Hoofdstuk 15

2.2K 114 9
                                    

De dag kruipt voorbij. Ginny zit aan de radio gekluisterd en Neville is al twee keer door de tunnel naar Aberforth Dumbledore gegaan. Hij bleef steeds een lange tijd weg. Volgens mij is hij toch nieuwsgieriger naar het leven van Aberforth, dan dat hij gisteren zei. Ook kwam hij de tweede keer terug met eten, waar Ginny en hij dankbaar aan begonnen. Ik heb wat op een bord gelegd en meegenomen naar mijn hangmat. Dan lijkt het nog of ik wat eet. Maar het bordje staat al een tijdje onaangeroerd op mijn buik. Nog steeds heb ik geen honger.

Al de halve dag lig ik in mijn hangmat. Na de nachtmerrie heb ik heel veel nagedacht. Het heeft me weer bang gemaakt. Draco kan terug zijn bij Voldemort, ook al wil hij dat misschien niet. Ik mis zijn liefde meer dan ooit. Zijn armen om me heen, zijn lippen op die van mij. Net als ik de tranen voel branden hoor ik mijn naam.

'We hebben een plan,' zegt Neville, als ik mezelf uit mijn hangmat heb gehesen. Ginny en Neville zitten tegenover me tegen de muur aan. 'Vertel,' zeg ik simpel. 'Er zijn meer leden van Dumbledore's Army in gevaar. We kunnen ze natuurlijk niet aan hun lot overlaten. Wat dacht je ervan dat jij ze gaat vertellen dat ze hier veilig zullen zijn?' vraagt Ginny. 'Natuurlijk, want ik loop geen gevaar als ik de gangen op ga,' zeg ik sarcastisch. 'Nee,' antwoordt Neville kort, met een grijns op zijn gezicht. Ginny kijkt me ook veelbetekenend aan. 'Wat doen jullie gek?' vraag ik, enigszins kwaad. 'Kunnen we het niet via een Galjoen laten weten?' Neville schudt zijn hoofd. 'Als iemand de Galjoen kwijt raakt kan Carrow erachter komen.' 'Het is me nog steeds niet duidelijk waarom ik de taak dan op me moet nemen,' zeg ik. 'Jij kunt veilig over de gangen,' zegt Ginny, wijzend op mijn hals. Verbaasd kijk ik naar beneden. Natuurlijk. Om mijn hals hangt nog steeds de ketting die ik van Alexander heb gekregen. Als ik de ketting met mijn duim en pink vastpak kan ik onzichtbaar worden. 'O ja,' zeg ik beschaamd. 'Dat was ik vergeten.' 'Zoiets dachten we al,' zegt Ginny lachend. 'Als je naar de leden van Gryffindor gaat, zullen zij het kunnen doorvertellen,' zegt Neville. Ik knik instemmend. 'Ik ga mijn best doen.'

'Doe voorzichtig,' zegt Ginny. Ze hangt mijn gewaad over mijn schouders. 'Komt goed,' zeg ik, terwijl ik mijn toverstok in mijn zak stop. We omhelzen elkaar kort, daarna draai ik me om. Een gespannen gevoel gaat er door me heen als ik mijn vingers om mijn ketting sluit. Aan de gezichten van Neville en Ginny kan ik zien dat ik onzichtbaar ben geworden. Met een glimlach op mijn gezicht maak ik de deur open. Best fijn als mensen me niet zien, maar ik hun wel. Ik ben me ervan bewust dat ik voorzichtig moet doen. Ook al kunnen mensen me niet zien, kunnen ze me wel horen. Ik moet er ook opletten dat er echt niemand in de buurt is als ik deuren open. Anders zien ze een deur opengaan, zonder dat er een persoon te zien is.

Zorgvuldig om me heen kijkend begeef ik me over de gangen. Het is rustig, aangezien de leerlingen niet zomaar over de gang mogen lopen in de avond. De regels zijn strenger geworden dan de vorige jaren. Veel leerlingen houden zich er nu ook aan, omdat ze bang zijn voor Snape en de dooddoeners. Wij, de leden van Dumbledore's Army, hielden ons niet aan die regels. We slopen 's avonds uit onze torens om verschillende leuzen op de muren te schrijven. Zoals: 'Dumbledore's Army zoekt nieuwe rekruten'. Tot het te gevaarlijk werd en Luna Lovegood niet meer terug kwam na de kerstvakantie. Na dat bericht besloten we voorzichtiger te doen. We bleven ons wel verzetten en geheime operaties uitvoeren. Tot de aanhangers van Voldemort op een gegeven moment de oma van Neville wilde ontvoeren, net als verschillende familieleden van leerlingen. Het leek ons het beste om rustig aan te doen. Daarna duurde het niet lang meer voordat we moesten onderduiken in de Room of Requirement. En de rest van het verhaal is bekend.

Met grote stappen loop ik door, de bekende trappen af, naar de toren van Gryffindor. De weg is maar al te bekend en ik weet precies bij welke gangen ik moet afslaan. Hogwarts is zo vertrouwd.

Nu we samen zijnWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu