When GANGSTERS meet the SADIST

chapter 15

CHAPTER 15

URIAH'S P.O.V.

Damn it! F*ck! Matatalo ko na sana si Jonas sa counter strike kung hindi lang ako nadistract.

Nagsimula na naman kasi dumaldal 'tong babaeng 'to. Hindi ko talaga maintindihan ang takbo ng utak niya. Para bang walang nangyari sa kanyang masama nung nakaraan kung makapagligalig ngayon.

Pagsama samahin mo pa ang boses ng mga ungas na 'to talagang nakakarindi.

" 'wag kayo magulo, matutulog ako."

I entered my room and laid on my bed.

This is s*ck. Even I closed my eyes, I always see her face.

Ilang buwan na ang nakakalipas ng mangyari 'yon kay Sheria pero parang sariwa pa rin sakin ang lahat. Habang tumatagal lalong tumitindi ang galit ko sa mga gagong 'yon.

I can't wait to see those f*cking people, I'll make sure that they will regret for what they have done to my girl.

As of now, everything happened, according to my plan.

Damn! I miss her so much. I miss her voice, her face, her touch, her smiles...and everything. My life is a mess without her.Kung pwede ko lang ibalik ang oras.

Nagtigil lang ako saglit sa kwarto at lumabas na rin kaagad.

Paglabas ko may kakaiba akong napansin, nanahimik silang lahat.

" Si utol?"

Naupo ako at inoobserbahan sila. Pasimple silang nagtitinginan sa isa't isa at nag ngingitian. Sabi na nga ba e ...

" Ang panget niyo umarte kaya tigilan niyo na 'yan. Isang beses ko pa kayong mahuli na pinag uusapan siya alam niyo na manyayari."

Ayaw ko sa lahat nang pinag-uusapan si Sheria, nag-iinit ang ulo ko like hell. Parang gusto ko manakit ng kung sino. Tuwing maririnig ko ang pangalan n'ya sa iba hindi ko alam pero ang pakiramdam ko buhay pa siya at andyan lang malapit sakin. Which is far from reality.

" Ay oo nga pala, may mga date nga pala tayo ngayon 'di ba?!"

Napakawalang kwentang palusot.

Ako nalang at ang makulit na babaeng to ang nandito ngayon.

Akala naman n'ya at mapapaniwala n'ya akong nagbabasa talaga siya.

" Ang ganda naman nito. Hehe!"

Sige lang siya sa pagpapanggap, halatang kinakabahan siya sa kung ano ang sasabihin ko sa kanya.

'Let's run away... together.'

Napangisi ako nung maalala ko ang sinabi niya. Abnormal talaga ang babaeng 'to.

Sa mga kinikilos n'ya mas nagugustuhan ko na pagtripan siya lalo. Tumayo ako at lumakad palapit sa kanya. Gusto ko lang siyang inisin at paalisin sa inuupuan niya. That's my favorite seat tho. Besides, kaialangan na niyang tumayo at maglinis.