EA III: Twisted Faith

chapter 33: back off

cyril's POV

"thank you very much Egress" sabi ni Cyril kay Egress at nag hand salute naman si Egress sabay sabi ng "anytime".

nagsimula naakong maglakad sa grounds ng Enchanted Academy. napansin kong maraming nagbago na sa EA. may mga bata nang naglalaro na para bang ang saya saya nila at wala silang problema sa buhay. yung tipong hindi naman laruan ang nilalaro nila, kundi ang mga sarili na nilang element though hindi pa nila ito mastered.

i was about to turn left para sana pumunta sa office nila kaya lang i decided to pay a visit first sa tree house, so i turned right. namiss ko din ang place na ito. turning my back in this magical world doesn't mean i don't have the right to look back. sabi nila once na iniwan mo na ang isang bagay, you don't have to turn back at it pero mahirap lang talagang gawin yon. memories are still in this place.

pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa tree house ay agad na tumambad sa akin ang old memories. ang unang pagpasok ko dito, ang pag welcome nila sa akin at ang pag tatraydor ko sa kanila. God knows how much I regret those days. king pwede ko lang baguhin ang nakaraan, I would corrrct everything.

napako ang mata ko sa isang lalaking nakaupo ngunit kita mo ang tamlay sa mga mukha niya habang naka pangalumbaba siya. para bang pinagsakluban ng langit at lupa.nako, sabi na at nag away ang dalawang ito eh.

"okay lang yan bro, kaya mo yang ayusin. nagawa mo nga siyang suyuin ng higit pa sa isang taon eh. mapapatawad ka din niya" wika ko. agad naman siyang napatingin sa akin. may nasabi ba akong masama?

"what i mean is that hindi ka din matitiis non! kunyari pa din yung babaeng yon eh kala mo kung sinong nagka amnesia. alam mo yon? ano yon ulit ulit? hindi man lang gumawa ng ibang style eh. hindi na ako magpapadala no! akala niya! pano mawawala ala ala niya eh kung siya mismo ang nakuha ng memorya? naku! anong akala niya sa akin, bobskiberies ako?" salita ako ng salita ngayon ko lang narealize na nasa harapan ko a siya. what? don't tell me telporter na din siya?

"nasaan si Roshan?" he said simple pero nandoon yung diin.

"what do you mean nasaan si Roshan? duh! may dalawa lang namang mundo Joachim, ang magical world at ang human world. if she's not here, then where do you think she'll be? OFCOURSE! sa human world! come on! konting common sense lang no!" before that, narealize ko na nasa harapan ko na pala si Joachim. hawak hawak na niya ang magkabilang braso ko ng mahigpit. pilit kong kumakawala pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko.

"let me go joachim. nasasaktan na ako" I said in a soft voice pero mas lalo.lang niya itong hinigpitan sabay sabi ng "not until you tell me where she is". he said.

"ano ba! para namang namatay ulit si roshan eh! nasa school ko la---" hindi ko na natapos ying sasabihin ko dahil kunaripas na siya ng takbo palabas. anong meron?

since wala naman akong nagawa sa buhay... ay oo nga pala! i need to ask them kung anong nangyari sa dalawang yon na may complicated relationship.

nagpunta ako sa labas nang maksalubong ko si Freeze, este Alex. kinawayan ko siya pero seen zoned lang ako. ganon pa din siya, suplado and reserved.

"uy! Cyril! kamusta? napadalaw ka ata?" bati sa akin ni Nicolo. buti pa itong si Nicolo, kahit di kami ganong kaclose noon heto at makapal pa din ang mukha.

"ayos lang, nahinga pa din. oo eh, nandito ako para maki chismis" nakangiti kong sagot sa kaya. akala ko aalis na siya pero makikichismis lang din pala.

"oh ano namang mahahagilap mong chismis dito? importante ba yan at napasugod ka pa talaga dito?" tingnan mo to.ako makiki chismis tapos siya ang magtatanong sa akin? diba dapat ako nagtatanong?