To Love You More #Wattys2016

TLYM 13

"Uhh..w-what..a-are you d-doing here?!"

Nanlalaki ang mga matang tanong ko kay Trey na ngingisi-ngisi na nakatingin sa akin na para bang sayang saya sya sa nakikitang reaksyon mula sa akin.

God! I look stupid! Nakaturo din kasi ako sa kanya at nanlalaki ang mga mata.

He smirked. "Why? You don't want to see me?"

I swear..there's a bit of teasing on his voice that gave me goosebumps!

Pinigilan ko ang marahas na paghinga at kinalma ang sarili. Ibinaba ko ang kamay kong nakaturo sa kanya. Nilibot ko ang aking tingin para lang makita na nakamasid sa amin ang ilan at nagtataka.

Nakaramdam ako ng pagkapahiya. I could not blame them though. Ako itong exaggerated makapagreact!

Ibinalik ko ang tingin kay Trey na hindi pa din pala iniaalis ang tingin sa mukha ko. I pouted my lips. Do I look like a mess at hindi nya iniaalis ang tingin sa mukha ko? Pero alam kong hindi. Inayos ko ng sobra ang sarili ko kanina kaya confident akong walng dumi sa mukha ko pero ngayong nakatitig na sya sa akin without even blinking, I doubt that. Baka nga may dumi ako sa mukha!

"I'm just.." I heaved a long sigh. I don't want to repeat myself, pero mukhang ganun naman ang nangyayari. "I'm just curious why you're here." If I know sa ibang araw na lang sana ako nagpunta.. I want to add but held my mouth shout firmly.

There. I finally said those without being sttutered.

He laughed. I arched my brows.

Pakiramdam ko ay sumikip sa paligid dahil sa pagtawa nya. Iiling iling pa sya habang tumatawa.

Really? Did I just said something funny for him to laughed loud like that?

"You know what? Pakiramdam ko kapag nasa malapit lang ako, you don't know what to do. Hm.. well, correct me if I'm wrong", nakangiting pakli nya.

My eyes widen and covered my mouth because I am sure it formed an O. "What the hell?!" bulong ko pero sinigurado kong maririnig nya kahit nakatakip sa bibig ko ang aking kamay.

Tumawa sya ulit. Hindi ko na alam ang gagawin ko dahil tawa sya ng tawa. What's wrong with this guy? Kailangan ko na ba syang dalhin sa mental dahil natawa sya kahit walang nakakatawa?

But come to think of it, ganun din naman si Mye ah? She will giggle everytime she found something funny. Does it mean, Trey found something funny too kaya sya natawa kahit wala namang nakakatawa?

Okay. Magkaiba sila ng personalidad kaya dapat ay hindi ko sila ihalintulad sa isa't-isa. Ako na ang magulo dahil sumakit lang ang ulo ko sa dumaan sa utak ko.

I cleared my throat. Kailangan kong maipakita sa kanya na hindi ako apektado. Kailangan kong ibalik ang aking poise. "Ahm.. standard refrigerated cookies and a slice of an angel cake please?" I repeated my order.

Kailangan kong ipaalala sa kanya na nandito ako dahil isa akong customer. Kailangan kong ipaalala na hindi pa nya iniintindi ang order ko. Kailangan kong ipaalala na humahaba na ang pila at nakakahiya naman sa mga nasa likuran ko dahil baka mainip sila though I doubt it cause I knew some were busy staring at us.

At mukhang kailangan ko ding ipaalala sa sarili ko na huwag syang titigan dahil mas lalo lang akong kinakabahan sa kanyang mga mata na wais kung tumitig!

I'm doomed. I should start to learn how to avoid his gaze! To stop myself being drown by those eyes that are full of unexplained emotions, indeed.

Umayos sya ng tayo at agad na inihanda ang order ko. Hindi katulad ng una kong pagpunta dito, may mga Christmas decors pa noon na pinalitan n ngayon ng mga perlas na nakasabit sa dingding at ceiling. I wonder how are those pearls managed to be hang like that. May mga perlas na mabibigat but as I look at some pearls, parang safe na safe ang mg iyon na nakasabit at kung minsan ay natatangay ng hangin. Napapangiti ako and I wonder why.

Inalis ko ang tingin ko sa mg pearls ng mahagip ng tingin ko ang aking order na inilapag ni Trey sa counter. Kinuha ko kaagad iyon at nagpasalamat bago pumunta sa isang table na walang tao. Hindi ko na sya sinulyapan pa. Pinili ko ang silya na nakatalikod sa counter kung saan sya naroon because I know na baka kapag dun ako sa kita ang counter naupo, baka hindi ko makain ang inorder ko dahil tititigan ko lang si Trey.

I knew myself very well and I am a hundred percent sure about that thing. It became my habit years ago anyway and old habits die hard right?

Kinain ko ang order ko habang nagmumuni muni. Wala na ata akong gagawin sa araw na ito kundi ang magmuni-muni?

I flinched when my phone vibrated from my bag. I immediately took it out and it stated on the screen that the high and might Frank Villegas is giving me a ring.

"Hello?"

"How are you?" His husky voice on the line. Hindi ko alam kung anong oras na sa kung saan mang lupalop sila ng mundo naroroon ni Neo ngayon. It is the first time Frank called me since the day na ihatid ko sila sa airport. Mayve he's so busy taking care of Neo?

"I'm fine. How's Neo?" agad kong sagot at sumubo ulit ng angel cake. Damn! Sobrang sarap talaga!

"He's sleeping..aren't you going to ask me too?"

Nasamid ako sa sinabi nya.

"Hey?..hey? what's wrong?!" There's a panic on his voice. I immediately grab the glass of water at agad na uminom.

Magsasalita na sana ako when I smelled a familiar perfume. Napaangat ako ng tingin sa gilid ko and met those eyes. Sandali akong natigilan at napatulala.

He's clenching his jaw and namumula ang kanyamg buong mukha. Nagsalubong ang kilay ko. Anong problema nito?

"Hey.. Marrgaret? Still there?" Boses ulit ni Frank ang narinig ko. Nakarinig pa ako ng kaluskos sa background. Ano kayang ginagawa nya?

Oh geez! Kausap ko nga pala sya! Sinundan ko ng tingin si Trey na naupo sa harapan ko at pinagkrus ang mga braso sa dibdib at sumandal sa upuan habang nakataas ang kilay na nakatitig sa akin.

Napatingin ako sa upuan nya. Paano kaya sya nagkasya gayong napakalaking tao nya?

"Yes.. I'm still here.." sagot ko kay Fra k pero ang mga mata ay nakatuon kay Trey na nakatitig pa din sa akin.

I heard him sigh. "What happened?"

"Nasamid lang but I'm fine."

"You choked? Why?.. Is that because of what I have said?" mahinang tanong nya.

Nakaramdam ako ng pamumula ng pisngi at mukhang napansin naman iyon ni Trey dahil kumuyom ang kanyang mga kamao. I knew by this moment, kilala na nya ang kausap ko.

"Well..." Napabuntong hininga ang nasa kabilang linya. Pang ilan na ba nyang buntong hininga ito? "We're in Sydney right now."

"Sydney?" ulit ko sa sinabi nya. "Why there?"

He chuckled. Seriously? Nagagawa nya pang tumawa? Anong mayroon sa Sydney?

"I just want him to see kangaroos since he wants to see one."

Napangiti ako bigla. Alam kong kahit isa lang ang gustong makita ni Neo, madami syang nakita doon. I can't wait to see his pictures and I hope Frank took some.

"He's very happy, Marrgaret.. Thank you.. Thank you for giving me this chance.. I need to hang up now. You'll take care alright? Bye."

Tinitigan ko na lang ang cellphone ko nang patayin ni Frank ang kabilang linya. I want to elaborate the thank you thing part but knowing Frank, masyado syang seryoso..masyado syang madiskarte at nagagawan nya ang lahat ng bagay ng paraan bago pa makapagtanong ang iba.

And he just did that stunt on me a moment ago..

"Damn! Give me my phone!" I hissed ng may biglang humabggit sa cellphone ko.

Trey smirked. "Not only if you give what I want."

His evil smirk. Why a sudden changed of mood? Parang kanina lang mukha syang manununtok.

Tinaasan ko sya ng kilay. Nakalimutan kong nasa harapan ko nga pala sya.

"Fine! What do you want?" I hissed again.

Tinitigan nya akong mabuti.

"I'll spell it to you." Tumayo sya at agad na lumapit sa gilid ko.

"It's capital Y..O..U.." He whispered.