Nu we samen zijn

Hoofdstuk 16

Na een paar minuten ben ik aangekomen bij het portret van de Dikke Dame, de ingang naar de leerlingenkamer van Gryffindor. Ik fluister het wachtwoord, waarna de Dikke Dame in haar portret opschrikt. 'Wie is daar?' Ze gaat me er nooit inlaten als ze niet weet dat ik het ben. Zoekend kijk ik om me heen; er is niemand in de gangen. Dan laat ik de ketting los, zodat ik weer zichtbaar ben. De Dikke Dame slaakt een gilletje. 'Hoe doe je dat?' 'Doet er niet toe,' fluister ik. 'Kun je me erin laten? Ik mag niet gezien worden.' De Dikke Dame kijkt me even argwanend aan. 'Het is voor een goed doel, ik ben van Dumbledore's Army,' zeg ik zacht. Bij die woorden lijkt ze me te vertrouwen. 'Goed dan,' zegt ze. Ze laat het portret aan de kant gaan zodat ik door de kleine opening kan stappen. Voor de zekerheid heb ik mijn ketting weer vastgepakt, stel je voor dat er een dooddoener in de leerlingenkamer is.

In de leerlingenkamer is het even behaaglijk als altijd. Het haardvuur brandt zachtjes en er zitten groepjes leerlingen huiswerk te maken. Niemand kijkt op of om, zo zacht ben ik door het portretgat heen gestapt. Even gaat er een gevoel van gemis door me heen. Kon ik ook nog maar onbezorgd huiswerk maken in de leerlingenkamer. Niet dat de leerlingen hier onbezorgd zijn, van een aantal gezichten kan ik aflezen dat ze slecht slapen en bang zijn. Zoekend kijk ik de kamer rond, naar een lid van Dumbledore's Army. Dan zie ik Colin Creevey. Hij zit alleen aan de grote tafel. Een uitgelezen kans om er naar toe te gaan. Zacht loop ik naar hem toe, terwijl ik leerlingen ontwijk.

Ik ga op mijn hurken naast de stoel van Colin zitten. 'Niet schrikken,' fluister ik, terwijl ik mijn ketting loslaat. Voor hij een geluid kan maken, heb ik mijn hand over zijn mond gelegd. 'We moeten praten, ga naar je kamer. Ik kom achter je aan,' fluister ik. Zonder dat ik zijn reactie afwacht pak ik mijn ketting weer vast. Colins ogen zijn groot van schrik, maar hij staat wel op. Ik loop achter hem aan de trap op, naar de jongensslaapkamer. Als we binnen zijn controleert hij of er niemand is. Dat is gelukkig niet het geval. Dan pas laat ik mijn ketting los.

'Wat- hoe- Ellie?' stamelt Colin. Even lach ik om zijn verwardheid, maar dan word ik weer serieus. 'Sorry dat ik je zo laat schrikken, maar ik moet je wat vertellen,' zeg ik. Ondertussen ga ik op een bed zitten, Colin komt naast me zitten. 'Je bent al een dag spoorloos, net als Neville en Ginny. Wat heb je gedaan?' vraagt hij. 'Als je stil blijft kan ik het uitleggen,' glimlach ik. Colin legt een hand op zijn mond. 'Sorry,' bromt hij. Ik vertel hem alles wat ik moet vertellen. Over Carrow die achter ons aan zit en de Room of Requirement waar we veilig zijn. Natuurlijk vertel ik ook dat hij het aan de andere leden van Dumbledore's Army moet vertellen.

Colin heeft in stilte geluisterd. 'Wauw,' brengt hij uit als ik alles heb verteld. 'Het gaat wel erg ver nu.' Ik knik instemmend. 'Het is oorlog.' 'Ik zal de andere leden morgen bij het ontbijt op de hoogte stellen,' zegt hij. 'Dan zien we het vanzelf wel als jullie ook een veilige plek nodig hebben,' zeg ik. 'Hoe lang gaan we ons daar schuil houden dan?' vraagt Colin. 'Volgens Neville tot Harry Potter komt,' zeg ik. 'Harry Potter?' Colins gezicht licht op bij het horen van die naam. Hij is al vanaf zijn eerste jaar groot fan van Harry. 'Volgens Neville is hij ergens mee bezig zodat hij Voldemort kan verslaan,' leg ik uit. 'Ik wist het wel, Harry is echt een held.' Ik grinnik om Colins enthousiasme. Ook al is hij even oud als ik, kan hij soms nog zo jong overkomen. Misschien ligt het aan mij en ben ik gewoon oud geworden, door alles wat ik heb meegemaakt de laatste maanden.

Colin staat op van het bed. 'Dankjewel voor het doorgeven, Ellie. Als het nodig is, zie je ons snel.' 'Ik hoop het niet voor jullie,' zeg ik. 'Ik zorg er wel voor dat je hier weer ongezien weg komt,' zegt Colin. Ik loop achter hem aan de trap af, terwijl ik mijn vingers weer om mijn ketting heb geklemd. Colin loopt naar het portretgat en stapt er doorheen. 'Dankje,' fluister ik, als ik ook op de gang sta. Even laat ik mijn ketting los en zwaai ik. Colin grinnikt even en stapt de leerlingenkamer weer in.

Bedankt voor alle lieve reacties, nog steeds!
Morgen geen nieuw hoofdstuk, want ik ben dan naar een festival. Dus even geduld tot vrijdag! :) Love, Lynn.