BELLEK|DemiLovato&JoeJonas

41. BÖLÜM

Merhabalaarr... Yine yayınladım. Duramıyorum. Anlıyor musunuz? :) Konuşmamız gereken bir konu var ama bu biraz uzun olan bölümden sonra :)

Kalemlerimi de çantama koyduğuma emin olduktan sonra gözüme belleğim çarptı. Elime alıp biraz baktıktan sonra belleği cüzdanıma koydum. Nedenini bilmediğim bir şekilde bu belleği hala yanımda dolaştırıyordum. Dosyam silinmişti ama bellek hala yanımdaydı.

Geriye kalanların son hatırası olarak değeri gözümde küçülür sanmıştım ama öyle olmadı. Yastığımın içinde bulduğum boş belleğim şimdi baktıkça daha kötü hissettiriyordu.

Sinirli bir nefes verip cüzdanı çantama koyup neler oluyor dercesine bakan Nick'e hiçbir şey söylemeden sınıftan çıktım ve birlikte yemekhanenin yolunu tuttuk.

Yemek vakti boyunca konuşan Nick'e konsantre olmaya çalıştım ama her zaman kendimi Joe ve yanındakilere bakarken buluyordum. Odaklanmamı Joe ve yeni sevgilisi çok sırnaşık sevgi gösterileriyle zorluyorlardı.

Benden daha yeni ayrılmasına rağmen hemen biriyle çıkması üstüne bir de öpüşmesi yetmiyor gibi şimdi de karşımda sevgi gösterileri yapıyordu. Abe sessizce yemeğini yerken Alaina bana bakıp bakıp sırıtıyordu. "Hadi geç kalıyoruz!"diyen Nick'i dinleyip yerimden kalktım ve hızlı adımlarla sınıfa gittik.
...
"Hoşçakal Nick!"dediğimde Nick elimden tutup durdurdu beni. Ne söyleyecek diye yüzüne baktığımda konuşmaya çalıştı. "Dems..." "Hey! Senin bir sevgilin var. Öyle her canın istediğinde elimi tutamazsın."deyip rahatlamasını sağladığımda birden güldü. "Sadece yeni yılın sana mutluluk getirmesini istiyorum. Sen hepimizden fazla hakediyorsun bunu."deyince şöyle bir baktım ona.

Onu tanıdığım ilk gün oldukça sessiz ve soğuk bir insanken içinden çıkan güzellik tanrıya şükretmemi sağlıyordu. Benim şimdiye kadar en iyi arkadaşımdı kendisi.

Gözlerimin dolmaması için yukarıya baktım. "Nick... sen dünyanın en iyi arkadaşısın."deyip kocaman sarıldım. "Sende öyle Dems."deyip sıcacık beni sardığında kolum biraz sızladı ama şu an için bunun bir önemi yoktu. Kendimi güvende ve seviliyor hissettiğim nadir zamanlardan birinde kolumun acıması tabiki de o kadar önemli olmayacaktı.

Birbirimizden ayrıldıktan sonra tekrar birbirimize gülümsedik ve okuldan ayrıldım. Yolda da fazla oyalanmadan evime yetiştim ve dinlenmek için yatağımı hayal etmeye başladım.

Kolumdaki alçı ve Simon'ın kolumla ilgilenmesi sayesinde Gloria hastanden döndüğümden beri beni ev işlerinden muaf tutuyordu. Rahattım ve dinleniyordum.

Hemen eve girip odama çıkmak için merdivenlere yöneldiğimde Gloria kapıdan girip anahtarıyla uğraşırken seslenmeye başladı. "Demi!! Alışverişe gideceğiz. Çabuk aşağıya in!" "Buradayım Gloria!"deyip çantamı merdivenlerin başına bıraktım.

Nihayetinde tabiki de bir iş yaptıracaktı bana. Erken umutlandım.

Montumu tekrar giyip gümüş renkli arabaya bindim. "Neden her seferinde yeni yıl alışverişini benimle yapıyorsun?"diye şikayet ederken "Çünkü paketleri birinin taşıması gerekiyor."diye hemen cevap verdi. "Ama kolum alçılı!"deyip sol kolumu kaldırdım. "Diğeriyle taşırsın o zaman!"deyip yola bakmaya devam eden Gloria'yla yaptığım savaşta çabamın zafer getirmeyeceğini gördüm.

Yol boyunca konuşmayıp enerji toplamaya çalıştım. Cidden yorulacağım bu alışverişten sonra. Alışveriş merkezine girdiğimizde Gloria hemen dükkanları dolanmaya başladı. Bende yavaş yavaş onu takip ettim. Önce yılbaşı ağacını sipariş etmek için girdiği bir yerde görevliyle öyle bir konuştu ki bitmeyeceğini düşündüm. Sıkıcılıktan kurtulma amaçlı dükkanın içinde göz gezdirmeye başladım.

"Kaybolma sakın!"diye uyarı aldığımda elinde bir kaç parça eşyayla beliren Alaina'yı gördüm. Elindekileri annesine verdikten sonra kapıdan tarafa el salladı. Şimdide yoldan geçene mi el sallıyor? Iyice delirdi diye düşünürken bir yandan da kapıya baktım.

Delirmemiş. Abe, Joe ve sahte sarışın da buradaymış!

Joe'yla gözgöze geldiğimizde bir kaç saniye bana baktıktan sonra elini sevgilisinin boynuna atıp Abe'le konuşmaya devam etti. Gösteriş mi yapıyordu şimdi de?!

Bir yerlerde hata yapıyorum ama nerede?!

Başımı olumsuzca sallayıp önümdeki raflara dönüp kar küreleriyle ilgilenmeye başladım. Içinde çok tatlı bir kardan adam ve küçücük bir ev olan kar küresini çok elime alıp salladığımda eski günlerimi hatırladım. Yüzüme sıcak bir gülümseme yayılırken duygulanıyordum da. Güzel günlerim vardı benim. Daha mutluydum eskiden. Böyle yarım ya da eksik değildim.

Hemen almak istedim ama çantamı getirmediğim gerçeğiyle çabucak yüzleştim. Sonuçta eşya taşıyacak olan bendim. Aniden gelen cesaretle dönüp "Gloria bunu bana alabilir miyiz?"dediğimde bir süre elimdeki kar küresine baktı ve "Dönüşte alırız."diyen Gloria dükkandan aceleyle çıktı.

Belki kar küresini alır umuduyla bekletmek istemedim onu ve bende hemen dükkandan çıkıp başka birine girdim. Girerken de Joe ve gruba bakmayı ihmal etmedim ama hiçbiri ortalıkta gözükmüyordu.

Son kez bir dükkana girilip yılbaşı hediyeleri alınacağında ben bir köşeye geçip onları bekledim. Bu kez uzun sürmüştü. Çünkü Alaina herkese hediye almakla zaman harcıyordu.

Nihayetinde bittiğinde paketleri paylaşıp arabaya yürürken alçım yüzünden ilk kez adil bir dağılım yapılmıştı ve Alaina elindekileri taşıyamıyordu. Alçımı ilk kez bugün sevdim.

Eve geldiğimizde hemen odama geçip bir kaç saat dinlenmeye vakit buldum. Odamın kapısı ısrarla çalınca yerimden kalkıp kapıya gidip açtım. "Ben çıkıyorum Demi. Alaina da yok. Evi dağıtmamaya çalış."diyen Gloria bir yandan da üzerindekilerini düzeltiyordu. Bense ona bakmaya devam ediyordum. "Duydun mu beni?"dediğinde titreyip kendime geldim ve hemen başımı salladım. Bana garip bir bakış atıp kapımdan kaybolduğunda boş boş odama bakındım. Uyanamadım henüz.

Sonunda durumu anladığımda yılbaşı gecesinde tek başıma kaldığım fikri beynime işledi. Üzücüydü. Eskiden olsa...

"Boşver!"deyip mutfağa indim ve kendim için mısır patlattım. Mısırım patlarken buzdolabındaki çikolatalı olan her şeyi çıkarıp televizyon karşısındaki sehpaya koydum ve patlamış mısırımı da alıp koltuğa yayıldım. Saatlerce aşk filmleri izleyip vakit öldürdüm. Son filmim bittiğinde gece yarısına 3 dakika vardı.

Üzülmeyeceğim konusunda direnirken durmadan aklıma babam geliyordu. Onsuz geçireceğim ilk yılbaşı. Annemsiz ise 4. Fotoğrafları bile kalmadı artık bende.

Alaina! Seni pis cadı! Yeni yılda bana yaşattıklarını yaşamanı istiyorum! Sen bunu sonuna kadar hakettin!

Alaina için biraz daha kötü düşündükten sonra çalan kapı gülümsememe yol açtı. Birilerinin bütün yılı keyifsiz geçecek sanırım.

Sırıtmaya devam ederek yerimden kalktım ve kapıya baktım ama ne Gloria ne de Alaina vardı kapıda. Etrafa bakınmak için dışarıya bir adım attığımda bir şeye takıldım. Takıldığım şey bir kutuydu. Elime aldığımda üzerindeki "Demi'ye" yazısını gördüm. Kutunun kapağını kaldırdığım anda sokaktaki havai fişekler patlamaya başladı ve ben yılbaşına yeni kar küremle girdim.

Önce bölüm sorusu; Sizce kim koymuştur o paketi oraya?

Bir de şu konuşacağımız konu... Final. Önünde sonunda bir finalin olacağını biliyorsunuz arkadaşlar ama fikrinizi almam gerekiyor. Seviyor musunuz bu hikayeyi? Yakın bir zamanda mı yapalım yoksa uzasın mı? Yakın derken 50. Bölümü kastediyorum. Uzak derken de 70 civarı. Bana yardımcı olun. Öpüldünüz❤❤❤