BELLEK|DemiLovato&JoeJonas

4. BÖLÜM

Tekrar merhaba sevgili okuyucular...

Bol bol yorum yapmayı unutmayın. Bir sonraki yeni bölümü sizin yorumlarınızın hızına göre yayımlayacağım.

Iyi okumalar :)

"Ne arıyorsun sen odamda?"dedim kızarak. Başına çöreklendiği çekmeceden başını kaldırıp beni gören Gloria önce yakalanmanın verdiği tedirginlikle şaşırsa da sonrasında yüzünde bir rahatlama oluştu.

"Kaybettiğim bir bellek var. Onu arıyorum." "Neden benim çekmecelerimde arıyorsun?" "Alaina'nın daha önce kaybolan kolyesinin nereden çıktığını hepimiz biliyoruz."dedi beni küçümseyerek. "Sana daha öncede söyledim. O kolyeyi ben almadım. Alaina'nın tek bir çöpüne bile ihtiyacım yok benim!"diye bağırdım en sonunda. Yine aynı şey oluyordu. Beni hırsızlıkla suçluyordu bu kadın.

"Her neyse. Gözüm her zaman üzerinde olacak Demi."deyip odamdan çıktı. "Ben hırsız değilim!"diye arkasından tekrar bağırsamda bunun hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini biliyordum. Sinirle çantamı fırlatıp doğruca kendimi yatağıma attım ve ağlamaya başladım.
...
"Ne zaman döneceksin anne?"diye soran Alaina'ya Gloria "Işlerimi en kısa zamanda bitirip geri dönmeye çalışcağım bebeğim. Ben dönene kadar kendine iyi bak, tamam mı?"diye cevap verdi. Keşke dönmesen! Hatta kızınla birlikte gitsen!

Birbirlerine kısacık sarıldıktan sonra bana döndü ve her zamanki gibi küçümseyen bakışlar attı. "Ben burada yokken en ufak bir sorun bile çıkarmanı istemiyorum. Unutma burası benim evim."deyip küçük valizini yerden aldı ve dışarı çıktı. Ben sanki seninle yaşamaya çok meraklıyım! Reşit olur olmaz ilk işim bu evden kurtulmak olacak.

Ah baba! Sende gidince hepten beni ezmeye başladı bu kadın. Sen yaşarken bile beni aşağılamaktan hiç geri kalmayan bu kadın senden sonra kim bilir bana daha neler yapacak? Ne olurdu sanki gitmeseydin?

Gloria'nın gümüş renkli arabası sokağın başında kaybolduğunda bizde içeri geçtik. Alaina koşturarak yukarı çıktı. Bende salona geçip televizyon karşısına oturdum. Kanalın birinde durup komedi proğramını izlemeye başladım. Karda kışta düşen insanların videolarını gülme efekleriyle süsleyip izleyicilere ya da orada oturmak için para alan seyircilere izletiyorlardı ve bu kesinlikle izlemeye devam etmeyeceğim bir proğramdı. Daha fazla başımı ağrıtmak istemediğimden televizyonu kapattım ve kanepeye uzandım.

Gözlerimi dinlendirmek için kapadıktan bir kaç saniye sonra Alaina'nın ciyak ciyak sesiyle kalktım yerimden. "Şu lanet olası telefonunu sustur artık." "Geliyoruum!"diye seslendikten sonra koşar adım odama gittim ve çalan telefonuma baktım. Nick arıyor.

"Merhaba Nick!"diyerek açtım telefonu. "Merhaba Demi! Nasıl gidiyor?" "Iyi sayılır. Evde pineklemekle meşguldüm. Senden ne haber?"dedim gülümseyerek. Telefonun ucundan küçük bir kıkırtı geldi. "Harika! Seni bir yere davet etmek istiyorum. Aslında abimle birlikteyim ve bu iş giderek sıkıcılaşıyor. Gelip beni kurtarabilir misin?"dediğinde bende kıkırdadım. "Yani beni kullanacaksın?" "Borcum olsun!"dediğinde kahkaha attım. "Pekala yeri mesaj atarsın bende gelmeye çalışırım, olur mu?" "Teşekkür ederim"deyip kapattı telefonu.

Telefona bakıp gülümsediğimde arkadan biri konuştu. "Flört etmeyi bile bilmiyorsun. Daha önceki okulunda neden kimseyle çıkmadığını şimdi anlıyorum." Arkamı döndüğümde gördüğüm kişiye şaşırmadım. Daha öncesinde de beni dinlemişliği olmuştu bu kızın. "Ben senin gibi erkeklere av olarak bakmıyorum. Belki de bundandır."deyip karşına dikildim ve ellerimi göğsümün üzerinde birleştirdim. O da aynı hareketle karşımda dikilip "Emin ol kimse senin gibi bir yetimi başına sarmak istemediği için av ya da avcı pozisyonunda değilsin. Sen zaten en başından beri oyun dışındasın."dedi.

Sinirlerimi kontrol etmekte ona karşı hep zorlanmıştım ve şimdi zorlanmanın sırası değildi kesinlikle. Cümlesini bitirir bitirmez suratına bir tokat attım. Tokatın indiği yüzünden tutup bana gözlerinden ateş topları göndermeye başladı. "Bunun acısını kesinlikle alacağım!"dedi ve gülümsedi. Bende gülümsedim ona. "Ilk kavgamızı kimin kazandığını hatırlıyorsun değil mi Alaina? Ve ondan sonraki? Ve daha sonraki?"

Sinirle soluyup odamı terketti. Kapıyı arkasından sertçe kapatsam da gözlerimin dolmasını engelleyemedim. Derin derin nefesler alıp ağlamamı engelledim. Dolabımın karşısına geçip kıyafet bakmaya başladım.

En sonunda babamın doğum günüm için aldığı kıyafetimi giydim. Hazırlanıp aşağı indim. Ben gelmeden önce kapanan kapının sesinden Alaina'nın da dışarı çıktığını anlamış oldum. Ceketimi de üzerime geçirip Nick'in gönderdiği mesajı okudum ve dışarı çıktım.

Alaina ve çocuğun biri evin biraz ilerisinde konuşuyorken onlara bakmadan yürüyüp gitmeye çalıştım yanlarından ama merakıma yenilip göz ucuyla baktığımda yanlarında duran motoksikleti daha önce gördüğümü hatırladım. Bu bize okulun ilk günü az daha kaza yaptıracak olan motosiklet değil miydi? Alaina'nın yanındaki çocuğa baktığımda daha öncesinde hiç görmediğimi farkettim. Aynı anda çocuk ve Alaina da bana bakıyordu.

Yine kendinden büyüklerle takılıyordu bu aptal. Ne hali varsa görsün! Yoluma devam edip caddeye çıktım ve ilk gelen taksiye el kaldırdım.