Nu we samen zijn

Hoofdstuk 82

Met mijn hoofd tegen Draco's borstkas aangedrukt, laat ik mijn tranen de vrije loop. Ik voel hoe zijn hart snel klopt, sneller dan normaal. Zijn handen aaien kalm over mijn rug. Op die manier probeert hij mij te kalmeren. Terwijl hij dat normaal zo goed kan, lukt het nu niet. Mijn eigen vader herkent me niet meer. Hij weet niet eens dat ik besta. Een vreselijke gedachte schiet door mijn hoofd. Misschien was het beter dat hij dood was gegaan, want dit gevoel is bijna net zo erg. Nu is hij er wel, maar is hij zo onbereikbaar.

Mijn hele lichaam schokt van het huilen. Ik voel hoe alle ingehouden emoties er nu uitkomen. Ik realiseer me hoe onredelijk ik tegen Draco ben geweest. Zelfs nu is hij er voor me, terwijl ik hem de hele dag heb buitengesloten. Hij moet wel ongelofelijk veel van mij houden. Waarom behandel ik hem dan zo slecht? Het is niet mijn bedoeling, echt niet. Ik ben gewoon in de war. Het is me teveel geworden, terwijl ik dacht dat ik sterk genoeg was. Ik ben een wrak. Ik voel me ongelukkig.

Langzaam dringt het tot me door. Het gaat echt niet goed met me. Mijn wangen zijn drijfnat van de tranen en mijn keel voelt droog. Draco houdt me vast, want ik kan bijna niet meer op mijn eigen benen staan. Ik haal piepend adem, terwijl ik met mijn mouw mijn wangen droogveeg. 'Stil maar, liefje,' zegt zijn warme stem. Er klinkt zoveel liefde in door. Draco neuriet zachtjes terwijl hij met zijn handen over mijn rug wrijft. Zijn zachte stemgeluid heeft een kalmerende werking. Ik probeer me erop te concentreren, om zo weer rustig te worden.

Langzaam merk ik hoe mijn ademhaling regelmatiger wordt. Ik verslik me niet telkens meer in mijn tranen. Draco houdt me een paar centimeter van zich af. 'Ik ga nergens heen,' zegt hij ernstig. Zwak glimlach ik naar hem. Het is moeilijk om hem niet te geloven. Zijn grijze ogen kijken me eerlijk aan. Natuurlijk geloof ik hem. Het lukt me niet om iets terug te zeggen. Ik doe wel mijn mond open, maar er komt geen geluid uit. Alleen een zacht gesnik. Ik knik naar hem. Draco trekt me weer tegen zich aan.

Hoe lang we zo samen hebben gestaan weet ik niet. Draco laat me los als er een zuster naast ons staat. 'Dochter van Joshua Smith?' Ik knik. 'Loop maar even mee,' zegt ze. Ik wil niet alleen met haar mee. Vragend kijk ik Draco aan. Als antwoord pakt hij mijn hand vast. 'Ik laat je niet alleen,' zegt hij. Gesterkt door zijn hand in die van mij, loop ik achter de zuster aan. Ze neemt ons mee naar een kamertje aan het eind van de gang. 'Ga zitten,' zegt ze. Ze wijst naar de stoelen die bij de tafel staan. Zelf gaat de zuster tegenover ons zitten.

'Ik wil je vertellen over de situatie van je vader. Het is zorgelijk. Door de martelingen en vele pijn die hij heeft gehad, is hij een gedeelte van zijn geheugen kwijtgeraakt. Misschien kan jij ons helpen met het vaststellen tot welke tijd hij zich nog wat herinnert?' Ik haal diep adem om antwoord te geven op haar vraag. Het lukt me niet. Als ik wil praten voel ik een huilbui aankomen, waardoor ik snel mijn mond weer dicht doe. Hulpeloos kijk ik naar Draco. Hij richt zich tot de zuster. 'Joshua herkende Ellie niet. Toen ze zei dat ze zijn dochter is, zei hij dat het niet kan. Hij zegt dat hij geen dochter heeft en geen vrouw heeft,' zegt hij. 'Dus hij herinnert zich ieder geval de afgelopen- hoeveel- jaar niet?' De zuster kijkt op de papieren die voor haar liggen. Ze heeft haar pen in de aanslag om iets op te schrijven. 'Ellie is 16, dus-' Nu kijkt Draco naar mij. Hij heeft natuurlijk geen idee wanneer mijn ouders elkaar hebben leren kennen. 'Twintig,' weet ik uit te brengen. 'De afgelopen twintig jaar herinnert hij zich dus niet?' De zuster noteert wat op de papieren. Ik knik instemmend. Draco glimlacht voorzichtig naar me; in zijn ogen zie ik iets van trots.

'We gaan onderzoeken doen waardoor we erachter kunnen komen wat hij allemaal nog weet. Ook al herinnert hij zich jou niet, is het wel goed om steeds langs te komen. Misschien komen er dan herinneringen terug,' zegt de zuster. 'We zullen elke dag langskomen,' zegt Draco. 'Dat is goed. Ik zal jullie op de hoogte houden van zijn vorderingen.'