When Mr. Heart Breaker Meets the Brokenhearted Girl (COMPLETE)

Chapter 63: Space and Time

 Alex's POV

Did he just broke up with me? Ang sakit nun ha. Ang sakit sakit. I never thought I would feel this kind of pain from him. My heart is now being torn into pieces. Literally speaking, konting konti na lang, matutumba na ata ako.

I did not see that coming. Akala ko andito sya to say sorry. Mali pala. Tama nga sila. aaming namamatay sa maling akala. Pinilt kong pigilan ang mga traydor na luha ko pero hindi ko nagawa. Ginagawa lang nama nya ang trabaho nya. Ang ilabas ang sakit na nararamdaman ko. Bakit ganun? Para kang baliw na hindmagkaintindihan kung saan susuot. Sana manhid na lang ako.

I managed to control the pain nung naghiwalay kami ni Jarred. But this is different. Yung sakit na naramdaman ko noon, doble ng nararamdaman ko ngayon. Tahimi akong umayat sa hagdan at umiiyak sa kwarto ko. Ayaw kong mag-alala skila sakin. I have been so much pain in the ass for them.

I looked at the bear na binigay nya sakin nung kunwaring wedding namin. Why are you doing this to me Kevin? Don't you love me??

Napagod ako sa kakaisip kung paano ko sya kakausapin. Bakit ko nga ba kakausapin ang taong ayaw na ako makita. I need to be happy for him. Yun ang gusto nya. Ibibigay ko sa kanya.

Dahil dun sya magiging masaya, yun din ang ibigay ko sa kanya. Buti na lang at sembreak. Hindi nila makikita ang pag-iitsura ko. Ang pagiging broken ko. Nakakainis yung feeling na ikaw ang nasaktan tapos ikaw pa yung nagui guilty. So, back to single na naman? No prob. Hindi ko naman sila kailangan. Masaya na ako sa sarili ko.

I need to enjoy my 9 day vacations. 4 days have been wasted. I still have five days pa naman diba? Pero walang nangyari sa plano kong magsaya. Nanatili ako sa sa kwarto ko. Ang itsura ko?? Baliw. Ni hindi ko na nasusklay ang buhok ko. Hindi ko na rin naaalagaan ang sarili ko. Para akong tanag na anghihitay sa text nya, tawag nya, email nya at kung ano ano pa. Pero wala na talagang pag-asa. Sinayang ko lang ang oras ko sa panunuod ng mga love stories na may happy ending. Sana tulad ng happy ending nila, meron din ako. Pero dahil wala ako sa movie at nasa reality ako, wala na atang pag-asa para sa happy ending. Masakit man aminin, pero yan ang totoo.

"May Tristan ka pa naman ah?" sabi ni konsensya.

Ayaw kong gamitin si Tristan para lang mabawasan ang sakit na nararamdaman nya.

"Sabi naman nya, handa sya maging rebound ah!" sagot nya.

Hindi ko sya gagamitin. Hindi ako ganung tao.

Kahit gulo ang buhok ko, dry ang skin ko at nagpapalit balat na ata ang lips ko, lumabas ako sa kwarto. Gutom na ako.

"You look like a witch Alexandria." nakasalubong ko si Matt na mukang maliligo na ata.

"The heck I care."

"Ok lang. Bagay naman!"

"G*go."

"Lakas ng tama mo kay Villarasa ei. Sumbong kaya kita kina Mommy at Daddy? Magagalit kaya sila?" sabi nya habang nagpapanggap na nag-iisip kung ano ang mangyayari.