Nu we samen zijn

Hoofdstuk 85

Op vrijdag sta ik, met een zenuwachtig gevoel, in de gang. De afgelopen twee dagen is er niet veel veranderd. Elke dag ben ik even in het ziekenhuis geweest, tot ik het niet meer aankon om mijn vader zo te zien. Hij vroeg telkens waarom we er waren en wie ik dan wel niet zou zijn. Het brak mijn hart, maar gesteund door Draco ben ik toch weer gegaan.

Waarom ik zo zenuwachtig ben, kan ik niet goed thuisbrengen. Niet om Ginny en de rest te zien ieder geval. Volgens Draco vind ik het spannend om weer naar Hogwarts te gaan. Ik denk dat hier een kern van waarheid in zit. Niet dat ik het spannend vind om naar Hogwarts te gaan, maar het heeft er wel mee te maken. Ik vind het vooral spannend omdat ik niet weet hoe ik erop zal reageren. De afgelopen tijd ben ik een emotioneel wrak. Hoe zal ik het nu trekken? Terug naar de plek waar alles gebeurd is.

Ongeduldig pluk ik aan de capuchon van mijn gewaad. Ik wacht op Draco. Hij brengt mij naar the Burrow. Verschijnselen gaat veel sneller dan daarheen reizen. 'Draco? Ik ben klaar hoor,' roep ik. Hij komt haastig de gang ingelopen. 'Ik ben er al,' glimlacht hij. Hij steekt zijn arm naar me uit. Ik haak mijn arm erin. In een paar seconde zijn we verdwenen uit het huis van Alexander. Van hem en Diana had ik eerder die ochtend al afscheid genomen. Ze zijn samen een dagje weg.

Draco en ik staan weer stil vlak buiten de tuin van the Burrow. Er schiet gelijk een herinnering door mijn hoofd heen. Een jaar terug, bracht Draco mij ook op deze plek. Dat was de laatste keer dat ik hem in een lange tijd zou zien. Op dat moment had ik er nog geen idee van. Verdrietig door de herinnering klem ik mijn handen vast aan Draco's jas. 'Gaat het?' is zijn bezorgde reactie. 'Weet je het nog? Deze plek,' fluister ik. Draco legt zijn handen op die van mij. 'Ik wil er niet meer aan denken. Nu is alles beter,' zegt hij stellig. 'Dat is waar,' knik ik. 'Waar ik nog wel aan denk is hoe mooi jij er toen uitzag,' glimlacht Draco. Vragend kijk ik hem aan. De herinnering is voor mij vooral zwartgekleurd. 'Dat mooie roze jurkje met kant,' helpt hij me herinneren. Ik was het helemaal vergeten. Na die avond heb ik het jurkje ver weg in een kast gestopt. 'Dat was een mooi jurkje,' zeg ik. 'Precies. Daarom denk ik daar aan. Het stond je zo mooi. Als ik daar aan denk, denk ik niet aan al het verschrikkelijke wat er de rest van de avond gebeurde,' zegt Draco. Ik druk me zacht tegen Draco aan. Geraakt door zijn eindeloze liefde voor mij.

'Je moet nu wel gaan, anders ben je veel te laat,' zegt Draco na een tijdje. 'Ik weet het,' zucht ik. 'Je kunt dit,' zegt hij. Hij legt zijn handen op mijn wangen. Zijn stem klinkt vast, maar toch stralen zijn ogen onrust uit. 'Gaat het?' vraag ik nu aan hem. 'Ik vind het spannend dat je zo ver van me weg bent straks,' geeft hij toe. 'Het is maar voor even. Ik ben vanavond alweer terug,' stel ik hem gerust. 'Ik weet het.' Draco drukt zijn voorhoofd tegen die van mij. 'We zien elkaar snel weer,' zeg ik. Weer schiet de herinnering van een jaar geleden door mijn hoofd. Kwaad druk ik het weg. Zoiets kan niet meer gebeuren nu. Alles is beter.

Na een laatste kus laat Draco mij los. Ik kijk nog een keer naar achteren, maar loop dan snel door. We hebben er nog over nagedacht of hij mee zou gaan. Maar hij kwam tot de conclusie dat hij er niet meer heen wil. Ergens voelt hij zich schuldig, ook al is het niet nodig. Hij wil er niet meer aan herinnerd worden.

Ik duw het hekje naar de tuin open en loop snel naar de deur. Nog voor ik kan aankloppen zwaait de deur open. 'Ellie!' Ginny staat vrolijk voor me. Ze trekt me in een knuffel voor ik haar terug kan groeten. Het duurt even voor ze me loslaat en ik genoeg adem kan halen om iets te zeggen. 'Hé Gin,' glimlach ik. 'Kom binnen. We gaan zo weg, maar Ron was nog niet klaar. Hij is zo langzaam,' zegt ze, terwijl ze met haar ogen rolt. 'Niets tegen Ron hè,' hoor ik de stem van Hermione. Ze komt net de trap afgelopen en kijkt ons lachend aan. 'Hé Ellie!' Ook zij trekt me in een knuffel. Vanbinnen voel ik me blij worden. Ik heb deze mensen gemist.