MAFYANIN KIZI

36.BÖLÜM

ALMİLANIN ALP'İN SÖYLEDİĞİ ŞEYLE AĞLADIĞI SAHNE SON BÖLÜMLERDE :*

Teknede bağırış ve silah sesleri yankılanıyordu bizim bulunduğumuz yere öyle bir girdiler ki 10 adam birden eylüle siper oldum adamlar beni zorla tuttular kollarımı sıkıca tuttular zorla tekneden çıkardılar eylülde bende bir yandan bağırıyordum "imdattt" - "yardım edinn" diye cırlıyorduk ama yok hiç bir şekilde kimse müdahale etmiyorlardı.

Yekta nerdeydi ozan nerdeydi abimler nerdeydi.siyah minibüs gibi bir aracın içine fırlattılar bizi Eylülle birbirimize sarıldık Eylül korkudan nefes alamıyordu ağlıyordu Eylülün çenesinden tuttum "bana bak"gözlerimi gözlerime sabitledim korkma desem nasıl diycem bende korkuyordum "tamam sakin ol abimler ozan Yekta eminim bizi kurtaracaktır"çektim kendime sardım ellerim titriyordu korkudan.

Deminki adamlar kolumuzdan çekiştirerek arabadan indirdi Büyük bir villaya sürüklüyorlardı "kimsiniz siz haa eğer babamlar abimler sizi bulursa öldürür bırakın lan bizi"yok abi ne bırakması hayvan gibi sürüklüyorlardı eve girince salon gibi bir yere soktular koltuğa bizi fırlattılar eylül hemen belime sarıdı "tamam sakin ol"başını boynuma gömdü hiç bir yeri görmek istemiyordu.

Karşımda ki koltuğa biri oturdu yani genç benden 3 bilemedim 4 yaş büyük yakışıklı bişeydi "hoşgeldiniz"dedi güler yüzle "kimsin lan sen"adam gülerek karşılık verdi"canım ben Orhan"kaşlarımı çattım "ne istiyorsun bizden"diye bağırdığımda ciddileşti "öncelikle seni sonra da hisseleri güzelim aa tabi birden Eylül'ü kardeşimle tanıştırcaz"Eylül kafasını omzumdan çekti adama baktı sonra bana baktı "Almila ben korkuyorum"sessizce fısıldamıştı adama döndüğümde odaya biri daha girdi kafası kapşonluyla kapalıydı Orhan piçinin yanına gelince hırkanın fermuarını açtı daha sonrada şapkayı açtı kekeleyerek "BU-BURAK"dedim bağırarak Burak gülerek "peşini bırakmıycam demiştim Eylülüm"Eylül elimi öyle sıkmıştı ki elim kırılmış olabilir.

Burak Eylüle doğru adım atmıştı ki ayağa kalktım burağı durdurdum "sakın. Sakın Eylüle yaklaşma artık seni sevmiyor senden nefret ediyor seni istemiyor salakmısın lan piç"Burak kolumu tuttu kulağıma yaklaştı "beni deli etmeyin o kız benim dua et abim burda yok yoksa senide" Orhan bağırarak Burağı yanına aldı "Almilayı rahat bırak lan"Burak Eylülün kolunu tuttu zorla odadan çıkardı ben ne kadar engel olmaya çalışsamda Orhan pezevengi bırakmadı beni duvara yapıştırdı "küçük hanım"boynuma doğru sokuldu "sen benim olacaksın"kendimden itmeye çalıştım ama nafile"yektaya seni bırakmıycam yektada hisseler için seninle"ne diyodu pislik yaa nasıl hisseler için benimle "saçmalıyorsun sen kimsin ki sana inanıyım"burnunu boynuma sürttü "ispat edebilirim" kendime çekmeye çalışsamda yok çekemiyordum "sana inanmıyorum uzaklaş benden"dediğimde beni iyce sıkı tuttu.

Gözlerimi sıkıca kapattığımda Orhan birden bağırdı gözlerimi açtığımda Eylül orhanın kafasına bir şey geçirip bayıltmıştı Eylül kolumu tuttu çekerek arka bahçe gibi bir yere çıktık burda adamlar yoktu. Yola çıktığımızda koşmaya başladık "Eylül nereye gidicez"dediğimde Eylül beni daha hızlı koşturuyordu "koş Almila koş "dediğinde daha hızlı koştuk taksi gördüğümüzde hemen durdurduk adresi söyledik taksi hızlıca gidiyordu.

Eylüle bakıp kahkaha atmaya başladım "sen ikisinide mi bayılttın"eylül gülerek başını salladı. Bizim evin önüne gelince arabadan indik taksiciye bakıp "burda bekleyin adamlarımız parayı ödüycekler"taksici kafa salladı evin önüne hızlıca geldiğimizde her yer adam doluydu "kapıda ki taksiciye parasını ödeyin"diye emir verdikten sonra eve girdik salondan sesler geliyordu eylülle el tutuştuk salona girdik aynı anda "biz geldikk"diye bağırdığımızda bize döndüler ilk şaşırdılar sonra babam ayağa kalktı amcam amcamın karısı annem abimler hepsi koşarak bize geldiler hepsiyle tek tek sarıldık başımızdan geçen her şeyi anlattık kimin neden kaçırdığını ve nasıl kurtulduğumuzu da...

Annem beni kollarının arasına aldı sıkıca sarıldı "ne kadar çok korktum anlatamam"bende sıkıca sarıldım "ama artık burdayım"sarıldıktan sonra ayrıldık Eylülle göz göze geldikten sonra aynı anda aynı soruyu sorduk "bizimkiler nerde Ozanla Yekta yani"babamlara abimlere bakıyorduk babam amcam abimler hepsi ciddi yüz ifadesi aldı "sonra anlatırız"ayağa kalktım "neyi sonra anlatacaksınız yaa"diye bağırdım Alp abim beni tuttu tekli koltuğa oturttu sonra önüme diz çöktü "artık... Yekta yok"kaşlarımı çattım "neden ne oldu"dedim endişeyle "çünkü senin hisselerini almak için yakın davranıyormuş"gözlerimi kocaman açarak bağırdım "hayır o öyle şeyler düşünmez o bana aşıktı o beni seviyordu"abim bağırarak "o seni sevmiyormuş anladın mı aşık değilmiş seninle sırf hisseler için sevgiliymiş"gercekler yüzüme çarpınca hıçkırarak ağlamaya başladım "yektam yapmaz o yapmaz siz yalan söylüyorsunuz o Orhan şerefsizide yalan söyledi inanmıyorum size" ayağa kalktım gidecekken abim sıkıca sarıldı bana bende başımı goğsüne yasladım g9zlerimde ne kadar göz yaşı varsa boşalttım hissizleşince "abi beni odama çıkar"bu kelimeleri bile zor söylemiştim abim beni kucakladı odama çıkardı yavaşca yatağa bıraktı alnımdan öptü "unut onu bitanem sil onu aklından"gözlerimden son damlalar kayıp giderken sessizce fısıldadım"unutamam ki"Odaya Azat abim girdi elinde iğne vardı "canım sakinleştirici yapmam gerek"başımı hayır anlamında sallasamda Azat abim iğneyi kolumdan yapmıştı gözlerim yavaş yavaş kapanmıştı.

UMARIM BEĞENİRSİNİZ LÜTFEN YORUM YAPIN... ESKİ YAZARINIZDAN SELAMLAR VAR :*