>Harry'nin Anlatımı<
Küçük, iyileştirmek için elimden geleni yaptığım bedenini koltuğa yatırdım.
Sikeceğim Amber. Seni sikeceğim.
Ben demedim mi gitme diye?
Göndersem de içimde bir kuşku vardı.
Tanrıya şükür ki seni bulabildim. Yoksa sıçmıştın.
Ne mi oldu?
Piç biri ona zarar vermiş. Amber beni aradı ama tam konuşurken şarjı bitti.
Aptal Amber. Şarj etmeden dışarı çıkıyor.
Neyse, onu bulabildim. En önemlisi bu.
"Harry..." diye kıpırdandı. Gözleri hâlâ kapalıydı.
Ona vuran orospu kimse öyle bir vurmuş ki gittiğimde bayılmıştı. Demek ki beni aradıktan sonra bilinci kapanmış.
"Bebeğim." Alnına bir öpücük kondurduğumda inledi.
"Özür dilerim." dedim, yarasına bakarak. "Gözlerini aç prensesim, evdeyiz."
"K-Korkuyorum."
"Korkma, bunu sana hangi orospu yaptıysa annesinin beynini götüne sokacağım."
Gözlerini yavaş yavaş araladığında mavileri ortaya çıkmıştı.
"Seni dinlemem gerekirdi. Çok aptalım."
"Şimdi bunu düşünme." Yavaş yavaş ayağa kalkmaya çalıştı. Başarısız olarak koltuğa geri düştü. İnlemeyi de ihmal etmemişti.
"Yaralarını temizledim. Tanrıya şükür ki bilincin kapalıydı."
Bilirsiniz, en son yarasını temizlemem iki saatimi almıştı.
Bir de mızmız olmasa...
"Özür dilerim, seni koruyamadım. Trip atman umruma gelmemeliydi." Bakışlarımı kaçırdım.
"Sende böyle bir etki bıraktığım için ben üzgünüm." Gülümsemeye çalıştı. Yapamamıştı. Sadece çalışmıştı.
"Şarjın tam konuşurken bittiğinde korkudan sehpayı kırdım." dedim, masayı işaret ederek. Kıkırdadı. Sonunda ise yine inledi.
"Harry..." diye mırıldandı.
"hı" diye bir ses çıkardım.
"Beni vuran çocuk bazı şeyler söyledi." Tek kaşımı havaya kaldırdım.
"Ne gibi şeyler?"
"Şey... Tam hatırlamıyorum ama bana Amber Scott olup olmadığını sordu. Galiba seni tanıyormuş."
Bakışlarımı yere diktim.
Kim olabilir?
Anlaşılan birileri yine benimle oyun oynuyor. Yine bir düşman olabilir.
Amber yine zarar gördü. Benim yüzümden.
Tanrım...
"Başka bir şey söyledi mi?" Elini kafasına getirdi.
"B-Ben... Hatırlamıyorum. Söylemedi sanırım." Ona sarıldım. Bana karşılık verdiğinde inleyerek benden ayrıldı.
"Sırtım ağrıyor, s-sana sırtımı yaslayamam." Kafamı salladım. Daha sonra ise ayrılıp eski pozisyonumuza geri döndük.
"Saat geç oldu, yatmak ister misin?" Kafasını onaylar bir şekilde salladı.
"Evet, yorgunum." Gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Bad Cousin (MPC2) |Harry Styles Fanfic|
Fanfiction"Hiç degişmemişsin." Dedi, elini yanağımda gezidirken. Artık bana dokunmasını özlediğimi fark etmiştim. Dokunuşları her zamanki gibi tutkuluydu. "Sen de değişmemişsin Harold." Alaylı bir gülümseme bıraktı yüzüne. Ve fısıldadı kulağıma; "Çok değişti...
