MAFYANIN KIZI

41.Bölüm

Multimedya Eylül ve motoru... :(

Bir yanım inanma o sana neler çektirdi derken diğer yanım olan oldu bırakma diye yalvarıyordu ellerini sıktım abimin gözlerine baktım "ölmemi istermisin abi"abim gözlerime derin derin bakıyordu "her gün gözünün önünde ölmemi istermisin"abim elinde ki silahı indirdi "eğer Almilanın gözünden tek bir damla yaş düşerse bu hayatı sana zehir ederim anladın mı bu kez kesinlikle affetmem"Yekta elimi sıkıca tuttu "emin ol bir daha asla üzülmüycek"yektaya döndüm sıkıca sarıldım.

Ayrıldım abime yaklaştım boynuna sarıldım başımı başına yasladım kulağına sessizce "iyki abimsin bak üzmüycek güven ona"yanağını öptüm. Abimden de ayrıldıktan sonra babama ve Azat abime baktım ikiside sakindi bu iyiye işaretti.

---4 GÜN SONRA----

Yorganı tepe tepe üzerimden attım gözlerimi ovdum zorda olsa açtım yataktan çıktım hemen duşa girdim 15 dakikalık duştan sonra hemen dolaptan siyah pantolon siyah gömlek siyah ceket birde siyah topuklu giydim resmi giyinmeyi sevmiyordum ama abim holdingte çalışacaksan resmi olacaksın diye uyarıda bulundu neyse böylede güzel oluyorum sıkıntı değil.

Saçlarımı kalın maşa yaptım hafif bir makyaj ile tamamdım.Telefonumu ve çantamı alıp odamdan çıktım merdivenleri ağır ağır indim mutfaktan tabak çatal sesi geliyordu mutfağa girdim herkese bakıp "günaydın"dedikten sonra yerime oturdum tabağımı doldurdum ve yemeğe başladım "senin ki akşam yemeğe geliyo"diyen kişiye hemen hızlıca baktım "abicimmm çok mutlu ettin beni"abim halen ciddiydi ve hem bana hemde yektaya mesafeliydi ama olsun kabullenecekti yani yekta onun kaç senelik arkadaşıydı.

Abim ayaklanınca bende ayaklandım çantamı aldım babam elini gel anlamında sallayınca yanına gittim yanağını gösterdi sulu kocaman bir öpücük bıraktım anneme de sıkıca sarıldım "akşama güzel yemekler olsun annecim"tamam anlamında kafa salladı yanağımı öptü ve beni bıraktı. Abimin arabaya bindik ve gine sessizlik konuşsana be abi offff....

Holdinge gelince arabadan indim abimle beraber holdinge girdik her zaman ki gibi asansöre bindik yüzüme bakmıyordu katımıza gelince indik ben kendi odama girdim abimde kendi odasına gitti.

Yekta neden halen beni aramadı yaa Allah Allah abimin yolladı dosyalara halen bakmamıştım Eylül gelene kadar onları hallediyim en iyisi.

Yarım saat sonra kapım küt diye açıldı "Eylül ulan ya korkudan ölüyordum"gülerek yanıma geldi her ne kadar gülsede sahte olduğunu biliyordum içten gülmüyordu yekta ortaya çıktı evet bana her şeyi tek tek anlattı ama Ozan yoktu yani ortada yoktu.

Evet ozanla yekta kardeş değildi çünkü ozan evlatlıkmış yani bu yalanda ortaya çıktı gerçek olan ortaya çıktı Eylül ozanı çok özlemişti ama kimseye belli etmiyordu.

Masanın üzerine yayıldı eliyle çenesini kaşıyıp bir yere daldı elimle gözünün önünü salladım "Eyloş"dediğimde birden bana döndü "haa"dedi kaşlarımı çattım "ne saklıyorsun"kaç gündür böyle dalıp dalıp gidiyordu "bir şeyim yok"dedi ve yine geçiştirdi üstelemiycem tabi ki o istediği zaman bana söyleye bilirdi.

Eylül yanıma sandalye çekti dosyaları incelemeye başladı bende bilgisayara giriyordum bu iş en fazla akşama biterdi yarına kalmazdı.

------------

Akşam olmuştu elimizde ki işlerde bitmişti Eylülle ayağa kalktık "abimler sonra gelicekler herhalde biz çıkalım mı"gülümseyerek "olur"dedi bunda birşeyler var ama ne zaman ortaya çıkacak bilmiyorum.

Ceketimi giydim çantamı aldım Eylülle odadan çıktık Asansöre bindik Eylülü burda izleye bilirdim gözlerini sıkıca yumdu derin derin nefes aldı korkusunu yenebiliyordu canım benim ona her baktığımda kendimi görüyorum ben içimi dışıma yansıtamam ama Eylülün her hali anlaşılırdı Eylülün dışı benim içimdi o acısını yaşarken ben saklı saklı yaşardım hayat işte bazen ağzımıza sıçıyo bazende mutlu ediyor...

Asansörden indik Holdingten çıktık Eylülün motoruna doğru yürümeye başladık kaskın birini bana verdi diğerini kendi taktı sonra motora bindik Eylül motoru çalıştırdı sürmeye başladı çok hızlı gidiyordu "Eylül az yavaş sür"daha da hızlanmıştı "Eylüllll"ani fren yapınca yere yuvarlandık kafamızda kask olduğundan bir şey olmamıştı ama kollarım acıyordu kaskı kafamdan çıkardım derin bir nefes aldım sonra sürünerek Eylülün yanına gittim kaskı çıkardım burnundan kan geliyordu ve baygındı yüzüne hafiften vurdum ama uyanmıyordu.

Çantamı kendime çektim içinden telefonu çıkardım Ambulansı aradım yeri söyledim geliyorlardı. Eylüle ne olmuştu ki "Eylül ne olursun uyan"off korkuyorum Allah kahretsin kendimi geri yere bıraktım zor doğruluyordum zaten derin derin nefes almaya çalıyordum ama zorlanıyordum Eylülün elini tuttum ambulan nerde kalmıştı ki.

Ziren sesleri yaklaşıyordu sonunda ve evet gelmişlerdi sanırım hemşirelerden hemen benim yanıma geldi "Eylüle bakın o kötü şuan"diğerleride ona bakıyorlardı onu sedyeye aldılar ve ambulansa koydular ikinci ambulansada beni aldılar boynuma boyunluk taktılar ağzımada nefes alabilmem için makina taktılar.

Nefes almam biraz daha iyiydi ambulanstan bizi indirmişlerdi hastanenin içine almışlardı bizi "Eylül nerde"ağzımda ki makina yüzünden konuşmam anlaşılmıyordu takanda yoktu zaten beni bir odaya aldılar ağzımda ki makinayı çıkardılar "Almila Ünal dimi"evet anlamında kafa salladım "Eylül nerde onun durumu nasıl"doktordu sanırım doktor sakince "Almila hanım Eylül hanım şuan muayanede önce sizin durumunuzu öğrenmeliyiz"gözlerimi zorda olsa açtım kapadım "Eylüle bakın ne olur"kafa salladı öylesine sonra odadan çıktı.

Çok gecmeden odaya bir sürü doktor hemşire falan geldi taktik tektik bir şeyler yaptılar iyi olduğuma kanaat getirdiler koluma serum bağlayıp çıktılar Eylüle ne olmuştu ki neden kimse bir şey demiyordu.

Kolumda ki serumu çıkardım ayağa kalktım ilk başım döndü duvardan tutuna tutuna odadan çıktım danışma yazan yere gittim "Eylül ünalın odası kaçıncı katta"kadın beni inceledi "Almila hanım sizin odadan olmanız gerek"kadına sertçe baktım "4.kat yoğum bakım odası"ne yani nasıl yoğum bakım odasındamıydı ahh lanet olsun hızlıca merdivenlere yöneldim zorda olsa çıktım.

4. Kata geldiğimde başım aşırı dönsede ayakta durabiliyordum duvardan tutuna tutuna yoğum bakım odalarının olduğu yere geldim onun odasını ararken camdan onu gördüm makinaya bağlıydı ahhhhh Eylül gözlerimden yaşlar isyan edercesine hızlı düşüyordu odaya girmek istiyordum ama kapı açılmıyordu "doktorrr"diye bağırdım ve sonunda bir doktor gelmişti "odaya giricem ben"doktor benim kolumu tuttu"Almila hanım sizde iyi değilsiniz yatmanız lazım aileniz gelmek üzeredir zaten"kolumu doktorun kolundan çektim "eğer bu odaya girmezsem seni bu hastaneden sürdürürüm"doktor odanın kapısını açtı.

Odaya yavaşca girdim yanına gelince dizlerimin üzerine çöktüm "Eylül ne yaptın sen birtanem neyin vardı benden ne saklıyordun ne oldu sana kim ne dedi ne yaptı ah Eylülüm ya uyan ne olur uyan"elini tuttum başımı ellerine yasladım uyanmalıydı imkanı yoktu koridordan sesler gelmeye başladı bu yengemin sesiydi "kızımmm" sesi ağlamaklı geliyordu.

Eylülün elini öptüm "sakın bize acını yaşatma uyan kuzum uyan birtanem uyan kardeşim"ayağa kalktım zorda olsa odadan çıktım babam amcam annem yengem abimler ve yekta hızlı hızlı odanın önüne geliyorlardı beni gördüklerinde hepsi önce durdu sonra hızlıca yanıma geldiler abim beni sıkıca tuttu vallaha ayakta zor duruyordum böyle tutuması iyi oldu "senin bu halin ne Almila"gözlerimi Eylüle çevirdim camdan içeri görünüyordu "onun durumu daha kötü"dedim bacaklarımda hal yoktu birden yere yığıldım abim beni tutuyordu zaten hemen kucakladı "doktorr doktor yokmu"diye bağırıyordu.

Konusacak hal yoktu ayakta durmayada gücüm. Eylül yaşamalı Eylül benim diğer yarım eğer ona bir şey olursa ben yapamam....

YORUMLARI BEKLİYORUM SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM ESKİ YAZARDAN SELAMLAR VAR :*