Nu we samen zijn

Hoofdstuk 2

Draco had mijn leven op zijn kop gezet. Ineens was ik betrokken bij de werken van Voldemort. Dat kwam niet alleen door Draco, want later bleek dat mijn vader door Voldemort werd gebruikt. Ik heb me verschrikkelijk gevoeld, ook op de avond van de bruiloft. Er was niets wat me nog echt blij maakte. Om alles hing een zwarte mist, die maar niet weg trok. Zo voel ik me eigenlijk nog steeds. De laatste maanden zijn niet gemakkelijk geweest, daar kom ik later op terug. De avond van de bruiloft was een schok voor de gehele toverwereld.

Ginny en ik haalden herinneren op aan de eerste paar jaren op Hogwarts. Het was al even donker, maar plotseling werden we opgeschrikt door een groot en zilverkleurig licht. Het kwam omlaag door het tentdak en landde op de dansvloer. Mensen slaakten een gil van de schrik en staarden naar de verschijning. Ook mijn aandacht werd naar het figuur op de dansvloer getrokken. Het was een glanzende lynx, een Patronus. Alleen echt gevorderde tovenaars kunnen een Patronus oproepen. Deze beschermt tegen het duistere kwaad en geeft geluk. Iedereen keek in afwachting naar de lynx. Toen sperde de Patronus zijn bek open en sprak met een luide, trage, diepe stem: 'Het Ministry is gevallen. Scrimgeour is dood. Ze komen eraan.'

Ik wist dat Scrimgeour de Minister of Magic was. Maar ik wist niet wat het betekende dat het Ministy gevallen was. De laatste paar woorden zorgde er wel voor dat ik in paniek raakte, net als de rest van de bruiloftsgasten. Binnen een paar seconde Verdwijnselden de meeste gasten. Anderen waren te beduusd om te reageren. Ginny kneep in mijn arm. Haar ogen waren groot van schrik. 'Wat moeten we doen?' vroeg ze in paniek.

Op dat moment schoten er zwarte vlagen door het tentdoek. Er verschenen gedaantes met maskers en mantels. Er klonken beschermende spreuken van de aanwezige bruiloftsgasten. Van de feestelijke tent was weinig meer over. Delen stonden in brand en andere delen op instorten. Verderop zag ik Hermione en Harry rennen. Ik hoorde ze om Ron gillen. Toen ze hem gevonden hadden waren ze plotseling weg. Net als de meeste bruiloftsgasten. 'Nee!' De gil van Ginny liet me weten dat zij ook had gezien dat de drie waren Verdwijnseld. Op dat moment wilde ik niets liever dan Verdwijnselen, maar dat had ik nog niet geleerd op Hogwarts.

Plotseling wist ik wat ik moest doen. Met mijn ene hand pakte ik Ginny vast. Met de vingers van mijn andere hand omsloot ik de ketting om mijn hals. De ketting die ik van Alexander kreeg, waardoor ik onzichtbaar kon worden. Het is een prachtig sieraad, die dankzij Alexander magische krachten heeft. 'Kom mee,' zei ik tegen Ginny. 'Het is te gevaarlijk,' zei ze. Ik schudde mijn hoofd. 'We zijn onzichtbaar, leg ik later wel uit. Houd me goed vast.' We renden de chaos uit richting The Burrow, het huis van de familie Weasley.

Opgelucht dat we binnen waren zakte ik tegen de deur aan naar beneden. De ketting hing weer losjes om mijn hals. Ginny had nog steeds mijn arm vast. Mijn hart klopte in mijn keel, tranen liepen over Ginny's wangen. 'Dit kan nooit goed zijn,' bracht ze uit. Ik schudde mijn hoofd. 'Het is echt oorlog nu,' zei ik. Ginny legde me uit wat ik nog niet wist. Voldemort wil Harry Potter doden. Als hij hem zou doden wordt hij machtiger dan ooit. Op dat moment wenste ik vurig dat het nooit zou gebeuren. Dat wens ik nog steeds. Als dat gebeurt, is ons zorgeloze leven voorbij. Van dat leven was al weinig over, maar ik weet dat het nog erger kan.

De gedachte dat ik niet meer belangrijk was voor Voldemort stelde me wel gerust. Harry was meer in gevaar. Ik zag de pijn in Ginny's ogen en herkende het gevoel. De angst dat een geliefde in levensgevaar is. Zo voelde ik me toen ik moest toekijken hoe mijn vader vervloekt werd. Er zijn momenten dat zijn geschreeuw nog door mijn hoofd klinkt. Of alle momenten dat Draco in gevaar was. Ze doen pijn. Zoveel.

Die avond sloot ik mijn armen beschermend om Ginny heen. 'We komen hier samen doorheen,' zei ik. Ik had geen idee hoe, maar ze had me nodig.

Wat leuk om zoveel reacties te krijgen op het eerste hoofdstuk. Heel lief allemaal! Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk ook weer leuk vinden, let me know. Love, Lynn.