Nu we samen zijn

Hoofdstuk 27

Het moment dat ik Alexander omhelsde, dacht ik dat ik mee mocht vechten. Helaas accepteerde hij dat niet, er was geen discussie over mogelijk. Nu is hij weg, de strijd in. Nog een persoon waar ik me zorgen om kan maken.

Ginny heeft nog steeds niets gezegd. Ze zit tegen de muur aan, met haar hoofd op haar armen. Ik twijfel of ik iets tegen haar moet zeggen. We zitten op het moment allebei in dezelfde vreselijke situatie, dus we zouden elkaar moeten helpen. Gespannen loop ik heen en weer. In mijn hoofd spelen zich de vreselijkste scenes af. Hoe Alexander gemarteld wordt door een dooddoener, de ouders van Ginny worden gedood en de meest onschuldige leerlingen dood op een rijtje liggen. Ik huiver bij de gedachten, maar het lukt niet om ze van me af te schudden. Ik weet dat ik Ginny nodig heb.

Op het moment dat ik naar Ginny toe wil lopen om het goed te maken, zwaait de deur naar de tunnel voor de zoveelste keer die avond open. Er stappen twee vrouwen binnen. De ene heeft kort gekleurd haar. De andere vrouw is op leeftijd en heeft een vriendelijke rond gezicht. Ze heeft grijze haren en een versleten hoed bovenop haar hoofd. De vrouw komt me bekend voor, maar ik kan niet plaatsen waarvan.

'Tops!' roept Ginny. Ze springt op en omhelst de eerste vrouw. Ik herken haar ook, want ik heb haar eerder gezien. Ze is de vrouw van Lupin en hoort ook bij de Order of the Phoenix. Ginny steekt haar hand uit naar de oudere vrouw. 'Augusta Longbottom,' stelt de vrouw zich voor. 'U bent de oma van Neville!' zegt Ginny enthousiast. Mevrouw Longbottom glimlacht en knikt. 'Wat leuk om u te ontmoeten,' zegt Ginny vriendelijk.

Ik heb van een afstandje staan kijken, maar nu kan ik niet achterblijven. Tops geeft me een hand en glimlacht vriendelijk. Aan de oma van Neville stel ik me voor, daarna ga ik naast Ginny staan. 'Wat doen jullie hier nog?' vraagt Tops. 'We moesten naar huis van mijn ouders, maar Lupin heeft ervoor gezorgd dat we hier mochten blijven,' zegt Ginny. Tops grijnst. 'Dat is wel iets voor Lupin.' 'We willen meevechten,' zeg ik. Mevrouw Longbottom schudt haar hoofd, terwijl ze ons streng aankijkt. 'Een oorlog is veel te gevaarlijk voor twee jonge meisjes. Het is goed dat ze jullie hier gehouden hebben,' zegt ze. Ginny en ik kijken elkaar aan. Even heb ik het gevoel dat het weer goed is tussen ons, maar ik heb te vroeg gejuicht. 'Ik was liever aan het vechten, dan hier. Met haar,' zegt Ginny. Onmiddellijk keer ik mijn rug naar haar toe en loop weer naar mijn hangmat. Voor ik erin ga liggen pak ik mijn opschrijfboekje onder mijn kussen vandaan.

Ik voel me kapot door de afstand die Ginny ineens neemt. Wat heb ik verkeerd gedaan dat ze zo tegen me doet? Met een klap sla ik mijn boekje open. Door de beweging vallen er twee foto's uit. Omdat het de laatste tijd zo druk was in de Room of Requirement, heb ik geen tijd gehad om in het boekje te kijken. Laat staan dat ik de foto's durfde te bekijken met zoveel mensen om me heen. Met pijn in mijn hart kijk ik naar de foto van mijn ouders en mij. Zo vrolijk en onbezorgd. De andere foto is compleet anders. Draco en ik staan niet onbezorgd op de foto. Hij was net dodelijk gewond geraakt en ik kwam hem opzoeken, ook al waren we uit elkaar. De foto straalt zoveel liefde uit, die ik kan voelen als ik er naar kijk.

Dan schiet er een gedachte door mijn hoofd. Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Misschien is Draco wel hier, op Hogwarts. Als Voldemort en zijn dooddoeners aanwezig zijn, is hij misschien ook meegekomen. Er bestaat een kans dat hij moet meevechten van Voldemort. Hogwarts is bekend terrein voor hem. Er gaat een onrustig gevoel door me heen. Ik moet uit deze kamer. Ik moet hem vinden!

'Ellie, wat ga je doen?' Tops staat achter me en legt haar hand op mijn schouder. Ik adem even diep in voor ik me omdraai. 'Ik moet hem vinden,' fluister ik. Ze kijkt me vreemd aan. Ik schud mijn hoofd. 'Je begrijpt het niet.' 'Aan je gezicht te zien, gaat het om een jongen. De liefde van mijn leven is daarbuiten aan het vechten, dus ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld,' zegt Tops zacht. Het verbaast me dat ze gelijk doorheeft wat ik wil doen. 'Blijf hier, voor Ginny. Ze heeft je echt nodig, ook al lijkt het niet zo.'