Nu we samen zijn

Hoofdstuk 66

Draco knijpt weer bemoedigend in mijn been. Hij merkt onmiddellijk als ik het moeilijk heb. Dankbaar glimlach ik naar hem. Hij is door alles heen mijn steun.
Draco schraapt zijn keel, als hij aan de beurt is. In de tijd dat we hier zijn, heeft hij nog niets gezegd. Als hij begint te praten, is zijn stem kalm. Zoals ik hem het liefste hoor. Niet opgejaagd of hatelijk, ook al zit hij tegenover de mensen die hij zo lang heeft gehaat. Ook al heeft hij Harry zo lang dood willen hebben. Ook al heeft hij met de vijand samengewertkt. Nu hoort hij bij ons. Bij mij.

'Gisteravond was mijn hoogste doel om Ellie te vinden. Dankzij Harry had ik die mogelijkheid nog.' Hij kijkt Harry voorzichtig aan. 'Bedankt.' Harry knikt. Het verbaast me hoe vergevingsgezind hij is. 'Nadat ik Ellie had gevonden, barstte de strijd echt los. Ik heb me een hele tijd verscholen, toen zij aan het vechten was. Het was vreselijk om te wachten en te zien hoe klasgenoten en leeftijdsgenoten gewond raakten en stierven. Ik denk dat ik nooit banger ben geweest dan toen, behalve dan...' Zijn stem zit vol emotie als hij stil valt. 'Toen je Dumbledore moest doden?' vraagt Harry. Draco kijkt op en knikt dan langzaam. 'Je deed het niet, hè? Waarom kon je het niet? Je wist dat Voldemort je kon doden,' zegt Harry. Hermione stoot hem aan. 'Dat is al zo lang geleden, moet het?' 'Ik wil heel graag weten waarom. Hij vermoorde Dumbledore niet. Hij zei dat hij me niet kende, toen we gevangen waren genomen door dooddoeners en bij hem thuis was. Zijn moeder zei gisteravond dat ik dood was, ook al wist ze dat ik nog leefde. Waarom hebben jullie je leven op het spel gezet?' Harry is steeds harder gaan praten, maar klinkt eerder nieuwsgierig dan kwaad.

Draco zucht. 'Als je in een familie wordt geboren, waar ik vandaan kom, heb je weinig keus. We hebben dit nooit gewild, maar zijn erin verstrikt geraakt. Sinds ik Ellie ken, wilde ik me richten op het goede. Maar dat kwam net op het verkeerde moment; ik had al een zware opdracht. Ik weet dat Ellie veel om jullie geeft, daarom heb ik mijn daden proberen te voorkomen en goed te maken. Ook nu, met mijn aanwezigheid wil ik aan jullie laten zien dat ik aan jullie kant sta. Ik wil niets te maken hebben met de duistere kant. Ik hoor bij jullie, bij Ellie.' Draco spreekt duidelijk en zelfverzekerd. Zijn woorden hebben voor tranen in mijn ogen gezorgd, dit keer van vreugde.
Het is even stil aan tafel. Iedereen kijkt elkaar aan, alsof ze zich af vragen wat ze moeten zeggen. Dan doorbreekt Molly de stilte. 'Draco, jongen, je hebt een hart van goud. Ik kijk niet naar je achtergrond, wat voor geschiedenis dat ook heeft. Het is dapper van je dat je dit zegt en dat je hier bent. Je hebt laten zien dat je aan de goede kant staat en zeker dat je van Ellie houdt.' Daarna staat ze op en loopt ze om de tafel heen naar hem toe. Ze pakt zijn gezicht vast en drukt twee zoenen op zijn wangen. Draco's verwarde gezicht laat de rest lachen. De sfeer is wat meer ontspannen.

Trots leun ik tegen Draco aan. 'Je bent geweldig,' fluister ik in zijn oor. Hij glimlacht oprecht, waardoor ik zie dat hij zich op zijn gemak voelt. Het kan ook niet anders dan dat de familie Weasley je hartelijk ontvangt. Hun gezin is als een warm bad, waar ik maar al te graag kom. Ze hebben me al zo vaak opgevangen als ik het moeilijk had.

Samen met Ginny zit ik op een grote schommel in de tuin. Draco is bij rest binnen; ze hebben van alles te bespreken. 'Hoe zit het met jou en Harry?' vraag ik. Ginny haalt haar schouders op. 'Harry is zo bezig met alles een plaats geven in zijn hoofd. Er is teveel gebeurd. Het is het enige waar hij over kan praten, dat snap ik ook wel. Maar misschien had ik teveel gehoopt dat we eindelijk bij elkaar konden zijn,' zucht ze. 'Hij heeft natuurlijk tijd nodig. Er zijn zoveel mensen gestorven,' zeg ik. 'Hij geeft zichzelf telkens de schuld van alle doden. Ik vind het zo lastig om dat uit zijn hoofd te praten.' Ginny klinkt wanhopig. 'Blijven proberen,' zeg ik. Ze knikt. 'Ik doe mijn best.' 'Hij houdt van je, dat kan ik zien. Gun hem wat tijd en het komt allemaal wel goed.'