EA III: Twisted Faith

chapter 3: trigger

Roshan's POV

nagising na lang ako bigla sa di malaman at maipaliwanag na dahilan. pagtingin ko sa orasan ay alas dose na ng hating gabi. bigla akong nakaramdam ng sakit ng ulo. napahawak ako sa aking sentindo habang pinipilit na huwag sumigaw o gumawa ng kahit na anong ingay na makakaistorbo sa mga magulang ko o sa kapatid ko.

pinilit kong tumayo upang lumabas ng kwarto pero hinang hina ang mga tuhod at paa ko kaya hindi ako makatayo ng ayos. kinapa ko ang phone ko sa side table ng kama habang namimilipit pa din ako sa sakit na nararamdaman ko ngayon. para bang binabaak ang ulo ko at para bang dinudukot ang utak ko.

pakshet! nahulog pa ang phone ko. pano ko tatawagan si ate Emryde? shit, tatayo na sana ako upang abutin ang phone ko sa ilalim pero hindi ko nakayanan ang sakit kaya't ako ngayon ay nahulog mula sa kama.

"anak!" humahangos na si mama upang tulungan akong makabalik sa kama.

"ma...ma ang sakit ng ulo ko po" mangiyak ngiyak pa na sabi ko haang nakapagitan ang dalawa kong kamay sa aking ulo, nagbabakasakaling maibsan nito ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

"balang araw anak dadalhin mo dito ang legendaries ah"

"opo itay"

"sinungaling ka!"

"makasarili ka!" 

"mawawala din ang mga ala ala mo!"

"tulong! parang awa niyo na wag niyo akong papatayin!" 

iba't ibang tinig, malalakas na boses, iba't ibang lugar at tagpuan. yan ang laman ng utak ko ngayon. sobrang sakit nito na para bang sasabog na ito. para akong tinataga, pinapatay.

"ma, pa, please... please itigil niyo na po ito.... hirap na ako...ayo-" sigaw o at tangng hikbi nalang ang naririnig ko. hindi ko sila makita, iba't ibang scenario na ang nakikita ko. gulong gulo na ang utak ko.

pakiramdam ko ay mamamatay na ako. pakiramdam ko ay mawawalan na ako ng malay pero may narinig akong tinig. isang tinig ng lalaki na nagsasabing "Roshan, Roshan relax. you have to calm yourself. remember, i'm always here for you"

and with that, i tried to calm myself. i thought of the happy memories and happy thoughts. and after a few minutes, pure darkness evades my mind.

unti unti kong minulat ang aking mga mata. i saw the sunlight passing through my windows. umupo na ako sa kama only to find out that my mother is sleeping there while sitting on a chair, her head resting on my bed.

"ma" i said as i gently tap her hands at unti unti na siyang nagigigsing.

hinaplos niya ang buhok ko saka sinabing "gising ka na pala 'nak, kamusta na ang pakiramda mo? sumasakit pa a ang ulo mo?" malambing at malumanay niyang tanogn.