EA III: Twisted Faith

chapter 26: the ball of memories

third person's POV

pilit na pinipigilan ni Joachim si Roshan na lumabas at hanapin si Egress. pilit niyang sinasabi sa dalaga na magpahinga muna siya at sila na lang ang tatawag kay Egress pero hindi nito napigilan si Roshan.

may kutob si Roshan na nawawala si Egress pero hindi niya ito pinapahalata. she wanted to make sure, gusto niyang iconfirm kung nasaan ba talaga ang kaibigan. she has her option to use her element pero hindi niya ito ginawa. 

"tell me, nasaan ba talaga si Egress, chim chim?" tanong ni Roshan habang sabay silang naglalakad sa pasilyo.

"nandiyan lang iyon. ito naman, sobra ka atang nagaalala sa kanya" pagpna ni Joachim

patuloy lang sa paghahanap si Roshan at patuloy lang din sa pagpigil si Joachim. lagi niyang hinihila pabalik ng clinic si Roshan pero sadyang mas malakas lang si Roshan sa kanya, o kaya naman ay hindi ginagamitan ng malakas na pwersa ang paghila nito kay Roshan.

biglang tumigil ang dalaga at nagtaka si Joachim sa inasal nito. biglang napangiti si Roshan sabay takbo sa may garden. sinundan ito ng tingin ni joachim at nakahinga ng maluwag ito nang makita niya kung saan pupunta si Roshan. 

agad na kinuha ni Joachim ang kanyang Phone at agad na dinial ang numero ng mga kasamahan. naka- conference call ito kaya sabay sabay na nainformed ang barkada. nakahing ng maluwag sina Nicolo at ang iba pa nang malamang natagpuan na si Egress.

"oh my God! where have you been? nagalala ako sayo" wika agad ni Roshan nang lumapit ito kay Egress na nakaupo sa may ilalim ng puno sa garden. kahit nakatungo ang ulo ni Egress ay nakilala pa din siya ni Roshan. agad namang napatunghay si Egress nang marinig si Roshan. agad itong tumayo pero agad namang sinalubong ni Roshan si Egress ng super hug.

"nag alala ako sayo" bulong ni Roshan habang yakap yakap ng mahigpit si Egress. otomatikong tumulo ang luha ni Egress sabay sukli ng yakap na binigay ni Roshan sa kanya. kinakabahan si Egress, nalilito. gulong gulo siya ngayon pero heto siya, nakayakap kay Roshan, kumukuha ng lakas ng loob sa isang kaibigan.

hindi masabi ni Egress ang lahat kay Roshan dahil nga sa gulong gulo pa siya. mahira magdisisyon dahil sa katunayan, bata pa lang siya ay pangarap na niyang maging isang perpektong nilalang with all the fame, riches, and power. pero on the other hand, mahal niya ang mga kaibigan niya kaya hindi siya makapili, hindi siya makapagdisisyon.

kumalas na sa pagkakayakap si Roshan kay Egress kasabay naman nito ang pagdating ng barkada. humahangos sila na pumunta kila Egress at Roshan. napansin nilang dalawa ang pagdating ng mga kasamahan kaya agad na pinunasan ni Egress ang mga luha sa kaniyang mga mata.

"okay ka lang ba?"

"saan ka ba nagsususuot?"

"walastek! nandito ka lang pala!"

"you should have texted us you know! we're worried kaya!"

"next time, call us"

"yeah, hindi yung nawawala ka ng parang bula"

sunod sunod na sabi ng mga kasamahan nila. lahat sila ay nakahinga ng maluwag pero eto si Egress, bigla nanamang tumulo ang kaniyang luha. ngayon, hindi na dahil sa takot at kaba. ngayon ay umiiyak siya dahil sa ipinapakitang pagmamalasakit ng mga kaibigan kahit hindi pa naman siya officially na parte ng barkada. she was moved. and now, she already knows the answer.

Roshan's POV

nagdiretso na kami sa meeting room ng board of members. we have this room, parang conference room. we have to talk about our plans kung paano namin maaayos ito.