Nu we samen zijn

Hoofdstuk 50

Plotseling staat Neville met een geheven toverstok voor ons. Draco houdt beschermend zijn arm voor me. Ik zie dat hij zijn toverstok al in de aanslag heeft. 'Ellie, loop rustig weg van hem,' zegt Neville. De mensen die om ons heen staan, zetten een stap naar achteren. Vol afwachting kijken ze naar wat er gaat gebeuren.

'Neville, laat je stok zakken. Er is niets aan de hand,' zeg ik rustig. 'Je loopt met een dooddoener. Hij kan je wel wat aan doen!' Neville gebaart met zijn toverstok Draco's kant op. 'Eén beweging en ik val je aan,' zegt Draco dreigend. 'Rustig,' zeg ik zacht, terwijl ik mijn hand op zijn arm leg. Ik voel zijn spieren aanspannen. 'Laat mij het aan hem uitleggen. Doe alsjeblieft je toverstok weg,' ga ik in fluistertoon verder. Het duurt een paar tellen voor ik voel dat Draco ontspand. Hij laat langzaam zijn arm zakken. 'Neville, stop je toverstok weg. Als je dat kan, wil ik wel met je praten,' zeg ik rustig. Neville kijkt me twijfelend aan. 'Ik snap het niet, Ellie.' 'Doe het nu maar gewoon. Je gaat hem toch niet aanvallen,' zeg ik geïrriteerd. De toon in mijn stem lijkt ervoor te zorgen dat Neville doet wat ik zeg.

Als hij zijn toverstok in zijn gewaad heeft gestopt, loop ik naar hem toe. Draco verplaatst zich niet. De mensen, die om ons heen stonden, besteden geen aandacht meer aan ons. 'Er zijn een paar dingen die je moet weten,' zeg ik. Neville kijkt me vragend aan, dus ik praat verder. 'Draco is geen dooddoener. Ja, hij hoorde bij Voldemort, maar dat was tegen zijn wil in. Hij staat aan de goede kant, die van ons-' 'En wat heeft dat met jou te maken?' onderbreekt Neville me. 'Als je me niet had onderbroken, wist je het al,' zeg ik. De frustratie door zijn opmerking over dat ik 'bijzonder' zou zijn, komt er nu uit. Ik merk het aan mijn hartslag die hoger oploopt en mijn gezicht dat warm aanvoelt.

Ik adem even diep in voor ik verder vertel. 'Draco en ik zijn sinds vorig jaar samen,' zeg ik. Het is alsof ik Neville een klap in zijn gezicht heb gegeven. Hij kijkt me verward en gekwetst aan. 'Draco en jij?' stamelt hij. 'Ja, je vindt vast dat het raar klinkt,' zeg ik. 'Raar? Dat is nog zacht uitgedrukt,' zegt Neville. Ik haal mijn schouders op. 'Raar of niet, we zijn samen.' Neville schudt zijn hoofd en draait zich om. In een reflex pak ik zijn arm. 'Nu niet weglopen zonder iets te zeggen,' zeg ik. Hij draait zich weer naar me om. 'Had je dat niet eerder kunnen zeggen, voor ik je vanavond vertelde wat ik van je vind.' 'Waarom had ik het moeten zeggen? Je had er niets aan kunnen veranderen,' zeg ik. 'Ik had mijn mond kunnen houden, zodat ik nu niet zo voor gek sta,' zegt hij. Hij kijkt beschaamd naar beneden. 'Het geeft niets. Ik vind je er niet minder aardig om,' zeg ik. Ik voel dat mijn irritatie is gezakt en heeft plaats gemaakt voor medelijden.

Neville heeft nooit laten weten dat hij iets voor me voelt. Het moet vast rot voelen om dit nu te horen. 'Ik vind het dapper dat je het tegen me zei en wat je gedaan hebt vanavond,' zeg ik, in een poging om zijn humeur te verbeteren. Hij lacht zwak naar me. 'Ik hoop dat jullie gelukkig worden,' zegt hij. Ik kan zien dat hij het meent, ook al klinkt zijn stem bot. Omdat ik niets weet terug te zeggen, knik ik naar hem. Na die woorden draait hij zich om en loopt weg.

Ik blijf beduusd achter. Het verbaast me dat Neville zo over mij denkt, want zo goed kennen we elkaar niet. We hebben de afgelopen weken wel met elkaar in the Room of Requirement gezeten, maar zoveel deden we niet samen. Een aantal keer naar Aberforth Dumbledore, een spelletje Toverschaken of gewoon even praten met elkaar. In mijn ogen stelde het niets voor, maar hij dacht er blijkbaar meer van. Zou hij hebben gedacht dat ik hem ook leuk vond? Ik kan me niet voorstellen dat ik die signalen af gaf. Zeker de laatste weken in the Room of Requirement verlangde ik steeds meer naar de aanwezigheid van Draco.

Ik voel een hand op mijn schouder. Als ik me omdraai, kijk ik in Draco's grijze ogen. 'Alles oké?' vraagt hij. 'Ja hoor, ik heb hem alles uitgelegd,' zeg ik. 'Wat moest hij? Hij keek zo triest toen hij wegliep,' zegt Draco. Even twijfel ik wat ik moet zeggen. 'Hij was gewoon een beetje in de war.' Draco hoeft niet te weten dat Neville me leuk vindt, dat voegt niets toe aan onze relatie. Draco glimlacht naar me. 'Fijn dat je het hebt uitgelegd.'