MAFYANIN KIZI

50.BÖLÜM

Daha yeni İstanbula geleli 1 gün oldu ama Eylülle bugün gezecektik hemde hastaneye gidecektik sahilden yürüyerek gittik hastaneye geldiğimizde sıra aldık beklemeye başladık sırada mübarek çoktu bekle bekle gelmezdi hastaların biri giriyor biri çıkıyordu baya hamile insan varmış millet doğurmaya ne meraklı ama bizim milletimiz doğurgan ne yaparsın bıraksan milli takım kurarlar o potansiyel var tövbe tövbe....

Sıra bize Gelince Eylül ayağa kalktı giderken arkayı döndü"hadi"güldü"ben gelmiyim canım yaa"Dudağını büzdü "peki"dedi o yavaş yavaş odaya ilerlerken telefonumu çıkardım sosyal medya hesaplarımı gezdim arkadaşlarımdan gelen mesajlara cevap verdim biraz oyun oynadım "Almilaaa"diye ses geldiğinde kafa mı kaldırdım bir çocuk önümden koşuyordu ki yere düştü yanına gittim kaldıracaktım ki"Almila kızım ah yaa neden yavaş koşmuyorsun ki"karnı kocaman kadın yanımıza doğru geliyordu kızı yavaşca kaldırdım aynı ismi taşıyorduk kıza gülümsedim"anneni peşinden koşturma ama bak aneni hamile sanırım anneni böyle yorma ufaklık"dedim saçlarını karıştırarak.

Küçük kız daha yeni yeni yürümeye başlamış belli paytak paytak gidiyordu bir koşuyor on düşüyordu tekrar kaldırdım"sizi de yorduk çok özür dileriz"kadına gülümsedim Küçük kızı kucağıma aldım yanaklarına kükük bir öpücük kondurdum"çok tatlı maşallah"dedim kadım gülerek"tatlı olmasına bakma bu yaşda böyle yaramaz büyüyünce ne olacak bilmiyorum"güldüm annesine verdiğimde annesi bana gülümsedi.

Eylül odadan çıkınca gülümseyerek yanıma geldi "Hayatım sıra bende"dedi kadın "kızım Almila yanıma gel"sesi duyunca boğazım düğümlendi nefes alışım tekledi o tarafa döndüğümde Yektayla göz göze geldik o kızını yanına alırken ben onları izliyordum şimdi ben kazanmışmıydım yoksa kaybetmişmiydim hayatında uzun süre kalacak bir isim vardı ve unutamayacağı onca anı kendine şuan en büyük zararı vermişti"Eylül senin işin bitti mi"dedim evet anlamında kafa salladı koltuğun üzerinden çantamı aldım Eylülün koluna girdim Yektaya bakarak yanından geçtim kızına benim adımı vermişti ve anlamış olmalıydı nasıl bir kayıp verdiğini ki kızına benim adımı verecek kadar sevmiş ama iş işten geçmiş Karsı ve çocuklarıyla mutlu bir hayat sürerdi.

Arkama dönmedim daha hiç göz göze gelmedik Hastaneden çıktığımızda taksiye bindik...

******

Eve gelene kadar ağzımı açmamıştım şimdi salonda canım ailem ve ozancıkla oturuyorduk ozan bana bakmaya korkuyordu kendi kendime güldüm Anneme baktım"annecim ben odama çıkıyorum dinlenicem biraz"kafa salladı ayağa kalktım salondan çıktım merdivenleri hızlı hızlı çıktım odama girdim kapıyı kilitledim odamın balkon kısmına geçtim kafamı cama yasladım...

İki çocuğu vardı biri henüz doğmamıştı ama çocukları vardı bensizliğe dayanamaz diye düşünmüştüm ama o ben gider gitmez biriyle evlenmiş üstüne üstüne kızının adını benim adımı koymuş kızıda çok tatlı onların hiç birinin suçu yok eşide suçsuz bu durumda bu saatten sonra kimse suçlu değil zaten herkes yuvasını kurmuş zaten bende hiç bir etkisi kalmadı , kalbimde ki izlerde yok artık benim için biten biri o yüzden mühim değil.

Yatağıma geçip sırtımı yatak başlığına yasladım bir bacağımı yataktan aşağıya salladım gözlerim camdan dışarıya dalıp gitmişti bugün çok yorulmuştum kafam kazan gibiydi yatağımın yanında ki kol çantamı aldım içinden antideprasanlarımı aldım iki tanesini üst üste içtim kafam uyuşmaya başlayınca yatağa uzandım...

YEKTA'DAN DEVAM

TUĞÇE seslenince yanına gittim sıra ona gelmişti Almila'mı kucağıma aldım kafamı çevirdiğimde Gerçek Almilayla göz göze geldik şimdi karşımdaydı kızım yere düşerken sıkıca tuttum Almila bana değişik değişik baktı gözlerim dolmuştu bu iki kere oluyordu bi beni bırakıp gittiğinde birde şimdi oluyordu bu.Arkası dönüp bakmamıştı arkasından öylece izlemiştim duvara yaslandım kızımı yere bıraktım bende yere oturdum gözlerim onun gittiği tarafta kalmıştı.

Ne çok sevmiştim onu oysa en büyük suç bende ama en büyük hata kızla daha yeni nişanlanmıştık eğlenmek için gittiğimiz barda sarhoş olup başka bir kadınla beraber olmuştum sabah uyandığımızda Almila ortalığı yıkmıştı ve yıkılışı gözlerimin önünden gitmiyordu onu ben yıkmıştım beni unutmuş gibi duruyordu silmiş gibi duruyordu oysa ben unutamamıştım evet evlenmiştim ama bu evlilik bambaşka bir gelişeyle olmuştu Tuğçe birden belirdi hayatımda o beni topladı o beni yeniden ayağa kaldırdı ama hiç bir sevemedim kalbim hep Almilaya aitti ondan başkasının olmadı ama onun tarafından bakınca bu durum çok kötü ben evlenmiştim ve bambaşka hayat kurmuştum Ahhh almilam ahh neden bana gelmedin neden sana gelmeme izin vermedin ki...

Bizimkileri eve bırakıp evden çıkıp arabama atladım hızlıca Almilanın evine doğru sürdüm o kadar hızlı gelmiştim ki araba sokakta çok ses çıkarmıştı arka sokağa park ettim bahçeden gizlice girdim evin tırmanılacak yerlerinden tırmandım balkon camı açıktı ordan odasına girdim sessizce ilerledim yatağında uzanmış uyuyordu yanına en ağır adımlarla gittim yere oturdum burnumu saçında gezdirdim kokusunu içime çektim 2 sene içinde çok güzel olmuştu elimle yüzünü sevdip yerinden kımıldamıyordu ayağa kalkacakken yatağının yanında ki komidine çarptım yere bir kutu düştü öylece bekledim ama uyanmadım yere düşen şeyi kaldırırken ilaç olduğunu fark ettim kutuyu okuduğumda antideprasan hapı olduğunu gördüm kendime küfür ettim beni unuttu dedimiştim birde kızda büyük bir yara bırakmıştım benim kadar adi pislik biri yoktu yatağının yanında ki baddaniyeyi aldım üzerine örttüm. Son kez yanağına bir öpücük kondurdum odaya çıktığım yerden geri indim....