Nu we samen zijn

Hoofdstuk 89

'Ga jij maar voor,' zegt Ginny. We staan enkele meters van de boom vandaan. Ze duwt me zacht in mijn rug in de richting van de boom. Twijfelend en met knikkende knieën loop ik naar de boom. Voorzichtig duw ik de bladeren aan de kant, zodat we naar de stam van de boom kunnen lopen. Bij de stam sta ik pas stil en durf ik om me heen te kijken. Aan het uiterlijk van de boom is niets veranderd. Ginny komt naast me staan en slaat een arm om mijn schouder. Ondertussen kijkt ze om zich heen. 'Mooie plek,' zegt ze. Ik knik instemmend. 'Ik kan me nog goed herinneren dat ik hier voor het eerst kwam, samen met Draco,' zeg ik. 'Hier begon het allemaal mee, hè?' vraagt Ginny. Weer knik ik. 'Hier nam hij me mee naartoe. Ik had geen idee waarom, maar toch ben ik met hem mee gegaan. Vreemd eigenlijk. Op dat moment dacht ik er ook niet zo diep over na,' zeg ik. Ginny glimlacht. 'Gelukkig maar, anders was je misschien nooit met hem meegegaan. Dan zag je leven er heel anders uit nu.' 'Dat kan ik me niet eens voorstellen,' fluister ik. 'Een leven zonder Draco.' 'Gek hè, hoe iemand zo belangrijk voor je kan worden?' zegt Ginny. Ze heeft helemaal gelijk. Van tevoren had ik nooit kunnen denken dat ik iets met Draco zou kunnen krijgen. Slytherin en Gryffindor gingen niet samen. 'Ik had het nooit kunnen bedenken,' antwoord ik.

Ik draai me om naar de stam. 'Hier stond de naam van mijn moeder. Op de avond van de strijd verdween de naam, nadat ze me bemoedigend had toegesproken. Nu is ze weg,' fluister ik. Ginny kijkt nadenkend om zich heen. 'Daar moet toch een reden voor zijn?' vraagt ze zich hardop af. Daar heb ik al vaak over nagedacht. Natuurlijk is er een reden voor, maar ik kan niet bedenken welke. Het is even stil tussen ons.

'Ze verdween op de avond van de strijd. Net als Voldemort,' zegt Ginny dan. 'Wat bedoel je daarmee?' Ik kijk haar vragend aan. 'Ze is vermoord door Voldemort. Pas toen hij doodging, kon zij ook rusten. Misschien is ze daarom weg. Ze hoeft hier niet meer te zijn. Het is veilig,' legt Ginny uit. Even laat ik haar worden op me inwerken. Het klinkt logisch wat ze zegt. 'Maar, Voldemort was nog niet dood toen zij hier wegging,' zeg ik. Ginny schudt langzaam haar hoofd. 'Misschien,' begint ze. 'Misschien wist ze al wat er zou gebeuren. Ze wist dat het goed zou komen.' 'Misschien,' zeg ik haar zachtjes na. 'Het is maar een idee. Ik weet niet of het waar is, maar het klinkt wel logisch in mijn oren,' zegt Ginny. 'Dankje,' zeg ik. 'Zo had ik er zelf nog niet over nagedacht. We zullen er nooit achter komen wat de waarheid is, maar dit vind ik een mooie gedachte.' Ginny glimlacht en trekt me in een knuffel. 'Ik ben blij dat ik kon helpen.'

Nadat we een tijdje bij de boom zijn geweest, lopen we terug naar de Grote Zaal. Daar is de rest ook. Ik zie dat ze alweer een stuk hebben opgebouwd. Er gaat een blij gevoel door me heen. Hogwarts wordt weer mooi. De kans dat we hier het komend schooljaar heen kunnen, is weer iets groter geworden. Ik hoop het zo erg. Ik verlang naar het lopen door de gangen, als het volstroomt met leerlingen. Het eten in de Grote Zaal, de Quidditch wedstrijden. Ik ga zeker weten terug als het mogelijk is. Dan heb ik weer iets om me op te focussen. Iets wat me afleidt van alle vervelende dingen die zijn gebeurd.

Hermione legt ons een aantal spreuken uit, zodat Ginny en ik ook kunnen meehelpen. Het voelt goed als ik een stuk plafond op zijn plek zie zweven, dankzij mijn spreuk. Het gaat moeizamer dan dat ik eerst kon toveren. De toverstok in mijn handen is nog steeds niet echt van mij. Het luistert naar me, maar eerst kon ik beter dan dit. Ginny is met alles tien keer sneller. Het is niet erg; ik ben allang blij dat ik mijn steentje bij kan dragen.

Na een uur ploffen we vermoeid op een lege plek vlakbij de muur neer. Neville heeft wat te eten en drinken gehaald bij de keuken van Hogwarts. De huiselven, die daar al jaren werken, zijn eigenlijk niet weggeweest. Volgens Neville waren ze blij dat ze eindelijk weer iets konden doen. Aan het eten te zien, hebben ze zich flink uitgesloofd. Gebakken ei, sandwiches en pannenkoeken liggen voor ons klaar. Hongerig vallen we aan.