Nu we samen zijn

Hoofdstuk 24

Mijn hart slaat een paar slagen over na de woorden van Hermione. 'Wat zei je?' vraag ik. Niet omdat ik haar niet verstond, maar omdat haar woorden ervoor zorgen dat er chaos in mijn hoofd is ontstaan. 'We hebben Draco gezien, toen we in het landhuis van zijn ouders waren. Dat is de schuilplaats van Jeweetwel,' zegt Hermione. En of ik weet dat het de schuilplaats van Voldemort is, maar dat weet zij natuurlijk niet. 'Wat gebeurde er?' vraag ik rustig. Ik probeer mijn nieuwsgierigheid te bedwingen. 'We werden gepakt door dooddoeners. Vlak voor Harry gepakt werd, zorgde ik er met een spreuk voor dat zijn gezicht vervormde. In de schuilplaats van Jeweetwel liet Bellatrix Lestrange Draco beoordelen of het Harry was. Ik zweer je dat Draco hem herkende toen hij oog in oog met hem stond, maar hij zei dat het hem niet was. Omdat hij dat zei, konden we ontsnappen,' vertelt Hermione.

Met grote ogen staar ik haar aan. 'Hij heeft jullie dus geholpen?' Ik knijp mijn ogen even samen als ik het vraag. Hermione knikt langzaam. 'Ik vraag me nog steeds af waarom. Misschien heeft hij toch iets goeds in zich.' Het was allang bij mij bekend dat hij goed is, maar het voelt fijn om het ook van iemand anders te horen. Draco heeft aan ze laten zien dat hij niet aan de verkeerde kant staat. Op dat moment voel ik me zo trots op hem. Hij is voor zichzelf opgekomen. Gelijk komen er heel veel vragen bij me op. Ik voel me jaloers dat zij hem hebben gezien. Dat is iets waar ik al maanden naar uit kijk. Maar dat zij hem hebben gezien, schept hoop. Hij leeft en probeert tegen Voldemort in te gaan.

Als ik aan hem denk, mis ik zijn lieve gezicht. Hoe zijn ogen straalden en lippen lachten. 'Hoe zag hij eruit?' vraag ik zacht. Hermione kijkt me even vreemd aan, maar toch opent ze haar mond om te antwoorden. 'Gebroken, leeg en doodsbang,' somt ze op. Ik knijp mijn ogen dicht bij het horen van haar woorden. Het gaat echt niet goed met Draco en ik weet dat het met mij te maken heeft. 'Net als jij,' voegt Hermione er aan toe. 'Behalve dan dat ik bij jou een strijdlust zie in plaats van angst.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Wat bedoel je daarmee?' 'Dat je wilt vechten, zodat Jeweetwel verslagen wordt en je weer terug kunt naar het normale leven,' zegt Hermione. 'Dat wil Draco ook,' fluister ik. 'Maar hij zit in de verkeerde positie.' Eindelijk iemand die ook begrijpt dat het niet aan Draco ligt.

Na het gesprek met Hermione ben ik erg in de war. Draco zit weer in mijn hoofd. Wat is de reden dat hij deed alsof het Harry niet was? Het kan hem zijn leven kosten als Voldemort erachter komt dat hij gelogen heeft. Ook voel ik een pijn in mijn hart als ik de woorden van Hermione herhaal. 'Gebroken, leeg en doodsbang.' Ik zou willen dat ik het beter kan maken voor hem, zodat hij zich niet meer gebroken en leeg voelt. Ik weet dat mijn aanwezigheid alleen al genoeg kan zijn, omdat dat andersom ook zo is. Ergens is het fijn om te weten dat hij verloren is zonder mij, maar tegelijk klinkt dat ook heel hard. Ik wil er alles aan doen om hem weer gelukkig te maken.

De gedachte aan de oorlog, die gaat komen, maakt me dan ook energiek. Als ik om me heen kijk, besef ik dat er zoveel mensen zijn die aan onze kant staan. Er zijn mensen binnengekomen die ik niet eens ken, maar waarvan ik merk dat ze tegen Voldemort willen vechten. Een aantal oud-leerlingen van Hogwarts zijn ook op komen dagen. Zij blijven Hogwarts trouw. Ook Arthur en Molly Weasley zijn er, die ons liefdevol omhelsden. Het voelt fijn om bij hun in de buurt te zijn. Ze zijn hartelijk en voelen een beetje als de ouders die ik zo mis.

Ginny loopt, sinds Harry en Luna weg zijn, zenuwachtig heen en weer. 'Wat als ze iets overkomt? De school is vol gevaren,' sist ze tegen mij. 'Ze overleven het wel. Ik hoorde iets over een onzichtbaarheidsmantel,' probeer ik haar gerust te stellen. 'Harry weet wat hij doet. Hij is al maanden op de vlucht zonder gepakt te worden.' Ginny knikt na mijn woorden. 'Je zult wel gelijk hebben,' zegt ze. 'Altijd toch,' grijns ik, waarmee ik de gespannen sfeer probeer te drukken. Ginny geeft me, voorzichtig glimlachend, een duwtje waarna ze tegen de muur naar beneden zakt. Dan gaat de deur open en stappen Harry en Luna weer binnen.