲ့သည်။ သို့သော် တစ်ဖက်လူသည် အလွန်ဆင်ခြင်တုံတရား ကင်းမဲ့လှ၏။
သည်လိုမျိုး ဖြစ်သွားရင် သူတို့ဘက်က တောင်းပန်သင့်တာလေ။ ဒါပေမယ့် သူတို့က ရောက်လာတာနဲ့ သူတို့ကို ငွေမညစ်ဖို့ ပြောတယ်။ တကယ်လို့ အဲ့စကားကို ပြောမယ်ဆိုရင်တောင် သီးသန့် ပြောရမှာ။ ငါတို့က မွဲနေလို့လား။
အကယ်လို့ ငါတို့ကသာ ငွေညစ်မယ်ဆိုရင် အဖွားက ဘာမှ မဖြစ်ရင်တောင်မှ လဲကျနေရာကနေ ထလာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ပိုပြီး အသက်တိုသွားသလို ဟန်ဆောင်နေမှာပေါ့။
ဦးလေးကြီးက တားလိုက်သောအခါ ဝူစစ်စစ်နှင့်သူ၏ အတန်းဖော်တို့သည် သူတို့ ခန့်မှန်းထားသည့်အတိုင်း ထိုမိသားစု ဤနေရာသို့ ရောက်လာခြင်းမှာ ငွေညစ်ရန်အတွက်သာ ဖြစ်သည်ဟူသော မျက်နှာအမူအယာများကို ချက်ချင်း ထုတ်ပြလာကြသည်။
