Nu we samen zijn

Hoofdstuk 74

Ik voel hoe het blaadje langzaam het contact met mijn hand verliest. Joe blijft geconcentreerd kijken terwijl het blaadje nu centimeters boven mijn hand zweeft. Ik hap naar adem en zoek naar woorden. Hij had gelijk. Joe kan echt toveren. 'Wie weet dit?' is het eerste dat ik vraag. Joe kijkt me aan, waardoor het blaadje weer op mijn hand valt. 'Ik weet het. En jij weet het nu ook,' zegt hij. Even weet ik niets uit te brengen. Zou hij al die tijd al hebben geweten dat Diana ook kan toveren?

'Er is iets ergs gebeurd hè?' gaat hij verder. 'E-ergs?' stamel ik. Joe knikt. 'Mama was deze week verdrietig en toen was ze weer blij. Maar Diana zei dat er veel mensen dood waren en toen was ze weer verdrietig.' Langzaam schud ik mijn hoofd. Hij weet al teveel. Hij hoeft niets te weten over de hele oorlog met Voldemort, daar is hij nog te jong voor. Als hij groter is en naar Hogwarts gaat, zal hij het wel leren. Als Hogwarts ooit weer open gaat. Ik besluit geen antwoord te geven, maar er overheen te praten.

'Wil je het aan mama vertellen?' vraag ik. Joe kijkt me met grote ogen aan. 'Durf ik niet,' fluistert hij. 'Het is gek.' 'Helemaal niet. Ik kan het ook en Diana ook. Zelfs Alexander en Draco kunnen het,' zeg ik. 'Allemaal?' Hij kijkt me ongelovig aan. Afwezig knik ik. Ik weet niet of ik nu teveel heb gezegd, maar het maakt me even niets uit. Joe kan toveren en daar kan niets meer aan veranderd worden.

'Ga je mee?' Ik steek mijn hand naar Joe uit. Hij kijkt even twijfelend, maar staat dan toch op. 'Help je mij?' vraagt hij. Ik kan geen nee zeggen tegen zijn doordringende donkerbruine ogen. 'Ik help je,' zeg ik.

Samen stappen we de keuken in, waar de rest nog aan tafel zit. 'Hé,' zegt Draco. Aan zijn gezicht kan ik zien dat hij opgelucht is dat ik er weer ben. 'Joe! Ben je uitgespeeld?' vraagt Laura. Ze schuift haar stoel naar achteren en kijkt hem verwachtingsvol aan. Joe kijkt naar mij omhoog. 'Vertel maar,' zeg ik. 'Wat is er aan de hand, Ellie?' Alexander kijkt ons vragend aan. 'Joe moet wat vertellen,' zeg ik. Zacht duw ik hem naar voren. 'Ik kan ook toveren,' zegt Joe. Het lijkt of het minutenlang stil is voor iemand iets zegt.

'Ellie? Is dit een grap?' Laura staat op uit haar stoel. Ik schud mijn hoofd. 'Hij heeft het me net laten zien,' zeg ik zacht. Ik voel het handje van Joe aanspannen na de reactie van zijn moeder. Plotseling voelt het als een heel slecht idee dat we dit verteld hebben. Ik had het moeten afkappen voor Joe iets kon laten zien. Mijn hart bonst weer in mijn keel. Dan staat Laura langzaam op. Ze loopt naar Joe toe en hurkt voor hem neer.

'Lieverd, durfde je het niet te vertellen? Ik word daar toch niet boos om, schat,' zegt ze. Joe laat opgelucht mijn hand los en slaat zijn armen om de nek van zijn moeder. Ik voel dat mijn hart langzamer gaat kloppen. Draco is ook opgestaan en slaat nu zijn arm om me heen. 'Lief van je,' fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach naar hem, terwijl ik naar Joe en Laura kijk. De glimlach gaat niet meer van mijn gezicht af.

Een uur later zitten we met z'n allen aan tafel. Laura heeft met Joe, en ons, afgesproken dat we het voorlopig geheim houden voor Sara en Adam. In ieder geval wil ze het niet hier vertellen. Ze wil thuis zijn, zodat de kinderen het op hun eigen plek te horen krijgen. Het is gezellig druk aan tafel. Ik voel me even niet meer droevig door de afwezigheid van mijn ouders, maar ik geniet van de aanwezigheid van iedereen aan tafel. Het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen. Diana kletst honderduit en tussendoor praten Sara en Adam ook tegen elkaar. Joe neemt alles in zich op. Hij eet rustig door en kijkt ondertussen aandachtig rond. Zijn bruine ogen blijven even op mij hangen. Hij glimlacht breed en stopt dan weer een hap in zijn mond. Het is een interessant jongetje. Voor zijn leeftijd is hij ontzettend wijs.

Is er nog iets dat je in dit boek wil zien gebeuren? Ik ben benieuwd naar jullie ideeën! Laat het weten in de reacties :) (Privébericht sturen mag ook.) Love, Lynn.