Nu we samen zijn

Hoofdstuk 65

'Het is niet eerlijk hoeveel mensen gestorven zijn voor Voldemort. Ik had me veel eerder kunnen overgeven, zodat de schade niet zo groot was geweest,' zegt Harry. De broers van Ginny hebben hun zorgen net uitgesproken. Harry kijkt fel uit zijn ogen als hij ons aankijkt. 'Harry, daar hebben we het al over gehad. Jij hebt gedaan wat je kon. Dankzij jou, leven er nog zoveel mensen en zijn we niet in de macht van Voldemort.' Hermione kijkt al net zo fel als ze Harry aanspreekt. Harry's blik wordt verdrietig en hij staart voor zich uit. Naast me schuift Ginny onrustig heen en weer op haar stoel. Ze wil hem troosten en vasthouden. Gelijk vraag ik me af hoe het nu met hun twee gaat. Zijn ze weer bij elkaar?

'Ik ben blij dat die verschrikkelijke Voldemort dood is. Natuurlijk vind ik het vreselijk dat er doden zijn gevallen, maar zij hebben gestreden voor het beste. Ik dacht zelf ook even dat ik dood zou gaan, maar daar heb ik iets moois aan over gehouden. Dus de toekomst wordt beter. Daar zorgen we met elkaar voor,' zegt Ron. Even vraag ik me af wat voor 'moois' Ron bedoeld, maar dan zie ik hoe hij en Hermione naar elkaar kijken. Eindelijk! Die twee draaiden al jaren om elkaar heen.

'Ik sluit me aan bij Ron,' zegt Hermione. Het is niets voor haar om geen heel verhaal op te hangen, maar ze is blijkbaar in de ban van de woorden van Ron. Als Ginny haar mond opendoet om te praten, steekt Hermoine haar hand op. 'Ik wil nog iets zeggen!' Dit is de Hermoine die ik ken.

'Ik weet niet hoe het verder gaat met Hogwarts, maar ik wil terug om mijn laatste schooljaar af te maken.' Ik ga rechtop in mijn stoel zitten, als ik met Hermione instem. Ook Ginny knikt. 'Dat zijn mooie plannen, dames,' zegt Arthur. Hij kijkt ons tevreden aan. Het voelt goed dat Ginny en Hermione hetzelfde idee hebben als ik. Al vanaf het begin van dit jaar voelde ik me nutteloos op Hogwarts. Er gebeurde te veel andere dingen om me goed te kunnen concentreren op alle lessen. Als het volgend jaar opnieuw kan, dan ben ik erbij.

'Het was vreselijk gisteren. Ik ben doodsbang geweest.' Ginny is aan de beurt. Bij haar woorden kijkt ze veelbetekenend in de richting van Harry. 'Maar toen het voorbij was, voelde ik me opgelucht. Tegelijk ben ik zo verdrietig om alle slachtoffers en de gevolgen ervan.' Ginny is altijd ontzettend eerlijk, dat waardeer ik aan haar. Haar woorden zijn treffend. Het omschrijft precies wat ik ook voelde. 'Je bent ontzettend dapper geweest, Ginny,' zegt Molly. Ze glimlacht zwak naar haar. 'Jij hebt samen met Ellie gewonden verzorgd en je hebt meegevochten. Ik ben enorm trots op mijn dochter.' Bij die laatste woorden kijkt ze de tafel rond.

Kon mijn moeder dat maar zeggen. Was ze maar hier. Had ze dan hetzelfde over mij gezegd?

Moeizaam slik ik, als ik merk dat iedereen naar mij kijkt. Het is mijn beurt. 'Gisteravond was heel afwisselend,' begin ik. 'Ik werd van de ene in de andere emotie geworpen. Het begon met een ruzie met Ginny, daarna ontmoette ik Draco weer. Hij vertelde over mijn vader. Daarna heb ik Draco weer achter gelaten om mee te vechten. Toen Voldemort verslagen was, heb ik Draco weer opgezocht. Met hem, zijn ouders en Alexander ben ik naar mijn vader gegaan. En ik ben erachter gekomen dat ik een nichtje heb.' 'O ja, die ruzie,' grinnikt Ginny. Zoiets onzinnigs is in het niet gevallen bij de rest van de avond. 'Ik heb je niet gezien bij het vechten?' Ron kijkt me vragend aan. 'Dat kan kloppen, maar ik was er wel,' zeg ik geheimzinnig. Nu kijkt de rest me ook vragend aan. 'Alexander heeft deze ketting voor me ontworpen, waarmee ik onzichtbaar ben,' leg ik uit, terwijl ik naar mijn hals wijs. 'Wauw!' 'Net zoiets als mijn Onzichtbaarheidskleed?' vraagt Harry. Daar heb ik niet eerder van gehoord, maar Ginny knikt. 'Het heeft dezelfde werking.'

'En wat ga je in de toekomst doen?' vraagt Hermione nieuwsgierig. 'Volgend schooljaar wil ik ook naar Hogwarts. Maar de komende tijd wil ik eerst zien hoe het met mijn vader verder gaat,' zeg ik zacht. Het voelt ineens moeilijk om over de toekomst te praten. Wat is het eigenlijk nog onzeker.