Nu we samen zijn

Hoofdstuk 8

Toen ik perron 9 3/4 op liep voelde ik de spanning in mijn lijf. Het was een andere spanning dan de voorgaande jaren. De vorige keren was het een goede spanning, ik had er zin in. Dit jaar was ik bang, verdrietig, boos. Alles bij elkaar. Ik vroeg me af wat we zouden aantreffen. Met Snape als schoolhoofd kon het vast niet goed zijn. Hij is een dooddoener.

Ik trok de capuchon van mijn gewaad over mijn hoofd toen we een lege coupe hadden gevonden. Mijn gedachten dwaalden af naar een jaar geleden. Het was een jaar geleden dat ik Draco voor het eerst echt ontmoette. De eerste paar minuten met hem was ik zo boos. Tegelijk was hij zo interessant. Ik zie hem nog tegenover me zitten in de koets richting Hogwarts. Een onrust in zijn ogen, maar een geheimzinnige lach om zijn lippen. Hij gedroeg zich zo vreemd tegenover mij. Daar kan ik nu alleen maar blij mee zijn. Draco heeft zoveel voor me betekend het afgelopen jaar. Zonder hem was ik zo ongelukkig gebleven. Niet dat ik gelukkig ben, integendeel. Maar ik weet dat het veel erger had kunnen zijn.

Ons vermoeden over Hogwarts werd bevestigd. Er wordt veel aandacht besteed aan de duistere praktijken van Voldemort. Dooddoeners geven les over de duistere magie. De invloed van het kwaad is goed te zien. Hogwarts voelt niet meer als de school van vroeger. Het was altijd fijn en veilig, nu is het net als de rest van de toverwereld onder invloed van Voldemort. Toch houden we het vol.

Een tijdje terug zaten we in de leerlingenkamer van Gryffindor. Het was een koude winterdag, maar binnen was het behaaglijk warm door de open haard. Neville Longbottom kwam tegenover ons zitten. Hij is een jaartje ouder dan ons en zit dan ook een jaar boven ons. Hij keek even schichtig om zich heen en richtte zich toen weer op ons. 'Ik heb een idee,' zei hij fluisterend. Ginny en ik waren meteen één en al oor.

'Twee jaar geleden hebben Harry, Ron en Hermione toch Dumbledore's Army opgericht?' Wij knikten, nieuwsgierig waar hij naar toe wilde. 'Het lijkt me goed om daar nu mee door te gaan. We kunnen de mensen die daar toen bij zaten weer vragen om mee te doen. Zo kunnen we oefenen met strijden, voor als het echt oorlog wordt. Ook lijkt het me goed om als groep tegenover al de verschrikkelijke dooddoeners te staan,' zei hij. De blik in zijn ogen was fel. Neville keek ons vragend aan. Ginny en ik keken naar elkaar, als afgesproken zeiden we 'ja'. Het voorstel van Neville klonk goed. Ik had afleiding nodig. De onrust door de dooddoeners was niet genoeg om ervoor te zorgen dat ik niet aan Draco dacht.

Zo kwamen we in de avonden bij elkaar. We leerden en oefenden nieuwe spreuken. Ook hadden we het gezellig, ondanks dat we voorzichtig moesten zijn. De dooddoeners controleerden de gangen strenger dan ooit tevoren. Door de Galjoen, die Hermoine ons twee jaar geleden had gegeven, liet Neville ons weten waar we bijeen kwamen. De momenten met Dumbledore's Army zorgden ervoor dat ik Draco even vergat. Toch kwam het daarna weer keihard terug.

Tijdens de lessen hield ik mij op de achtergrond, zeker als er dooddoeners voor de klas stonden. Ik was als de dood dat ze mij naar voren haalden. Dooddoeners zijn dom, dus ze herkenden mij niet. Maar ik weet bijna zeker dat als mijn naam werd genoemd, er een lichtje bij ze ging branden. Daarom zorgde ik ervoor dat ik braaf mee deed. Dit tot ergernis van Neville en andere leden van Dumbledore's Army. Zij gingen op sommige momenten tegen de dooddoeners in. Ik kon ze niet vertellen waarom ik niets zei. Van binnen wilde ik mee doen, ik had genoeg tegen ze te zeggen. Maar ik hield me stil. Tot een bepaald moment.

Als ik eraan terug denk loopt er weer een rilling over mijn rug. Door de nieuwe lessen over the Dark Arts zaten we nu bij de ouderejaars in de klas. Neville had iets geweigerd wat een dooddoener van hem vroeg. De dooddoener, Amycus Carrow, was zo boos dat hij Neville bijna wilde vervloeken. Toch stopte hij heel plotseling, zijn toverstok zweefde in de lucht. 'Wacht eens. We kunnen het veel leuker maken,' grijnsde hij. De hele klas hield zijn adem in. 'Het is veel leuker als één van jullie hem vervloekt.'

Het heeft veel moeite gekost om dit hoofdstuk te schrijven. Ik had weinig inspiratie, dus sorry als het slecht is maar ik wilde toch iets updaten voor jullie. Hopelijk knappen jullie er niet op af en lezen jullie gewoon verder :) Love, Lynn.