EA III: Twisted Faith

chapter 25: faith, trust, and loyalty

Roshan's POV

nang imulat ko ang mga mata ko, inaasahan ko nang puting kisame ang sasalubong sa akin. those thoughts, those memories, they got messed up in my mind. ang sakit sa ulo, triple pa ng sakit na naranasan ko nong nasa bahay pa ako at kasama ko sina nanay.

inilibot ko ang paningin ko sa paligid nang bigla na lang nagland ang tingin ko sa kamay kong hawak hawak pala ni Joachim na tahimik na natutulog habang nakaunan ang ulo niya sa kamang hinigaan ko. this scene made me smile.

nakita ko ang phone sa may side table. i have an idea. kinuha ko ito dahan dahan gamit ang isa ko pang kamay. i did it carefully para naman hindi magising itong si Joachim. nung makuha ko na ang phone ko, agad kong kinuhanan ng letrato si Chim chim.

*click*

oops, hindi ko pala naisilent yung phone ko. unti unting nagising si chim chim at nagulat siya nang makita niya akong nakaupo na sa kama.

"how are you feeling?" agad niyang tanong sa akin.

"better" i replied. napabuntong hininga na lang ako. i guess alam na niya ang condition ko. he should be at least mad at me after keeping that secret.

"bakit 'di mo sinabi sa akin?" see, here it comes. "bakit 'di mo agad sinabi sa amin na may nadevelop na migraine? you should have at least told us para hindi ka na namin hinahayaang dapuan ng stress" nagaalala niyang sambit.

huh? migraine? hindi ba niya alam ang kundisyon ng utak ko? nagtataka akong napalingon sa kadadating lang na si ate Emryde. umiling iling siya na para bang sign na hindi pa niya sinasabi ang kundisyon ko kahit kanino man.

i sighed. she kept her promise. she has one word. hindi ako nagkamaling pagkatiwalaan si ate Emryde. i just hope na hanggang huli, she's still this kind of Emryde that we will have. i mean, sana someday hindi siya maging taksil sa kaharian.

i don't know what came to me pero sana talaga hindi. one of the greatest characteristics of ate Emryde is her faithfulness and her loyalty which is rarely seen these days. sa panahon kasi ngayon, suhulan ka lang ng malaking halaga, you'll be willing to break your promise, diba?

"okay lang ako ano ba. don't worry, parang migraine lang eh. hindi ko naman ikamamatay to" hindi nga ba? sana nga hindi

"hindi mo nga ikamamatay pero ikamamatay ko namang nakikita kang nahihirapan. halos atakihin na rin kaya ako kanina nang makita kitang walang malay. next time you should tell me if you're not feeling well okay?" alala niyang pagpapaalala sa akin

"opo unggoy" sagot ko na lang sa kanya. hinalikan niya ako sa ulo ko at saka ako niyakap ng mahigpit. i seriously feel secured when i am with him. "i love you" he whispered and i replied him with the same words.

"by the way, where's Egress?" i haven't seen her and i'm quite sure na sinabihan ko si Joachim na sunduin si Egress.

"ano ba, nagseselos na ako sa egress na yan hah" nakapout na sabi niya kaya agaran ko na lang siyang binatukan. grabe pati babae pinagseselosan.

third person's POV

"by the way, where's Egress?" nagtatakang tanong ni Roshan sa nobyo. tinamaan ng kaba si Joachim sapagkat alam niyang hanggag ngayon ay nawawala si Egress. nagaalala siyang baka muling atakihin ng migraine si Roshan kaya naman ay nais niyang iwasan ang tanong ng nobya.

"ano ba, nagseselos na ako sa egress na yan hah" palusot nalang ni Joachim para madivert ang atensiyon nito pero wala eh, si Roshan ang kausap niya at hindi ito maiiwasan.

"pati ba naman babae pagseselosan mo" wika ni Roshan pagkatapos nitong batukan si Joachim peo hindi nagawa ni Joachim ang nais niya. muli, nagtanong si Roshan.