Nu we samen zijn

Hoofdstuk 32

Er hangt een spanning tussen ons die ik zelf heb veroorzaakt. Als ik hem onmiddellijk om de hals was gevlogen, was er niets aan de hand geweest. Het frustreert me dat ik het niet kan.

Ik verberg mijn hoofd in mijn handen, om hem niet aan te hoeven kijken. Het doet me zoveel pijn om zijn gezicht te zien. Hij kan het niet begrijpen dat ik zijn liefde op dit moment niet beantwoord. Draco pakt mijn hand, eerst wil ik mezelf lostrekken maar hij houdt me tegen. 'Hoe kom je hier aan?' vraagt hij, wijzend op mijn ring. 'Gevonden in jouw tas, op mijn verjaardag.' 'Echt?' Zijn ogen worden groot van ongeloof. 'Hoe kan dat?' vraagt hij. 'Ik verbleef nog bij Alexander en werd op de een of andere manier naar de kamer toegetrokken. Toen vond ik het in je tas,' leg ik uit. 'Waarom draag je het?' Zijn vraag komt er snel uit. Ik haal mijn schouders op. 'Het is een cadeau,' zeg ik. Ik ontwijk het antwoord dat hij wil horen en dat ondertussen door mijn hoofd klinkt.

Draco schudt zijn hoofd. 'Je houdt van me, de ring bewijst het en ik weet het ook.' Hij houdt het boekje omhoog. Hij heeft gelijk, dat weten we allebei. Ik probeer zijn opmerking te ontwijken. 'Heb je in mijn boekje gelezen?' 'Een stukje, om te zien van wie het was. Al wist ik bijna zeker dat het van jou kwam, omdat het onder de boom lag,' zegt hij. Voorzichtig trek ik het uit zijn hand en stop het in mijn zak. Het boekje is waardevol, maar hij hoeft het niet te lezen. Nog niet. 'We houden van elkaar. Waarom wil je dat niet toegeven?' Hij klinkt gefrustreerd en ik kan hem geen ongelijk geven. Ook hij had onze ontmoeting vast anders voorgesteld.

'Ik kan het niet. De hele school gaat eraan, Voldemort en zijn dooddoeners doden allemaal leerlingen. Hoe weet ik dat we hier veilig weg komen?' Ik voel tranen in mijn ogen branden bij het idee dat er zoveel mensen vermoord worden vanavond. En dat allemaal omdat Voldemort Harry wil doden en de rest van de toverwereld in zijn macht wil hebben.

'Ellie, ik weet het ook niet.' Hij haalt gefrustreerd een hand door zijn haar. Het valt me gelijk weer op hoe knap hij is. 'Ik weet dat het zwaar wordt. Maar ik ben niet van plan jou los te laten. Ik ben niet hier gekomen om afscheid te nemen. De laatste maanden waren een hel zonder jou,' zegt hij. 'Ik had gedacht dat ik je nooit meer terug zou zien.' De tranen stromen over mijn wangen nadat ik dat heb gezegd. Hij trekt me in zijn armen. Troostend wrijft hij met een hand over mijn rug. Zijn andere hand heeft hij tegen mijn achterhoofd aan gelegd. Hij duwt me zachtjes tegen zich aan. Ik kan niets anders dan me aan hem overgeven. Zijn armen om me heen voelen weer zoals eerst. Vertrouwd en veilig. Ik besef me dat ik zonder hem niet door kan gaan. We hebben elkaar nodig.

'Ik hou van je,' fluister ik. Hij houdt me even van zich af. 'Wat zei je?' 'Ik weet niet of het verstandig is, maar ik heb je zo nodig,' zeg ik. 'Nee, dat zei je niet,' zegt hij streng. Voorzichtig glimlach ik naar hem. Zijn blik verzacht en hij omsluit met zijn handen mijn gezicht. 'Ik hou ook van jou, Ellie. Dat weet je. Ik blijf altijd van je houden. Niemand kan me nog van je weghalen.' 'Dat weet je niet,' zeg ik. 'Wel, ik blijf bij jou wat er ook gebeurt,' zegt hij. Ik kijk in zijn ogen, waardoor de tijd stil lijkt te staan. 'Ik hou van je.' Hij glimlacht en buigt naar voren. Ik voel zijn zachte lippen op die van mij. Dit keer beantwoord ik zijn kus wel. Even vergeet ik alles om me heen. De oorlog, Voldemort, ik voel me veilig in Draco's omhelzing.

'We komen hier doorheen,' zegt hij. Hij wrijft zacht over mijn rug, terwijl ik tegen hem aangeleund sta. Ik voel me zo rustig bij hem. De afgelopen maanden waren inderdaad een hel, ook voor mij. Nu hij er weer is, merk ik wat hij met mijn emoties doet. Hij is echt het beste dat me is overkomen.

'Draco?' Plotseling is me iets te binnen geschoten. Iets waar ik al even niet meer aan had gedacht. Ik had verdrongen, zodat het minder pijn deed. Nu voel ik gelijk weer hoeveel pijn het me doet. Hij kijkt me vragend aan, bijna bezorgd. Soms heb ik het idee dat hij precies weet wat er in mij omgaat. 'Wat is er met mijn vader gebeurt?'